Badanie nierówności dla kobiet w Hollywood w dniu równej płacy

Dzisiaj jest Dzień Równej Płacy: dzień bieżącego roku, w którym przeciętnie kobiety „dogoniły” płace swoich męskich odpowiedników z ubiegłego roku, obliczone na 23% luce płacowej. Choć temat równej płacy pojawia się z względną częstotliwością, trudno jest stwierdzić, że rzeczy zmieniają się w znaczący sposób - a Hollywood nie stanowi wyjątku od mizernych praktyk innych branż.

Aktorki wciąż są często mniej opłacane niż ich męskie gwiazdy, a kobiety nadal stanowią rozczarowująco mały odsetek reżyserów, producentów i pisarzy w telewizji i filmie. Jak zauważyła Jennifer Lawrence w swoim eseju Lenny w październiku ubiegłego roku nie jest tak, że luka płacowa w Hollywood jest najbardziej nagląca jako kwestia ściśle finansowa - w końcu często rozmawiamy o milionach dolarów w negocjacjach - to jest zasada. I sposób, w jaki rozciąga się i przenika każdą inną branżę.

Fakt, że Lawrence, zdobywca Oscara i kasjer, poczuł się nieswojo, negocjując więcej pieniędzy, ponieważ boi się, że będzie postrzegana jako „bratty” (kiedy większość mężczyzn w branży najwyraźniej nie cierpi z powodu tego samego lęku) mówi. To, że nawet Lawrence, kobieta bardzo bliska jej branży, otrzymuje niższe wynagrodzenie niż mężczyźni, którzy, szczerze mówiąc, nie mają takiego samego losu kasowego, jest obiektywnie błędny - nawet jeśli różnica płac w tym przypadku reprezentuje miliony dolarów, które Lawrence według jej własnych słów nie „potrzebuje”. Gdzie to pozostawia innych?

Problem nie leży tylko przed kamerą i nie dotyczy tylko czeków. Kobiety są poważnie niedoreprezentowane, jeśli chodzi o wpływowe miejsca pracy za kamerą, a problem jest jeszcze gorszy dla mniejszości i twórców LGBT.

Marynuj w liczbach - kto tworzy / pisze / kieruje telewizją. Idę pić http://t.co/QRmrN1EuZj http://t.co/RYBaOTjX5B

- Mo Ryan (@moryan) 10 kwietnia 2016

Writers Guild of America, West (WGAW) w zeszłym miesiącu wydało „The Hollywood Hollywood Pisarzy Report”, w którym odkryto, że choć w niektórych obszarach zyski były większe, to w dziedzinie pisania telewizyjnego kobiety wciąż przewyższają liczebniki o prawie 2 do 1 i współczynnik 3 do 1 w pisaniu filmów.

W luce zarobków sytuacja w telewizji trochę się poprawia, kobiety zarabiają 93 centy za każdego dolara, który zarabiają mężczyźni. Mimo to liczba ta spadła w porównaniu z rokiem 2010 i 2011, kiedy pisarki w telewizji zarabiały 96 centów za każdego dolara zarobionego przez mężczyzn. I choć różnica w dochodach zamyka się w telewizji, w tym samym raporcie WGAW sytuacja jest gorsza w przypadku pisania filmów.

„Różnica w zarobkach ze względu na płeć w filmie tradycyjnie była większa niż luka w telewizji, a od ostatniego raportu rozszerzyła się jeszcze bardziej (patrz Rysunek 7). W 2012 roku 19 kobiet scenarzystek zarobiło 78 centów za każdego dolara zarobionego przez białych mężczyzn (62,138 USD w porównaniu z 80 000 USD). Do 2014 r. Liczba zarobków względnych spadła do zaledwie 68 centów. W tym samym roku mediana zarobków kobiet filmowców wyniosła 50 938 USD, w porównaniu z 75 000 USD dla białych mężczyzn. Warto zauważyć, że najniższy wskaźnik względnych zarobków w okresie sześciu lat pojawił się rok wcześniej, w 2013 r., Kiedy kobiety zarabiały tylko 61 centów za każdego dolara zarobionego przez mężczyzn (43 708 USD w porównaniu z 71 077 USD). ”

