„M.A.S.H.” pozostaje jednym z najbardziej wpływowych seriali wszech czasów

1 kwietnia był smutnym dniem, ponieważ kolejny świetny program telewizyjny został usunięty z katalogu Netflix, ofiara stale malejącego wyboru usługi strumieniowej. Ten program był ZACIER., podstawa składu CBS od ponad dekady, między 1972 a 1983 rokiem.

Od trzydziestu lat ZACIER. poszedł w powietrze, stał się jednym z najbardziej idolizowanych i naśladowanych seriali w historii telewizji. Na przykład Writers Guild of America wybrał go na jeden z najlepszych seriali telewizyjnych wszech czasów. Przedstawienie o niekonwencjonalnej grupie lekarzy, liczącej dni do końca trasy, zainspirowało niezliczone ody sceniczne, a nawet kilka bezpośrednich zdzierstw.

Oto kilka powodów, dla których przygody Hawkeye'a i orzechów w 4077 Mobile Army Surgical Hospital pozostały stałym elementem w sercach fanów telewizji od prawie 50 lat.

To Dark, But Silly

Jeśli kiedykolwiek wygrzewałeś się w ogólnej głupocie show 30 Rock lub To zawsze jest Sunny w Filadelfii jak zrobili wszystko, od raka po uzależnienie od narkotyków, możesz dać ZACIER. część tego kredytu. I ZACIER. cały kredyt zawdzięcza zwariowanej grupie lekarzy, obijających się o szaleństwo podczas pracy w strefie wojny.

Komiks, który rzucił światło na najgorsze decyzje człowieka, czerpał inspirację przede wszystkim z książki dr H. Richarda Hornbergera, opartej na starej Horny (prawdziwy pseudonim, nie żart) i jego kumplach służących w 8055. jednostce MASH jako lekarze w wojna koreańska. Tutaj są:

Wygląda podobnie? Tego rodzaju wybryki, te, które Hawkeye zaaranżowali w serialu, były powszechne wśród jednostki Hornbergera. Jak powiedział Dale Drake - jeden z członków 8055. - Musieliście się śmiać z czegoś, ponieważ było dużo poważnych spraw, dużo nieszczęścia, smutku i śmierci.

Przedstawiciele MASH wzięli tę filozofię do serca, a rezultatem była drastyczna zmiana w krajobrazie sitcomów.

Liberalny bohater

Jako gwiazda serialu Alan Alda Benjamin Franklin „Hawkeye” Pierce był wyjątkowy. Przed przyjściem na scenę w krajobrazie telewizyjnym dominowali mężczyźni z rodziny i figurki niebieskich kołnierzyków, którzy w dużej mierze stosowali się do amerykańskiego ideału (tj. Ciężko pracowali, słuchali rządu, a ty pójdziesz naprzód). Podczas gdy wczesne lata siedemdziesiąte zaczęły łamać tę formę z gburowatymi postaciami ojca, takimi jak Archie Bunker, mieszkanie Hawkeye złamało formę, gdy niezadowolona niebieska krew złapała się w strasznej sytuacji.

Na swój sposób był on próbą telewizyjną pochłonięcia i humanizowania trwających protestów przeciwko wojnie w Wietnamie, które w tamtym czasie uwikłały społeczeństwo w ramy premiery serialu. Hawkeye był zuchwałym żartownisiem, który wypełniał swoje dni zabawnym, niegodziwym zachowaniem, by w magiczny sposób przekształcić się w przywódcę, gdy sytuacja tego wymaga. „Hawkeye”, jak powiedziano, „jest antybohaterskim bohaterem, który wydaje się, że ma stopy gliny, ale stale podnosi się do okazji. Jest głupią postacią, oszustem i podstępem instytucji, które nieustannie wymyślają schematy i oszustwa wraz ze swoimi współspiskowcami ”.

