Myślisz, że telepatia jest surrealistyczna? Sprawdź komunikację mózg-mózg w akcji

Jako badacz muszę powiedzieć: teraz jest naprawdę fajnie czas na zaangażowanie w komunikację mózg-mózg. Z komfortu własnego laboratorium badań antyseptycznych możesz grać w gry wideo z ludźmi z innych miliardowych placówek badawczych, grać ze sobą w gry słowne i strzelać do dziwnych świateł w ich czaszki.

Technologie te wciąż powstają - ograniczone, niezdarne, podatne na błędy. Ale komunikacja między mózgiem staje się dziwnie dziwna w naszym życiu. Jeśli prognozujemy obecne eksperymenty z wyprzedzeniem o kilka dziesięcioleci, cóż, naprawdę nie wiadomo, gdzie może pójść. Wyobraź sobie przyszłość, w której wszystko, co myślisz, mogę zrobić, i odwrotnie.

Najnowsza odsłona tej linii badań miała miejsce niedawno na University of Washington, przeprowadzona przez naukowców Rajesh Rao, Chantela Prata i głównego autora Andreę Stocco. W tym eksperymencie „respondent” został podłączony do maszyny elektroencefalograficznej, która rejestruje aktywność elektryczną generowaną przez mózg. W międzyczasie „Inquirer” został podłączony do urządzenia przezczaszkowej stymulacji magnetycznej, który wystrzeliwuje fale magnetyczne w czaszkę osoby, która go nosi.

Korzystając z tej konfiguracji, respondentowi pokazano obraz czegoś. Następnie Inquirer widzi listę możliwych obiektów, na które respondent może patrzeć, oraz listę powiązanych pytań, które mogą zadać, aby dowiedzieć się, który z nich jest. Inquirer zaczyna zadawać dowolne z tych pytań, klikając je myszką. Po przeczytaniu pytania, które wysłał Inquirer, respondent uważa, że ​​dwie diody LED przymocowane do monitora migają na różnych częstotliwościach, jedna dla „tak”, a druga dla „nie”. Respondent odpowiada na pytanie, wpatrując się w odpowiednią diodę LED.

EEG w głowie respondenta wykrywa, która odpowiedź jest rejestrowana w mózgu respondenta i wysyła tę informację przez Internet do cewki magnetycznej noszonej przez pytającego. Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, reakcja wygenerowana przez cewkę magnetyczną w TMS jest wystarczająco silna, aby stymulować wzrokową korę badacza. Powoduje to powstawanie niewielkich plam światła w polu widzenia respondenta, pieszczotliwie nazywanych fosfenami. Więc jeśli jesteś „pytającym” i pytasz: „Czy obiekt ma wąsy macki i żyje pod ziemią?” I nagle wygląda na to, że naciskasz własne gałki oczne tak mocno, że widzisz dziwne, tańczące światło, to wiesz odpowiedź brzmi „tak” i wiesz, że odpowiedź brzmi (miejmy nadzieję) Cthulhu. Zabawa!

Dołączono wiele elementów sterujących, których nie będę tutaj zanurzał, ale wszystko wydaje się sprawdzać. W kilku próbach respondenci byli w stanie dokładnie odgadnąć obiekt w 72% przypadków, podczas gdy w rundach kontrolnych tylko 18%. Przy odrobinie praktyki liczba poprawnych przypuszczeń może być nawet większa. Prawdopodobnie trudno jest przyzwyczaić się do oglądania luminancji w twoim polu widzenia i wiedząc, czy naprawdę je widzisz, czy też przypadkowo zabrałeś garść leków przed eksperymentem. Uzyskaj pełny efekt, oglądając film tutaj.

Badanie opiera się na innych wysiłkach w zakresie komunikacji mózg-mózg, w tym wcześniejszych prac prowadzonych również przez Rao, Prata i Stocco. W poprzednim badaniu jeden uczestnik, „Odbiorca”, siedział z ręką na klawiaturze i TMS na głowie i oglądał grę wideo. Inny uczestnik, „Nadawca”, siedział w innym pokoju w innym budynku, około pół mili dalej, nosił czapkę EEG. Nadawca musiał bronić miasta przed piratami wystrzeliwującymi rakiety, które prawdopodobnie nie były przytulane jako dzieci - ale nie miał dostępu do fizycznej konsoli kontrolnej. Jedynym sposobem, aby to zrobić, było pomyślne poruszenie palcami, co skłoniłoby odbiorcę do rzeczywistego poruszenia palcami i zagrania w grę (choć z niższym wskaźnikiem powodzenia: od 25 do 83 procent w zależności od pary osób gra). Więc trochę jak zdalne udostępnianie pulpitu, ale dla twojej głowy.

