Oprócz gliniarzy, którzy powinni nosić aparaty fotograficzne do pracy?

Za pierwszym razem, gdy ktoś mi powiedział, że powinienem mieć na sobie aparat, jeździłem na rowerze w centrum Toronto, rzucając o kierowcach z kolarzem, nieznajomym, na światłach. Była starszą kobietą, ubraną w odblaski, z kamerą zamontowaną na hełmie. Zawsze powinieneś ją nosić, powiedziała, więc w razie wypadku wiedzą, że masz rację.

Uświadomiłem sobie, że nawet wtedy było to dobroczynne założenie, że jeśli samochód wpadnie na mnie, lub odejdzie ode mnie, zaczepi mnie, lub co ty, to prawdopodobnie będzie to wina kierowcy. Zasadniczo jest to prawdą: ktoś, kto wycina sporo zakrętów jako rowerzysta na ulicach miast, tak jak ja (przechodząc przez znaki stopu i czerwone światła, na przykład, po fanatycznym sprawdzeniu ruchu krzyżowego) robi znacznie więcej obliczeń w swoim głowa niż przeciętny kierowca, i o wiele więcej opieki, ruszaj się na drogę. Jestem też trudniejszy do zobaczenia niż samochód i oczywiście mam większe ryzyko w takiej kolizji. Są szanse, że kamera złapie jakieś użyteczne dowody w przypadku, och, powiedzmy, dostania się do taksówki na Union Square.

To jest druga strona posiadania kamery ciała: w przeciwieństwie do policji, której aparaty do ciała mają w dużej mierze obserwować swoje zachowanie w pracy, inne zawody powinny brać je pod uwagę za obrazę, obronę lub coś między:

- Bramkarzi. Najgorsi z nich uważają się za skrajnych światowych gliniarzy pomniejszonych o szkolenie lub odpowiedzialność. Może nie każdy bramkarz w każdym klubie musi być zaprzężony w kamerę, ale co ze stawami, takimi jak bary na plaży południowej Florydy, gdzie mruczący ludzie bezkarnie odsuwają ludzi? Oto sprawozdanie z 2013 r. Od faceta, który mówi, że pięciu bramkarzy przepracowało go: „Facet zapukał mnie w tył głowy, a ja straciłem przytomność. Potem obudziłem się i kopali mnie w brzuch, w żebra, w kulach, w mojej głowie, pięciu facetów na jednym, chcieli tylko zabić kogoś tamtej nocy. Bez kamer to niewyraźne słowo przeciwko pięciu kolesiom bezpieczeństwa. Słupki, które przyjmują skargi, dobrze zrobiłyby, gdyby ich wynajęty mięsień był krzywkowany.

- Komunikatory rowerowe. Przypominają ludzkie wersje rosyjskich supercuts z kamerami. Jednak nadal obowiązuje zastrzeżenie: jeśli to ty łamiesz prawa, może nie być najlepszą praktyką rzucanie dowodów.

- Sędziowie. Może sprawdzą swoje własne połączenia po fakcie; może pozwolą nam to zrobić. Ale widok ump-eye jest dziwnie hipnotycznym sposobem na oglądanie gry w każdym przypadku.

- Inżynierowie pociągu. Amtrak przenosi się do pociągów z wyposażeniem najbliższym ciałom w następstwie katastrofy pociągu Northeast Regional 188 w maju, umieszczając kamery w kabinach z ludźmi, którzy je prowadzą. To dobry początek, ale najlepszym sposobem na uzyskanie harmonogramu podejmowania decyzji przez inżyniera jest wideo i audio pierwszej osoby. Jak podaje Associated Press: „Krajowa Rada Bezpieczeństwa Transportu po raz pierwszy zaleciła nagrywanie dźwięku w kabinie lokomotywy po kolizji w 1996 r. Między pociągiem podmiejskim i pociągiem Amtrak w Silver Spring w stanie Maryland. Żaden z członków załogi pociągu nie przeżył, a zarząd nie był w stanie określić swoich działań prowadzących do katastrofy. ”

- Barmani. Napaści w miejscu pracy spadały konsekwentnie i szeroko w Stanach Zjednoczonych w latach 1993–2009, zgodnie z tym raportem Departamentu Sprawiedliwości, ale poza osobami, które zajmują się bezpośrednio przestępcami i osobami chorymi psychicznie, barmani napotykają na jedne z najwyższych wskaźników przemocy w miejscu pracy. Są też prawdopodobnie zagrożeni i okradzeni. Coś na temat upojenia ludzi żywym rodzi perspektywę zobaczenia sflaczałych stron ludzkości. Z drugiej strony: B-roll będzie jednym z najlepszych zawodów. Bo śmieszne rzeczy dzieją się, gdy facet wchodzi do baru.

- Rejestratory. Kolejne bardzo niebezpieczne zajęcie, w którym małe poślizgi prowadzą do roszczeń śmierci / rozczłonkowania / ubezpieczenia. A kiedy wszystko idzie dobrze, widok jest piekielnie rzeczny.