„Dolina Krzemowa” trafia na psa Google'a, przygotowuje się do rozbicia kultury Palo Alto Office

W krainie zaburzeń widma królem jest człowiek, który potrafi nawiązać kontakt wzrokowy. A w nowym sezonie Dolina Krzemowa tym człowiekiem jest „Akcja” Jack Barker (Stephen Tobolowsky), zaklinacz frajerów z włoską rezydencją, talent do pochlebstw i umiejętności ludzi, którzy nie tylko przywracają ousted Pied Piper CEO Richarda Hendricksa (Thomas Middleditch) z powrotem do krotnie, ale zmusić do zasadniczej restrukturyzacji firmy o wartości 50 milionów dolarów bez wchodzenia w drzwi.

Dolina Krzemowa to rzadki spektakl zdolny zamienić awatara białego męskiego przywileju, mansplanację uczestniczącą w Davos w kaszmirowym swetrze, w mesjanistyczny charakter. Ewangelia jest tutaj profesjonalizmem, chciwym bezinteresownością zdyscyplinowanego kapitalizmu - i będzie ona głoszona cicho, ale z mocą, aby otworzyć, jeśli rozproszeni, uczniowie. Pracownicy Pied Piper już zmieniają swoje relacje, gdy ich kolektyw staje się firmą, a ich show staje się dramatem w miejscu pracy.

Przez ostatnie dwa sezony Pied Piper funkcjonował jako coś bardzo zbliżonego do grupy improwizacyjnej. Richard Hendricks, Erich Bachman, Bertram Gilfoyle, Dinesh Chugtai i „Jared” Dunn odbijali się po dolinie „tak i” - parada narcystów, geniuszy, robotów i naśladowców Sand Hill Road. Chociaż serial zawsze miał narrację, historia była ogólnie mniej ważna niż konfiguracja dla wyszukanego żartu (sezon w środku żartu z kutasa jest arcydziełem formy). To działało przez jakiś czas, ale cała ta niekompetencja beta-mężczyzn spowodowała strukturalny problem z pokazem, umieszczając zbyt wiele na algorytmie Richarda, którego zarabianie stawało się MacGuffinem. Jeśli Richard Hendricks był zdolny jedynie do dewaluacji jego świetnego pomysłu, nie było powodu, aby go wykorzenić.

Przedstawiając Jacka Barkera, showrunner Mike Judge robi nieuniknioną, restrukturyzując swoją serię, nadając jej wektor określony przez charakter celu. Czy Jack Barker okaże się całkowicie dziwaczny? Prawie na pewno. (Jeśli nie, dlaczego zatrudnić Stephena Tobolowsky'ego?) Ale zanim wyrzuci się jako socjopata Woodside lub libertarianin Instytutu Hoovera, Barker poprosi ludzi z Pied Piper o ponowne rozważenie ich związków. W rzeczywistości jego sama obecność wymaga tego. Kuszące jest przekonanie, że rozmowa „RIGBY” między Dineshem i Gilfoyle'em polega na debatowaniu nad ich lojalnością wobec Richarda, który planuje opuścić swoją firmę. To nie jest. Ich rozmowa - i ta, która następuje, gdy nie mogą przeanalizować kodu Richarda - dotyczy tego, jak najlepiej realizować swój interes zawodowy. Brakuje im możliwości prowadzenia rozmowy w prosty sposób, ale zasadniczo przyznają, że ich emocjonalny związek z produktem jest mniej ważny niż finansowy.

A tak przy okazji. Dobrą rzeczą związaną z przejściem jest to, że nieuchronnie doprowadzi to do konfliktu międzykulturowego, który z pewnością wyda się bardziej dynamiczny i wiarygodny niż jednorazowe konfrontacje, które w poprzednim sezonie uległy nadmiernemu zasoleniu. Nasi bohaterowie zwrócą się przeciwko sobie w łagodny, korporacyjny sposób i to właśnie tam Dolina Krzemowa znów się zainteresuje.

W tym momencie program ma prawdziwy dostęp. (Sędzia użył wojskowego robota zwiadowczego zbudowanego przez Boston Dynamics, który ostatnio Google wystawił na sprzedaż jako knebel wzroku), a także zrobił wystarczająco dużo budowania świata, aby publiczność go dostała. Co to oznacza dla nowo profesjonalizowanych Dolina Krzemowa ? Że może psuć więcej niż tylko kulturę Obszaru Zatoki i technologii; może kpić z firm działających w ramach tego ekosystemu. Przedstawienie będzie coraz bardziej widoczne, gdy przejdzie od zabawy z bohaterami do zabawy z normami branży, która jest zbyt dumna z lekceważenia norm. Mike Judge ma zamiar zdrowo ugryźć rękę, która myśli, że go karmi. W tym roku nie spodziewajcie się, że ludzie będą nosić te koszulki Pied Piper w SXSW.

W ciągu dwóch sezonów Dolina Krzemowa zbudował mnóstwo dobrej woli w Menlo Park i Palo Alto. Oczekuj, że zniknie przed IPO.