Poza pokojem pisarzy rzeczy nie są lepsze. Różnorodność dobrze przyjrzała się reżyserom telewizyjnym, a odkrycia były dość potworne. Przez większość czasu biali mężczyźni są w fotelach reżysera, aw dziedzinie przemysłu, która jest bardzo trudna do włamania, kobiety i mniejszości często nie otrzymują strzałów, których potrzebują, aby wyrównać te liczby.

W badaniu z Uniwersytetu Stanowego w San Diego o nazwie The Celluloid Ceiling: Behind-the-Scenes Zatrudnienie kobiet w Top 100, 250 i 500 Films 2015, Dr Martha M. Lauzen znalazła to:

„W 2015 r. Kobiety stanowiły 19% wszystkich reżyserów, pisarzy, producentów, producentów wykonawczych, redaktorów i operatorów pracujących nad 250 najlepszymi filmami krajowymi. Oznacza to wzrost o 2 punkty procentowe w stosunku do ubiegłego roku i jest nawet wyższy niż procent osiągnięty w 2001 r. ”

Liczby są nie tylko fatalne, kobiety reprezentują mniej niż jedną piątą najwyższych pozycji w 250 najlepszych filmach w 2015 r., Ale liczba ta jest na poziomie z 2001 r., Co oznacza, że ​​w latach 2001–2015 sytuacja się pogorszyła. Jeśli chodzi o całą naszą dyskusję i uwagę na ten problem, sprawy nadal się stagnują lub pogarszają, a to zniechęca.

Jednak to nie wszystko jest fatalne i mroczne. Program Sundace Women in Sundance i Female Filmmakers Initiate naciskają na parytet w przemyśle filmowym, pracując nad tym, by dać kobietom twórcom zasoby i wsparcie, które mogą utorować drogę do powszechnych zmian.

11 lat i 30 000 punktów danych: badania nad kobietami w niezależnym filmie za pośrednictwem Sundance / Women in Film / Dr. Smith i jej świetny zespół

- Manohla Dargis (@ManohlaDargis) 9 kwietnia 2016 r

Mając świadomość, że media, które konsumujemy, kształtują sposób, w jaki postrzegamy siebie, innych i otaczający nas świat, wysiłki Sundance mające na celu wspieranie twórczyń kobiet mają wszystko, co związane z tworzeniem równych szans. Według Caroline Libresco, Senior Programmer na Sundance Festival, „Jedynym sposobem na stworzenie systemowej zmiany w naszej branży jest praca zespołowa”.

Kwestia równości wynagrodzeń i tego, o czym mówimy, kiedy mówimy o lukach w zarobkach, nie sprowadzają się tylko do pieniędzy, sprowadzają się do reprezentacji w branży, do wartości, jaką przykładamy do twórczyń kobiet, i do tego, w jakim stopniu otrzymują narzędzia i strzały potrzebne do osiągnięcia sukcesu. Głosy kobiet w opowiadaniu historii są kluczowym elementem tworzenia dobrze rozwiniętych, trójwymiarowych narracji, a te głosy są niezbędne do stworzenia mediów, które formują i kształtują nasz światopogląd, zmieniają go, W słowach Selma reżyser Ava DuVernay: „Praca, którą wykonujemy, wpływa na sposób, w jaki postrzegamy siebie i sposób, w jaki jesteśmy widziani. To bardzo ważna praca. Kobiety robiące film to radykalny akt. ”

Podczas tego Dnia Równej Płacy w 2016 roku obserwowaliśmy postępy, ale walka jest daleka od zakończenia - liczby pokazują, że wciąż mamy przed sobą długą drogę i że jest dużo miejsca na więcej i inne głosy w Hollywood.