Wpływ Slow TV na mózg

Na powierzchni, Slow TV brzmi jak dziwaczny, a może nawet beznadziejny pomysł na programowanie. Urodzona w Norwegii transmisja z łodzi i pociągów w czasie rzeczywistym, która trwa kilka godzin lub, w niektórych przypadkach, dni, jest dokładnie tym, co jej nazwa * obiecuje.

Mimo to zyskał kult, zarówno w Norwegii, jak iw Ameryce, gdzie jest dostępny na Netflix. Musimy więc zapytać: Dlaczego jest to pociągające i co robi z naszymi mózgami? Cóż, nie ma wiele danych empirycznych, które mogłyby nam wskazać neurologiczną, fizjologiczną lub psychologiczną prawdę o tym, co dzieje się w naszych głowach podczas oglądania telewizji.

„Prawie wszystko to nie ma podstaw w rygorystycznym myśleniu naukowym ani logicznym myśleniu” - mówi profesor Javid Sadr - „ale jedna rzecz nie jest dyskusyjna, ponieważ jest definitywna, że ​​oglądanie telewizji i filmów jest voyeuryzmem”.

Oczywiście, nasze typowe doświadczenie z „podglądaniem” może sprawić, że ten dźwięk będzie cienisty, ale faktem jest, że to, co robimy, to tylko oglądanie. I często obserwujemy, jak wydarzenia z czyjegoś życia rozwijają się przed nami bez wymagań i konsekwencji z naszej strony. Więc gdy Slow TV niekoniecznie podąża za tymi samymi strukturami narracyjnymi, co telewizja skryptowa, koncepcja pozostaje taka sama.

Sadr używa terminu „czujność”, aby opisać pochłonięty stan, w który wchodzimy, kiedy uważnie oglądamy telewizję i filmy, i odnosi go do fenomenologii, która bada, co tak naprawdę jest czuje lubisz być w takim stanie czujności. Porównuje doświadczenie oglądania grzyba rosnącego w filmie dokumentalnym z doświadczeniem oglądania tajemnicy morderstwa. Chociaż są to bardzo różne doświadczenia narracyjne, wewnętrzne zjawisko może nie być tak różne.

„Wspólne dla nich jest to, że zdecydowaliście się na te kilka minut, nie mówicie, nie chodzicie nigdzie, nic nie robicie”, mówi Sadr. „Nie zamierzasz odpowiadać na rzeczy, na które patrzysz, i po prostu będziesz bezpośrednio postrzegać wszystkie te rzeczy.

Slow TV może być ekstremalnym przykładem z jego trudnymi, godzinnymi transmisjami, ale filmy wykorzystują sceny, które nie wymagają od nas zbyt trudnego myślenia o zwrotach akcji i postaciach. Sadr wskazuje na Terrance'a Malicka Drzewo życia, wraz ze swymi rozległymi kosmicznymi scenami i Wendy i Lucy, który miał bardzo mało dialogu. Brak aspektów do przemyślenia i analizy popycha nas dalej w ten czujny stan, a Sadr przewiduje, że jeśli uważnie przyjrzymy się temu uważnemu państwu, znajdziemy kilka bardzo interesujących rzeczy o tym, jak telewizja i filmy pasują do naszego życia.

„To nie będzie stan psychiczny, który nie istnieje naturalnie i został stworzony dopiero w ostatnich latach”, mówi Sadr. „To, co będzie, to coś, co mieliśmy od tysięcy i tysięcy lat, ale jest to coś, za co ludzie mogą płacić, aby wejść”.

Jest duża szansa Slow TV może pomóc nam oderwać się od nadmiernej stymulacji, uzyskując rodzaj naturalnego stanu, który jest coraz trudniejszy, gdy jesteśmy otoczeni ciągłym bodźcem współczesnego świata, który ma nasze myślące umysły w półstałym przesterowaniu.

