Naukowcy odkrywają neurologiczne podstawy samotności

Następnym razem, gdy czujesz się samotny, weź pociechę, że to nie tylko dlatego, że słuchasz za dużo Drake'a - w rzeczywistości jest wszystko w twojej głowie. Po raz pierwszy naukowcy połączyli poczucie samotności z podłożem komórkowym.

Zespół neuronaukowców z Massachusetts Institute of Technology zidentyfikował skupisko komórek zlokalizowanych w jądrze grzbietowego zgryzu (DRN), regionie w pobliżu tylnej części mózgu, który, jak podejrzewali badacze, był związany z depresją. Odkryli, że komórki te są odpowiedzialne za podżeganie do pożądania towarzyskiego po okresach izolacji, co jest odkryciem, że koledzy neurobiolodzy z UCLA nazywają „niesamowitym kamieniem węgielnym dla przyszłych badań samotności”.

Jak dotąd badania koncentrowały się wyłącznie na zachowaniu myszy (co wiąże się ze zwykłymi zastrzeżeniami). Myszy trzymane razem miały nieaktywne neurony DRN. Ale kiedy mysz była izolowana przez jeden dzień, a następnie ponownie połączona z kumplami, aktywność DRN gwałtownie wzrosła. Kiedy naukowcy stłumili izolowane neurony DRN myszy za pomocą optogenetyki, odkryli, że gryzonie były znacznie mniej towarzyskie, gdy wróciły do ​​grupy.

„Uważamy, że ta adaptacyjna i ewolucyjnie zachowana cecha jest tym, co modelujemy u myszy, a te neurony mogą odgrywać rolę w zwiększeniu motywacji do kontaktów towarzyskich”, mówi współautorka badania Kay Tye w komunikacie prasowym.

Główny autor badań Gillian Matthews powiedział Przewodowy że aktywacja DRN jest z pewnością „użyteczną, adaptacyjną odpowiedzią”, ale jeszcze nie wskazali, jakie mechanizmy neuronalne leżą u podstaw reakcji. Neurobiolodzy postawili hipotezę, że przyczyną mogą być wrodzone cechy mózgu, ale możliwe jest również środowisko, w którym jednostka żyje, odpala odpowiedź. Dominująca mysz będzie szczęśliwa w swojej grupie społecznej; prześladowana mysz nie będzie.

Następnym krokiem jest zbadanie, czy neurony po prostu wykrywają samotność, czy pobudzenie ich w rzeczywistości powoduje poczucie samotności. Tak czy inaczej, badania te dowodzą, że kontakt z innymi zapewnia podstawową, ale niezbędną przewagę ewolucyjną, dzięki której jesteśmy szczęśliwi.