Oskary, które właśnie ogłosiły swoją nieistotnością

Wkrótce po zapowiedziach nominowanych do tegorocznych nominacji do Oscara, jeden cholerny fakt stał się jasny: honoreesi byli przytłaczająco… bladzi. Ale to nic nowego dla Oscarów. Fałszywy pogląd, że członkowie rzekomo zróżnicowanej Akademii Sztuki i Nauki Filmowej (organizacji, która rozdaje nagrody) to wszyscy 70-letni biali mężczyźni to tyłek wielu żartów po nominacji, ale w zeszłym tygodniu to jeszcze mniej śmieszne. Nominacje wywołały poruszenie, które skłoniło prezesa Akademii, Cheryl Boone Isaacs (która jest Afro-Amerykanką), do wydania oświadczenia o rozszerzeniu członkostwa Akademii, aby była bardziej inkluzywna i zróżnicowana (http://www.oscars.org/news/ oświadczenie-akademia-prezydent-cheryl-boone-isaacs). Dopóki nie zostaną dokonane prawdziwe zmiany w reprezentowaniu wszystkich płci, ras, grup etnicznych i orientacji seksualnych, oświadczenie Isaacsa dowodzi, że Oscary w ich obecnym stanie są reliktem, całkowicie godnym ignorowania.

Smutnym zaskoczeniem było to, że wszystkie 20 nominowanych do nagród aktorskich było białych (po raz pierwszy od 1997 i 1998 tylko biali wykonawcy byli nominowani w kolejnych latach) oraz że filmy z motywami czarnymi lub mniejszościowymi zostały całkowicie pominięte w kategorii Najlepszy obraz. Bardzo udane filmy o czarnoskórych Kredo i Straight Outta Compton zdobył nominacje tylko dla swoich białych scenarzystów („Compton”) i białej gwiazdy (Sylvester Stallone w „Creed”). Czarni reżyserzy dla każdego filmu również zostali wyłączeni. Szok przerodził się w rezygnację, gdy #OscarSoWhite zaczęło się rozprzestrzeniać za pośrednictwem Twittera, a twórcy filmowi, tacy jak Spike Lee i Jada Pinkett Smith, zdecydowali się zaprotestować przeciwko ceremonii, nie uczestnicząc.

Dochodzenie z 2012 r. Przez Los Angeles Times okazało się, że akademia w tamtym czasie była tak stara, męska i biała, jak wielu podejrzewało, co prawdopodobnie dlatego inicjatywa Akademii z 2014 r. miała na celu dywersyfikację swoich szeregów poprzez przyciąganie nowych członków, takich jak Lupita Nyong'o, Chris Rock, Barkhad Abdi, Bradford Young, John Ridley, Gina Prince-Bythewood; młodsi członkowie, tacy jak Michael Fassbender, Mark Duplass i Jay Duplass, Pharrell Williams i Megan Ellison.

Dwa lata później i nic się nie zmieniło, a przynajmniej tak powiedział oświadczenie Isaacsa. „Zmiana nie nadchodzi tak szybko, jak byśmy chcieli” - powiedziała. „Musimy zrobić więcej i lepiej i szybciej”.

Wielu argumentowało w dniach od nominacji, dlaczego tak jest. Niektórzy mówili, że studia za filmami Kredo i Straight Outta Compton po prostu nie uruchomiłem skutecznych kampanii, aby zawiadomić ich kandydatów. Inni twierdzą, że zawiły system głosowania szkodzi filmom skupionym na mniejszościach. Druga szersza teoria głosi, że Hollywood w całości jest prowadzone przez starych, białych mężczyzn, a nominacje odzwierciedlają jedynie branżę.

Wymówki i zbiurokratyzowane misterne usta zacierają większy punkt: było kilka naprawdę popularnych, dobrze zrobionych filmów, które zyskały na rzecz mniejszych, bielszych filmów. Czy ktoś może powiedzieć, że to proste Brooklyn był bardziej godny nominacji do najlepszego obrazu niż Kredo ? Albo że Ava Duvernay nie należała do piątki najlepszych reżyserów w zeszłym roku za pracę nad nią Selma ?

„Jestem załamany i sfrustrowany brakiem włączenia. To trudna, ale ważna rozmowa i czas na duże zmiany ”- napisała w swoim oświadczeniu Isaacs. „Akademia podejmuje dramatyczne kroki, aby zmienić skład naszego członkostwa.W nadchodzących dniach i tygodniach przeprowadzimy przegląd rekrutacji naszych członków, aby doprowadzić do bardzo potrzebnej różnorodności w naszej klasie na rok 2016 i później. ”Jaki rodzaj kroków i jak szybko zostaną wdrożone, okaże się, ale jedno jest pewne: bezprecedensowe oświadczenie prezydenta Akademii potwierdza, że ​​obecny system jest zepsuty.

Nie oznacza to pomniejszania osiągnięć każdego kandydata. Mad Max: Fury Road jest niesamowity i George Miller zdecydowanie zasługuje na ukłon w stronę jego absolutnie oszałamiającego filmu akcji. Ale w każdym roku, kiedy trendy #OscarSoWhite, zwycięzcy muszą wiedzieć, że są przeciwni słabszej konkurencji, takiej jak Jackie Robinson z Major League Baseball. Umieść gwiazdkę obok tych nagród. To bzdury z epoki segregacji, których jesteśmy świadkami w 2016 roku.

Nagrody są i zawsze były beznadziejnie subiektywne. Ale w kontekście tegorocznej ceremonii wręczenia nagród jako najwyższego wyróżnienia branży, będą one niczym innym, jak pozorem. W sumie nominowani nie są uczciwą oceną najlepszych filmów roku, o ile Isaacs przyznał ten fakt swoim własnym oświadczeniem. Najlepszy film w tym roku nie będzie najlepszym obrazem, najlepszy aktor i aktorka nie będą najlepsi i tak dalej. Lista „zwycięzców” ogłoszona podczas transmisji Oskarów 28 lutego powinna być zrobiona z wielkim ziarnem czystej białej soli.