Stephen King Finally Gave '11 .22.63 'American Psycho it Needed and Deserved

Hulu podjął duże ryzyko decydując się na wydanie odcinków takich jak 11.22.63 co tydzień. Jeśli ktoś dostroił się wczoraj wieczorem, to tylko dlatego, że epizod z zeszłego tygodnia przywołał nas z tym dziwnym fetyszem z clothespinem AF: zniewalającym, pewnym, ale jawnie dziwacznym w sposób, który pociągał nosem desperację. W tym tygodniu program poświęcił się odkupieniu - a przynajmniej powrocie do swojej podstawowej misji, która wydaje się być ciągłą krytyką Szaleni ludzie nostalgia za stylem.

Niestety, zarysowane w pilotażu założenie - że historia się cofnie, gdy zostanie naruszone - zostało w dużej mierze porzucone na rzecz prostego melodramatu. Nasi bohaterowie nadal pełzają na Lee Harvey Oswald w ramach przygotowań do ich wielkiej interwencji, ale przypadek nie przeszkadza. Zamiast tego pokaz zmienia potwory. Zamiast bać się czasu, widzom przypomina się, że powinni bać się Stephena Kinga.

Szczególna marka amerykańskiego horroru Kinga przejawia się tutaj w T.R. Przerażający Knightny Johnny Clayton - cudownie popieprzona Sadie. Johnny, który teraz jest notorycznie zaciśnięty w penisie, ale mimo to Sadie ujawnił swoje seksualne skłonności, wziął swoją żonę (nadal nie podpisał dokumentów rozwodowych) zakładnikiem. Południowa łagodność Johnny'ego czyni go szczególnie skutecznym złoczyńcą; odziany w garnitur, przemawiający starannie zmierzonymi, ale coraz bardziej maniakalnymi tonami, przypomina Sherlocka Moriarty, dżentelmen socjopata. I nie można przewidzieć, jak daleko się posunie: Czy nadal będzie ostrzył zakrwawioną twarz Sadie, by podburzać Jake'a? Nie, kiedy będzie mógł zacisnąć palec w jej ranach i zmusić Jake'a, by strzelił, wypić szklankę wybielacza!

Johnny jest, odświeżająco i przerażająco, prawdziwym psycholem - i najbardziej przekonującą postacią, jaką ma przedstawienie. Jego marka jest pełna przemocy i dziwna, którą obiecano nam na początku serii, kiedy historia popychała samochody do budek telefonicznych i wyciągała rojowe karaluchy z piwnic sali kongresowej.

Bohaterstwo ery Camelot ostatecznie zwycięża, ale nikt nie pozostawia tego spotkania bez szwanku, a to jest właśnie ten punkt. W uprzejmym towarzystwie pojawiają się straszne rzeczy. To było bardziej prawdziwe niż teraz.

Nie oznacza to, że Johnny samodzielnie zastępuje fabułę - w rzeczywistości zmienia ją z powrotem. Pokój w życiu Jake'a przez ostatnie dwa lata doprowadził nas do przekonania, że ​​czas nie opierał się już jego wtrącaniu, ale szalona kulminacja fabuły Sadie-Johnny'ego jasno pokazała, że miał odsuwał się cały czas - tylko w szerokiej skali czasowej. Gdyby Jake nie miał miejsca, by upaść na Sadie i wywołać wściekłość Johnny'ego, mógłby udać się w misji, by być na podwórku generała Walkera w noc jego zabójstwa, zamiast zostawić go (początkującemu komunistowi) Billowi, który kończy i tak spartaczyłem całą sprawę.

Głos z Al potwierdza ten punkt: „Najtrudniejszą częścią życia w przeszłości jest to, że wszystko, co powiesz wszystkim, będzie kłamstwem. Można zapomnieć, kim jesteś, a będziesz chciał dotrzeć i nawiązać połączenie. Popełniłem ten błąd. Jeśli podejdziesz zbyt blisko, zapomnisz, po co przyszedłeś. ”

W pewnym sensie czas w końcu wkroczył na drogę 11.22.63 obiecał. Nieuchronność nie broniła się gwałtownie, ale istnieje podstępne odchylenie od średniej. Największą przeszkodą dla misji Jake'a jest jego samozadowolenie. Tak jak przewidywał Al, zapomniał, dlaczego przyszedł.