Oczywiście telewizja jest teraz opanowana przez typy Hawkeye, codziennych facetów, którzy wolą żyć powoli, ale po prostu nie mogą zracjonalizować, podczas gdy kwitnie niesprawiedliwość (lub głupota). Widzieć: Taxi „Alex Reiger, Twoje zdrowie „Sam Malone, i Społeczność Jeff Winger.

Nie bałam się stać się prawdziwym

W czasach, gdy cały kraj wydawał się podzielony, ZACIER udało się przejść przez ostrze brzytwy, prezentując okropności wojny w ogóle, a nie celując palcem w wojnę w wieczorne wiadomości.

Na przykład w finale czwartego sezonu, „Wywiad”, w programie wykorzystano rzadko spotykaną technikę mówienia z głową, która szpeci śmieszność całego konfliktu.

W pewnym momencie, na przykład, Hawkeye zauważa: „Jedną rzeczą, którą możesz zrobić, to wydostać się na drogę, gdy jeepy zbliżają się, i wszyscy wysuwają stopy przed jeepami, a ostatni wyciąga nogę w tym jest rozsądny. ”Praca jest zabawna w dostawie Groucho Marx, jednak sentyment za nią jest nie mniej widoczny.

Wszystkie eksperymenty

Dobrze, więc ZACIER. nie był to pierwszy program telewizyjny, w którym eksperymentowano z formatem półgodzinnego serialu, ale z pewnością był to jeden z pierwszych programów, które zmieniły eksperymenty w niektóre z najlepszych odcinków serialu.

W pierwszym odcinku sezonu zatytułowanym „Drogi tato” uniknięto bardziej formalnej struktury serii krótkich winiet, które pokazywały codzienne życie członków 4077.

Sezon czwarty, w szczególności zaoferował kilka innych zwrotów akcji. Oprócz „Wywiadu i odcinka zatytułowanego„ Hawkeye widzi Aldę, która rozbija jego jeepa tuż przed chatą koreańskiej rodziny. Aby nie stracić przytomności i ulec wstrząsowi, Hawkeye musi spędzić cały odcinek wędrując po rodzinie, która nie może zrozumieć słowa, które mówi.

Wpływ tego eksperymentu pozostawił odciski palców w seriach komediowych. Dawna seria NBC Społeczność, w szczególności zawdzięcza bardzo wyraźne zadłużenie ZACIER. Awangardowe podejście do formy narracyjnej, czego Dan Harmon nigdy nie unikał. W pewnym momencie, gdy telewizyjny wielbiciel Abed jest porównywany do Radar O’Reilly, on się ekscytuje, To mnie tak cieszyło, że po prostu trochę się sikam. ”

To pionier linii Dual Plot

Być może największym wkładem serii w format półgodzinny było użycie podwójnych linii fabularnych. Była to pierwsza seria w telewizji, która sprawiła, że ​​dramatyzm był pociągający, bez wysiłku krocząc linią między śmiercionośnym poważnym a kompletnie oszalałym. Jak wyjaśnia Archiwum Amerykańskiej Telewizji, „seria wyznacza standardy dla niektórych najlepszych programów, które pojawią się później. Przedstawienie wykorzystywało wiele linii fabularnych w półgodzinnych odcinkach, zazwyczaj z co najmniej jedną historią w żyłach komediowych i kolejną dramatyczną. ”

Ta słodko-gorzka mieszanka komedii i uznanie rzeczywistych okoliczności, które rozbijają się (czasami dosłownie) wokół ich głów ZACIER. Prawdziwe dziedzictwo. Niezależnie od tego, jak bardzo wybryki mają bohaterowie, zawsze pozostali ugruntowani w okropnościach wokół nich. Jak wyjaśnił Alan Alda w wywiadzie kilka lat później: „Wiedzieliśmy, że opowiadamy historię prawdziwych ludzi… nie byliśmy postaciami komicznymi, którzy byli tam tylko po to, by cię bawić”.