Krótka historia gigantów i BFG Disneya

Przez wieki olbrzymy odgrywały ważną rolę w mitologiach kultur na całym świecie. Większość kultur ma opowieści o gigantach w takiej czy innej formie, i chociaż różnią się one pod względem temperamentu, wyglądu i znaczenia, olbrzymy są jednymi z najwcześniejszych fantastycznych stworzeń w historii.

Stevena Spielberga BFG, filmowa adaptacja książki Roalda Dahla o tym samym tytule, trafia do kin w piątek i opowiada historię niezwykłej przyjaźni Sophie i BFG (Big Friendly Giant). Gigant w BFG jest tego rodzaju i łagodnej odmiany, ale nie zawsze tak było w przypadku gigantów w fikcji i mitologii. Przyjrzyjmy się, skąd wzięli się olbrzymy i co teraz dla nas znaczą.

Krótka historia gigantów

Słowo gigant pochodzi z greckiego „gigantes”. Niektóre z najwcześniejszych przedstawień olbrzymów, greckich olbrzymów, były niezwykle groźnymi stworzeniami. Wyglądali też zupełnie inaczej niż giganci, ponieważ zazwyczaj myślimy o nich. Greccy olbrzymy byli ogromni i wyglądali głównie jak mężczyźni, z wyjątkiem faktu, że mieli stopy węży.

A jednak, choć wydaje się, że olbrzymy wydają się znajome, kiedy je sobie wyobrażamy, nie jest to prosta linia od gigantów mitologii greckiej do współczesnej wersji; kręta droga obejmuje wpływy innych kultur. Nordycka mitologia i europejski folklor miały również duży wpływ na sposób, w jaki myślimy dzisiaj o gigantach.

Giganci nordyckiej mitologii należą do najciekawszych przypadków mitologicznych gigantów. Nazywani „jötunar”, olbrzymy z Norwegii zawołały z Jötunheim, jednego z dziewięciu światów. Istnieje wiele różnorodności, jeśli chodzi o przedstawienia jötunn w mitologii nordyckiej. Jötunar, choć czasem zwierzęcy, nieziemski i groteskowy, nie zawsze był ohydny, a nawet olbrzymi. Okazuje się, że był to przypadek skrzyżowanych przewodów lingwistycznych, który zabrał nas od interpretacji słowa „jötunn” z „pożeracza” do „giganta”.

Różnorodność wykracza daleko poza nordycką wersję. Od kanibali do wielkich przyjaznych przyjaciół i od masywnych, głupich głupków po przebiegłych i destrukcyjnych wrogów, olbrzymy nie są mitologicznymi postaciami, które kiedykolwiek reprezentowały lub reprezentowały tylko jedną rzecz.

Jak powiedziała Lotte Motz w swoim wpływowym dziele, Giants in Folklore and Mythology: A New Approach, „Różne próby zbadania znaczenia tej mitycznej rasy przyniosły różne wnioski: że olbrzymy meteorologiczne zjawiska, że ​​są one mocami nieokiełznanej dziczy, starszej dynastii bogów, demonów natury, połykaczy zwłok, agentów śmierci lub sami umarli. ”

Nasze współczesne przykłady gigantów są dość dramatycznym odejściem od gigantów starożytnego folkloru i mitologii. Z postaciami takimi jak BFG, Hagrid z Harry Potter, Paul Bunyan, a nawet Jolly Green Giant, wiele naszych stosunkowo niedawnych przykładów gigantów w fikcji jest miłych i „łagodnych gigantów”.

BFG skupia się na przyjaznym olbrzymie, ale w tym miksie są wrogowie. Wiele jest BFG, które kontrastują z mitami, które ukształtowały sposób, w jaki postrzegamy gigantów, ale historia Roalda Dahla wykorzystała mitologiczną gotowość do opowiedzenia zupełnie nowej historii i BFG jest częścią ciągłej ewolucji sposobu, w jaki wchodzimy w interakcje i czerpiemy sens ze starożytnych postaci i pojęć.