Sadr porównuje ten naturalny stan do tego samego, co dzieje się, gdy sportowcy, muzycy i inni wykonawcy są „w strefie”. Jest to stan, w którym mózg przestaje tak mocno myśleć i wraca do instynktu i treningu. Ten stan o wysokiej wydajności zmusza nas do skupienia się na tym, co nas otacza, i na wykonywaniu określonego zadania, które nie wymaga ani nawet nie pozwala nam się zastanowić i przesadzić.

Ludzie, którzy hula-hoop na festiwalach muzycznych starają się osiągnąć to samo: pierwszoplanowe działanie systemu percepcyjnego i zmuszanie świadomego umysłu do zajęcia tylnego miejsca. Kolorowanki dla dorosłych, robienie na drutach, niektóre gry wideo, czytanie puchu, a nawet śpiew pod prysznicem mają ten sam pomysł. Niektórzy nazywają to „stanem przepływu”, niektórzy nazywają to medytacją, ale stany są prawdopodobnie bardzo podobne.

„Myślę, że państwo jest zasadniczo tym samym rodzajem rzeczy, którym są ludzie są angażują się w coś i angażują się w coś, co ma w sobie komponent percepcyjny ”- mówi Sadr. „To, co jest spójne we wszystkich z nich, to wyłączenie tego, co nazywamy funkcją wykonawczą umysłu - świadomej, werbalnej części umysłu”.

Sadr używa medytacji jako przykładu.

„Medytacja nie wyłącza całkowicie twojego umysłu”, mówi. „Zdecydowanie nie jest to tylko zamknięcie oczu i po prostu relaks. To jest zaangażowanie w otoczenie, ale jest to zaangażowanie w otoczenie, w którym system percepcyjny jest całkowicie włączony, twój system uwagi jest włączony … ale twoja uwaga skupiona jest na świecie zewnętrznym i wszystkich tych bodźcach oraz na włączeniu i działaniu systemu percepcyjnego twój umysł oderwał się od umysłu. ”

Na razie nie ma prawdziwych badań naukowych, które mogłyby nam pomóc zrozumieć, co dokładnie dzieje się w naszych umysłach, kiedy oglądamy telewizję, ale Sadr chce to zmienić. Jest zainteresowany odkryciem, jak nasze mózgi reagują na telewizję na poziomie fizjologicznym i neurologicznym.

„Co by się stało, gdybyśmy stanęli w stanie, w którym nasze ciała są spokojne, ponieważ nasz pień mózgu wraca do kontrolowania tętna, naszego oddychania, naszego ciśnienia krwi itd., A następnie nasze ciało faktycznie reguluje, fizjologicznie, bardzo ładnie ? ”, Mówi Sadr.

Okazuje się, że nasze świadome umysły nie są świetne w podstawach. Jak wiesz, oddychanie. Tak więc, teoretycznie, jeśli twój świadomy umysł zamknie się, gdy jesteś w stanie czujności, twój pień mózgu może zająć panowanie i wykonać o wiele lepszą pracę. „W rzeczywistości jesteś w bardzo spokojnym stanie, ponieważ twój dobrowolny umysł nie jest dobry w kontrolowaniu oddechu”, mówi Sadr.

Nauka wciąż pozostaje widoczna, ale Sadr wierzy, że nie tylko Slow TV, ale telewizja ogólnie pomaga nam osiągnąć stan, który jest naturalny i regenerujący. I chociaż oglądanie telewizji nie przygotowuje nas do pociągnięcia Ledecky, naturalny stan, który skupia się na systemie percepcyjnym i instynkt, że uczucie bycia „w strefie” - może nie być radykalnie inny.

„Powodem, dla którego ludzie są w tym stanie tak fascynujący i fascynujący, jest fakt, że jest to stan naturalny i myślę, że jest to stan, który częściowo dobrze się czuje, ale też po prostu wydaje się naturalny, to często wyłączenie części tego systemu poznawczego. ”

Chociaż idea godzinnej transmisji telewizyjnej jazdy pociągiem może wydawać się dziwna, może to być jedna z najbardziej naturalnych rzeczy na świecie.