Badanie siły emocjonalnej wirtualnej rzeczywistości może zmienić dziennikarstwo

Dwa nowe badania z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości sugerują, że cyfrowe wejście w buty innej osoby może znacznie zwiększyć empatię dla sytuacji innej osoby, w porównaniu do oglądania wiadomości lub czytania wiadomości.

W celu lepszego zrozumienia wpływu psychologicznego VR na osoby, które go używają, naukowcy z Uniwersytetu Stanforda przeprowadzili dwa oddzielne badania, w których badanym pokazano doświadczenie VR „Becoming Homeless” (zobacz wideo poniżej). Siedmiominutowy film interaktywny sprawił, że niektórzy z 560 uczestników sprzedawali meble w swoim wirtualnym mieszkaniu, gdy walczą o płacenie czynszu i znalezienie schronienia w transporcie publicznym.

Para dwumiesięcznych eksperymentów (jedna została wykorzystana do pomiaru efektów krótkoterminowych i innych efektów długoterminowych) wykazała, że ​​osoby, które przeżyły to doświadczenie, z większym prawdopodobieństwem rozwiną „trwałe pozytywne nastawienie” wobec osób bezdomnych.

• W pierwszym badaniu 82 procent użytkowników VR podpisało petycję wspierającą niedrogie mieszkania, w porównaniu z 67 procentami osób, które czytają historię.
• Drugie badanie wykazało, że 85% podmiotów VR podpisało petycję w porównaniu do 66% osób, które uczestniczyły w doświadczeniu dwuwymiarowym.

Badania zostały opublikowane w czasopiśmie PLOS ONE Czwartek i poprowadziła studentka Uniwersytetu Stanford Fernanda Herrera. Uważa, że ​​jest to ważny pierwszy krok w zrozumieniu, w jaki sposób VR wpływa na ludzi w krótkim i długim okresie.

„Przyjmowanie perspektywy innych osób w VR powoduje więcej empatii i zachowań prospołecznych u ludzi natychmiast po przejściu przez doświadczenie i na przestrzeni czasu w porównaniu z wyobrażaniem sobie, jak by to było być w czyichś butach”, powiedział Herrera w oświadczeniu wydanym wraz z badanie. „To ekscytujące odkrycie”.

Wirtualna rzeczywistość: ale mogą być zagrożenia dla zdrowia

VR jest reklamowana jako „maszyna empatii” od kilku lat. Przedsiębiorca technologiczny Chris Milk po raz pierwszy ukuł ten termin w rozmowie TED z 2015 r., Ale dopiero niedawno przeprowadzono badania nad jego skutkami psychologicznymi.

Artykuł opublikowany w czerwcu przez naukowców z University of the Highlands i Islands odkrył, że VR w połączeniu z interwencją psychologiczną ma „potencjał do rzeczywistej pozytywnej zmiany zachowania w wielu stanach zdrowia psychicznego”. Oddzielne badanie Stanforda sugeruje, że technologia może służyć jako potężne narzędzie edukacyjne dla dzieci.

Korzyści te są utrudnione przez nieznane zagrożenia dla zdrowia, które może powodować rozszerzone korzystanie z VR. Nawet wspomniane wcześniej badanie Stanforda przyznaje, że „długoterminowe skutki VR dla zdrowia dzieci i rozwoju mózgu są niejasne”. Dostępne na rynku zestawy słuchawkowe VR, takie jak HTC Vive, ostrzegają, że technologia może wywołać „zwiększone tętno, skoki ciśnienia krwi, ataki paniki, lęk, PTSD, omdlenia i inne niepożądane skutki. ”

Wirtualna rzeczywistość: czy może być wykorzystana do dezinformacji?

Wczesne badania wykazały, że VR może być stosowany na dobre. Ale fakt, że może on mieć tak trwały wpływ emocjonalny, sprawia, że ​​jest on również gotowy do nikczemnych zastosowań.

Opracowanie Herrery dostarcza dowodów na to, że ludzie są bardziej skłonni do działania w opowiadaniu VR niż czytanie artykułu lub oglądanie czegoś na ekranie. Może to potencjalnie zostać wykorzystane do dezinformacji mas fałszywymi raportami o atakach lub protestach, które mogą spowodować spustoszenie.

Systemy VR „wszystko w jednym”, takie jak Oculus Go i Google Daydream, czynią tę technologię bardziej dostępną. Użytkownicy już nie potrzeba kupić komputer za 1000 $, aby uzupełnić zestaw słuchawkowy o wartości 500 $.

W miarę jak technika ta staje się coraz bardziej wszechobecna, administratorzy i urzędnicy rządowi będą musieli odpowiedzieć na bójkę z pytaniami o fałszywe wiadomości i zagrożenia dla zdrowia. Zwłaszcza, jeśli chcemy zrobić VR z zabawnego systemu zręcznościowego na coś podobnego do tablicy w salach lekcyjnych.

Abstrakcyjny

Wirtualna rzeczywistość (VR) jest coraz częściej określana jako „maszyna ostatecznej empatii”, ponieważ pozwala użytkownikom doświadczyć każdej sytuacji z dowolnego punktu widzenia. Jednak dowody empiryczne potwierdzające twierdzenie, że VR jest bardziej skuteczną metodą wywoływania empatii niż tradycyjne przyjmowanie perspektywy, są ograniczone. Przeprowadzono dwa eksperymenty w celu porównania krótko- i długoterminowych efektów tradycyjnego zadania przyjmowania perspektywy i zadania przyjmowania perspektywy VR (Badanie 1) oraz zbadania roli technologicznego zanurzenia, jeśli chodzi o różne typy mediacji zadania przyjmowania perspektywy (studium 2). Wyniki badania 1 pokazują, że w ciągu ośmiu tygodni uczestnicy obu stanów zgłaszali uczucie empatii i byli związani z bezdomnymi w podobnym tempie, jednak uczestnicy, którzy stali się bezdomni w VR, mieli bardziej pozytywne, długotrwałe postawy wobec bezdomnych i podpisali petycja wspierająca bezdomnych w znacznie wyższym tempie niż uczestnicy, którzy wykonywali tradycyjne zadanie przyjmowania perspektyw. W badaniu 2 porównano trzy różne typy zadań przyjmowania perspektyw z różnymi poziomami zanurzenia (komputer tradycyjny i komputer stacjonarny vs. VR) oraz warunek kontroli (gdzie uczestnicy otrzymywali informacje oparte na faktach o bezdomnych). Wyniki pokazują, że uczestnicy, którzy wykonywali jakiekolwiek zadania związane z perspektywą, zgłaszali uczucie większej empatii i byli powiązani z bezdomnymi niż uczestnicy, którzy otrzymywali tylko informacje. Replikując wyniki z badania 1, nie było żadnej różnicy w pomiarach samoopisowych dla jakichkolwiek warunków przyjmujących perspektywę, jednak znacznie większa liczba uczestników w stanie VR podpisała petycję wspierającą niedrogie mieszkania dla bezdomnych w porównaniu z tradycyjnymi i mniej wciągające warunki. Omawiamy teoretyczne i praktyczne implikacje tych odkryć.