Neurobiolog wyjaśnia, co „Falling Water” Nails About Dreams

W nowym dramacie USA Network Spadająca woda, trzech pozornie niepowiązanych ludzi marzy o trzech oddzielnych częściach tego samego snu. Zgadłeś - są skazani na spotkanie i połączenie tajemnicy, która obejmuje dziewczynę z MIA i zagubionego dzieciaka.

Fabuła inspirowana jest czterema wiodącymi teoriami o tym, dlaczego śnimy, mówi Neuroscience, profesor Moran Cerf (piąta teoria sugeruje, że śnimy bez powodu, ale ze względu na argumenty, zignorujemy to). „Program telewizyjny łączy te teorie i mówi:„ Okej, jeśli twoje marzenia próbują ci coś powiedzieć, co powiedzą? ”- powiedział Odwrotność. „Twórcy rozpoczęli pracę nad spektaklem w idealnym momencie; dopiero w ciągu ostatnich 10 lat badania nad snami zaczęły nabierać tempa ”.

Najstarszą teorię o tym, dlaczego śnimy, opowiadali Carl Jung i Sigmund Freud. Obaj zasugerowali, że sny reprezentują emocje, które tłumimy w ciągu dnia: „Twój strażnik jest na dole i masz mniej energii, by pogrzebać, jak się czujesz”, mówi Cerf, wzniecając rodzaj emocjonalnego uzdrowienia, które pozwala marzycielom nawiązać kontakt ze swoimi uczuciami w bezpiecznej psychicznie przestrzeni. Teoria uzupełniająca sugeruje, że sny są nieco zremiksowaną listą pamięci dla mózgu, gdy jest w trybie minimalnej mocy.

Na drugim końcu spektrum znajduje się założenie, że sny są w rzeczywistości sposobem na zaplanowanie przyszłości, a nie na przeszłość, jak myśleli Jung i Freud. Cerf wyjaśnił, że teorie te pokazują, że śnienie jest symulacją, która pozwala nam ćwiczyć przyszłe wyniki w bezpiecznej przestrzeni. Być może dlatego pamiętamy nasze koszmary częściej - i żywo - w porównaniu do przyjemniejszych, słodkich snów.

I to może być również podstawą Spadająca woda: Ludzie w tym samym otoczeniu geograficznym częściej marzą o podobnych rzeczach, ponieważ dzielnice mają tendencję do zatrzymywania mieszkańców na podobnym etapie życia zmagających się z porównywalnymi czynnikami społeczno-ekonomicznymi.

„To nie tak, że wiemy, co tak naprawdę stanie się jutro”, mówi Cerf. „Ale to jest prawdziwe doświadczenie w mózgu. Naprawdę myślimy, że tam jesteśmy, nie kwestionujemy tego, a kiedy się budzimy, nasz mózg może zachować niektóre z tych doświadczeń, które potencjalnie mogłyby nam pomóc w przyszłości. ”

Fakt, że mózg nie jest w stanie dokładnie przewidzieć, jaka może nastąpić przyszłość, nie przeszkadza niektórym z nas w przekonaniu, że może. W badaniu przeprowadzonym przez organizację USA Network w czerwcu 2016 r. I sprawdzonym przez Cerfa, millenialsów i dorosłych z pokolenia Z w próbie 1000 osób twierdzili, że często mieli „prognostyczne sny”.

Próbka ujawniła również, że ludzie, którzy identyfikują się jako „prawy mózg”, zazwyczaj mieli bardziej żywe, częstsze sny niż ludzie „lewego mózgu”. Ludzie z pokolenia Y i Z, którzy pochodzą z wielokulturowych rodzin, zdają się pamiętać, że marzą najbardziej, podczas gdy ludzie, którzy ciężko korzystają z technologii, mają najbardziej żywe sny w porównaniu z ogółem populacji.

Prawdopodobnie najbardziej wymowną częścią tego badania jest to, że 83% badanych uważało, że ich sny zawierały ważne wskazówki dotyczące ich podświadomości. „Nic nie może pokonać twojego mózgu, tworząc rzeczywistość” - argumentuje Cerf. Kto w końcu potrzebuje alternatywnych rzeczywistości, kiedy można po prostu marzyć?