Pomysł z tymi badaniami jest całkiem prosty: EEG rejestruje tylko aktywność elektryczną. Możesz napisać program, aby wykryć dowolny wzorzec (taki jak określona częstotliwość migającego światła). Dzięki temu jako sygnał wejściowy możesz sterować dowolnym wyjściem, w tym innym sprzętem (takim jak zwiększanie mocy wyjściowej cewki magnetycznej umieszczonej nad korą potyliczną). Choć nierafinowany, jest to dowód na zasadę z ogromnym potencjałem.

Tak duży potencjał, że może zrewolucjonizować nasze obecne środki komunikacji. Wyobraź sobie, że możesz przypiąć czapkę do noszenia i voila! Nigdy więcej SMS-ów podczas jazdy. W rzeczywistości nie ma więcej SMS-ów. Kropka.

Nawiasem mówiąc, branża telekomunikacyjna ma osiągnąć przychody około trzech czwartych kwintylion dolarów w 2015 r., liczbę, którą można uznać za mniej więcej cały produkt krajowy brutto kraju bogatego w ropę naftową Arabii Saudyjskiej. Nie trzeba dodawać, że wielu udziałowców producentów telefonów komórkowych i przewoźników może być mniej niż zadowolonych z perspektywy noszonych urządzeń telepatycznych, chyba że to one je napędzają.

A co z aplikacjami? Jeśli mógłbyś po prostu nagrać wiadomość bezpośrednio ze swojego mózgu i opublikować ją na publicznym forum, aby któryś z Twoich kontaktów mógł ją odczytać, czy istnieje potrzeba zalogowania się na Facebooku lub Twitterze? Udostępniamy już całą zawartość tych witryn, więc jak tylko zmieni się technologia stanowiąca podstawę monetyzacji naszych myśli, nie będzie potrzeby korzystania z żadnej z tych platform społecznościowych w ich aktualnych wersjach. Przeniesienie myśli - być może nawet wspomnień - do umysłów innych ludzi może oznaczać prymitywną wersję nieśmiertelności.

Z drugiej strony, to tylko kwestia czasu, aż noszenie jednej z tych czapek otworzy cię na obowiązkowe reklamy. Zysk z komunikacji mózg-mózg będzie nieunikniony, ponieważ Ameryka. Nałożysz czapkę, aby skontaktować się ze swoim przyjacielem i nagle zacząć marzyć Call of Duty 17. Może powinniśmy wrócić do telegrafu.

Mimo to byłaby to fajna technologia. Nie musisz tracić czasu na włączanie telefonu i tworzenie tekstu, który dla ludzi takich jak ja, którzy mają kopyta na palce, jest pracochłonny i wypełniony edycjami. Zamiast tego możesz po prostu zrobić szybki „Hej! Knock, knock! Po prostu chciałem poinformować, że teraz umieszczamy okładki na wszystkich naszych raportach TPS. ”To byłoby jak włożenie głowy do biura w korytarzu, ale z Hiszpanii.

Lub jeśli twój zlew eksploduje, możesz po prostu połączyć się z lokalnym hydraulikiem, który wykona całą naprawę awaryjną przez twoje ciało. Możesz też połączyć się z ratownikiem medycznym w przypadku, gdy ktoś bliski potrzebuje natychmiastowej pomocy. Albo możesz po prostu zaimponować swoim przyjaciołom i nagle wiedzieć, jak wyglądać potwornie przystojnie, nosząc cylinder w nieskazitelny sposób grając Chopina na fortepianie - dopóki nie wyjawi, ile zapłaciłeś profesjonalnemu pianiście, aby zrobić to zdalnie. W tym momencie żart jest na ciebie.

W każdym razie, gdy Skynet (lub Google) odkryje wszystkie nasze komunikatywne wzorce myślowe, wszyscy staniemy się mentalnymi marionetkami. I będzie miło.Zresztą mam już dość myślenia o sobie.