Dbałość o szczegóły sprawia, że ​​„The Expanse” to najlepszy nowy science-fiction w latach

Jeśli Przestrzeń stanie się kolejną świetną epiką science fiction, ponieważ będzie miała absurdalnie dużą dbałość o szczegóły. Ten program jest żywy, tak jak każdy jego fragment ma powód do istnienia, niezależnie od tego, czy nam to powiedziano, czy nie.

W rzeczywistości dotyczy to najlepszej science fiction (i fantasy). Oryginalny Gwiezdne Wojny udało się w dużej mierze, ponieważ wszystko w nim było dobrze zużyte, z powodu istnienia. To jest naprawdę prawdziwe Przestrzeń, gdzie niektóre przedmioty lub pomysły są zbierane i używane, a niektóre po prostu istnieją, potencjalnie przydatne na przyszłość. Dla największego ryzyka Syfy jest to kluczowe dla powrotu sieci do szacunku.

W piątym odcinku serialu „Powrót do rzeźnika” najbardziej bezpośrednio pokazanym elementem w ustawieniu jest Kawa, która jest dwukrotnie dumna. Po pierwsze, służy do wykazania zaradności opartej na regułach detektywa Millera (Thomas Jane), gdy ma on coś na stacji Ceres. Pod koniec odcinka Holden popija filiżankę znalezioną na marsjańskim wahadłowcu, wskazując na pociechę i myśl, że szalona przygoda, w której on i jego załoga trwają od momentu, gdy odcinek pilotażowy zbliża się do końca.

Żadna z tych rzeczy nie jest całkowicie prawdziwa, ale postacie zachowują się tak, jakby były i dowiadujemy się o tym czegoś. Ostatnie ujęcie odcinka pokazuje pewność Millera, która okazuje się wyjątkowo nieprzydatna, ponieważ zostaje porwany w miejscu publicznym. Tymczasem pozorny zbawca Holden i firma, Fred Johnson, jest pokazywany publiczności jako zbrodniarz wojenny, odpowiedzialny za zamordowanie kilkudziesięciu bezbronnych górników i dzieci. Dramatyczna ironia jest gruba.

To nie tylko rekwizyty, ale także pisanie, reżyserowanie i występowanie. Thomas Jane jest największym nazwiskiem Przestrzeń, ale w pierwszych czterech odcinkach trudno było powiedzieć, dlaczego - Miller był niczym więcej niż twardym detektywistycznym banałem w dotychczas stosunkowo nieciekawym otoczeniu, na stacji Ceres. Ale w „Back to the Butcher” Jane ma szansę zabłysnąć. Sposób, w jaki jąka się o nazwę statku „Anubis” - po raz pierwszy wymawiając go „anibus” przed przejściem do „anoobus” - sugeruje, że aura hiper-kompetencji Millera jest podstępem.

Następnie, w najlepszej scenie epizodu, spotyka się z przywódcą separatystów Andersonem Dawesem (Jared Harris), podczas gdy obaj dzielą swobodną rozmowę, w której Dawes obiecuje przekazać człowieka, który poważnie zranił partnera Millera. Scena jest kręcona z dwoma mężczyznami w barze, twarze obu aktorów są wyraźnie widoczne, z twarzą Harrisa ekspansywną i przyjazną, a nawet hojną („Zapewniam cię, kawałek śmieci, który próbował ukrzyżować twojego przyjaciela, nie jest jednym z naszych Co gorsza, nie jest nawet żałosny! ”)… aż Miller zapyta Dawesa, czego chce.

Nagle, ale nie w sposób oczywisty, cały ton sceny zmienia się: Harris zaczyna ukrywać twarz w stosunku do kamery i publiczności, a Miller wydaje się bardziej widoczny. Jest wyraźnie skonfigurowany w sposób sugerujący, że powód Dawesa - który chce wiedzieć, gdzie jest Julie Mao, ponieważ jest przyjaciółką ruchu - jest całkowicie niewystarczający. Strukturalnie ten moment jest również świetny. To potwierdza zarówno Millerowi, jak i publiczności, że Miller ma rację, a Mao jest kluczem do wszystkiego w tej historii. Sugeruje to również dalszą tajemnicę i haczyk na resztę sezonu: jeśli OPA chce Mao, to dzieje się więcej niż ktokolwiek wcześniej wiedział.

Przestrzeń gra w długą grę. To pokazało nam tajemnicę, że nie może ona wkrótce odpowiedzieć, ale im dłużej trwa, tym trudniej jest uzyskać wiarygodną rozdzielczość. Po drodze musi więc utrzymać nasze zainteresowanie. Dzięki szczegółom takim jak świat żyjący, postacie, które mają proste ludzkie potrzeby i słabości, sprawia, że ​​jego ustawienie wydaje się solidne. Dzięki silnym sekwencjom, takim jak przesłuchanie trzeciego epizodu i bitwa kosmiczna czwartego, zapewnia krótkoterminowy hak. Ale kiedy wchodzi w drugą połowę swojego pierwszego sezonu (co najmniej dwóch, teraz), stało się jasne, że ten program ma szczegółową podstawę, aby stać się świetnym - teraz po prostu trzeba to zrobić.