6 największych piosenek na „Coloring Book” Chance the Rapper

Nic dziwnego Kolorowanka Od dawna oczekiwany nowy album Chance the Rapper jest potężnym stwierdzeniem - i jakościowo fantastycznym. Staje się pretendentem do (rap) albumu roku zaledwie kilka utworów. Niewielu raperów ma tak wyraźną i ekspansywną muzyczną tożsamość w hip-hopie, jak 23-letni kanclerz Bennett. Jego muzyka to Chicago do szpiku kości, ale globalna wizja, a on ma poza-poziomowe poziomy zaufania i osobowości, jak przystało na supergwiazdę, którą szybko staje.

1. „No Problem” feat. 2 Chainz i Lil Wayne

Dźwięk gospel-rapu z naparstkami Chance'a jest naprawdę wspaniałą miksturą, a my coraz bardziej się do niego przyzwyczajamy. Zainspirowało to Kanye do bezpośredniego naśladowania „Ultralight Beam” i wielu matek, aby przejrzeć sekcję „Donnie Trumpet” w iTunes po spektaklu „Sunday Candy” w wykonaniu Chance'a. Ale brakowało nam przez ostatnie trzy lata odkąd Acid Rap tape is Chance wkłada wszystko w twarde rapowe piosenki.

Zwykle, kiedy wyciąga je, mieszanka stylów jest tak oryginalna, jak dźwięk, który zbudował na Donnie Trumpet i Social Experiment's Surfować album w zeszłym roku i objaśnia większość z nich Kolorowanka. Oto jak to jest College Dropout „Ye z burbling sample dusza, powolny jam groove i kadry pułapki rzucone na nią. Głównym wydarzeniem jest oczywiście niezatarty haczyk: oda do ciągłej niezależności branży od Chance'a, a w ustach Weezy'ego w dalszej części piosenki, strzał w Birdmana na temat jego obecnej sytuacji etykietowej.

2. Anioły wyczyn. Saba

To pozostaje wspaniałe; od czasu pomyślnego debiutu Late Night with Steven Colbert w październiku. Chance i jego kohorta Saba, opierając się na próbce katarowego chóru gospel, zachowują przyciętą kadencję rapu ulicznego, która porusza się w napadach i zaczyna. Aby zmylić formułę, Nico Segal (znany również jako „Donnie Trumpet”) i gang eksperymentu społecznego z wyszukaną, orzeźwiającą linią rogową, która opiera się o mysią stalową linię bębna. Wszystko to jest serdeczny, mądry i realistyczny hołd dla ich rodzinnego miasta.

3. „Te same narkotyki”

Szansa może pójść na małą skalę: aby odnieść sukces, nie musi iść z prędkością machu na wykresy dużych pasm. Przez większość tego pięknego utworu pokonuje swój kwartet smyczkowy, fortepian, bujne harmonie wokalne tutaj i tylko walący hi-hat. Lirycznie to nostalgiczna szansa w najlepszym wydaniu. Muzycznie i lirycznie jest to dowód ciągłej ewolucji Chance'a - jego zdolności do tworzenia bardzo skomplikowanych kompozycji i smacznych form utworów.

4. „All Night” feat. Knox Fortune

Piękny outlier na taśmie - czym był „Chain Smoker” Acid Rap. Rządy Chance'a są o wiele lepsze niż cokolwiek, co Twój ulubiony raper kiedykolwiek wydał. Jest to pełna hip-hopowa muzyka - rodzaj zaraźliwej równowagi między rapem a muzyką taneczną, którą jego kolega Vic Mensa uderzył w „Down on my Luck” w 2014 roku. Brzmi jak inna wersja samego siebie: nieco ochrypły, drwiący, w trybie pełnego włączenia. Jest jeszcze bardziej lekceważącym i charyzmatycznym naczelnym wodzem niż zwykle, i działając na rzecz wygrania dziewczyny, do której się stara. Jednak nadal nie ma nikogo oprócz Chance'a. z jego rzadką zdolnością do zmiany kształtów przy jednoczesnym zachowaniu tak silnej centralnej tożsamości muzycznej.

5. „Linia mety” / „Utonięcie” wyczyn. T-Pain, Kirk Franklin, Eryn Allen Kane & Noname

W raporcie Chance'a na tym albumie znajduje się wiele odniesień do Harry'ego Pottera, najdziwniejsze jest to, że „Jakikolwiek drobny Peter Pettigrew mógłby dostać pestycyd” na „How Great”. Jest to znany materiał na Chance: call-and-response gospel, ale może najlepsza iteracja tego stylu na taśmie. W końcu zharmonizowany T-Pain jest przywódcą spotkania modlitewnego. Jest też kilka najbardziej chwytliwych rapowań Chance'a w jego dwóch skupionych zwrotkach. Podobnie jak w większości jego prac - i na pewno w jego najlepszych - poważne, wskazane obserwacje zestawione są z lewicowymi jednostronnymi liniami („Zostałem zablokowany po prostu próbując tworzyć piosenki z przyjaciółmi / Etykiety powiedziały mi, że są właścicielami moich przyjaciół / muszę się modlić, że muszę się modlić, jak Młot po „2 Legicie” / dostałem moc, którą mogłem zranić Lucyferem z krucyfiksem ”).

„Drown” mówi o niezwykłej potędze konwersacyjnego, bogato poetyckiego stylu Noname (dawniej Noname Gypsy); to staje się w zasadzie piosenką rote Kirk Franklin, która jest daleka od złej rzeczy. Kolejna piosenka pokazała, jak dokładnie Chance wykroił swoją własną niszę muzyczną, robiąc coś więcej niż przekonywującego z nieprawdopodobnej kolekcji części.

6. „Smoke Break” wyczyn. Przyszłość

Czy to muzyka pułapki? W pewnym sensie, przynajmniej w zachwycie. Ale także jego dusza, ze zmianami akordów i orkiestrowymi rogami wyrwanymi z ścieżki dźwiękowej filmu Randy'ego Newmana. Są tam zamiany harf, odniesienia do Fetty Wap i Gucci Mane, a Future Hendrix oznaczyło koniec, robiąc niektóre z najbardziej oryginalnych prac, jakie miał w ciągu ostatniego półrocza. Tylko Chance mógł zwabić go w taki rytm i wydobyć z niego to, co najlepsze, tak jak ma to miejsce ze wszystkimi jego gwiazdorskimi współpracownikami na tym albumie.

Ściągnij Kolorowanka w różnych sklepach, w tym w Apple Music i ulubionej witrynie mixtape.