Mallory bierze gang rowerzystów, ratuje funta szterlinga na „łucznika”

Łucznik Drugi odcinek „The Handoff” rozpoczyna drugą połowę siódmego sezonu pierwszego odcinka: The real Veronica Deane, srebrna lisica z Hollywood, potrzebuje pomocy gangu w odzyskaniu dysku zawierającego pewne „wrażliwe” informacje - co jest prawie tym, co zrobili w zeszłym tygodniu, tylko dla jakiegoś oszołomionego oszusta.

Cyril (Chris Parnell) - wraz z resztą chłopaków z załogi - jest okaleczony przez swojego mentalnego (i prawdopodobnie fizycznego) bonera, grożąc rozlaniem fasoli do nowego klienta, który płaci im słodką sumę 200 000 dolarów, aby ją odzyskać. Ich nieudana próba - podejrzany prawnik Shapiro (szybko rozmawiający Patton Oswalt) nie może faktycznie zapłacić - stawia nagiego Archera (H. Jon Benjamin) w rękach gangu rowerzystów odzianych w skórę; reszta załogi, dowodzona przez uzbrojonego w broń Mallory'ego (Jessica Walter), zatrzymuje się w ostatniej chwili, aby uratować dzień.

Dostają się tam, gdy Archer bez koszuli ma zamiar kopnąć gołą dupę jednookim rowerzystą. Ale to jego wina, że ​​się spóźnili: w najlepszym powtórzeniu fałszywej poczty głosowej Mallory i ekipa siedzą godzinami o tym, co uważają za kolejną z wyszukanych wiadomości głosowych Sterlinga. Kolejne strzały z broni palnej, groźby i łomot bagażnika samochodu, po którym następuje przerażona pustka; - Mój Boże, on właściwie wyszkolił świerszcze - wzdycha Mallory, nalewając sobie kolejnego drinka. Ale nie, świerszcze są prawdziwe - podobnie jak nietypowa cisza Archera.

Mallory, zbyt przyzwyczajony do jackassery swojego syna, to ten, który nie chciał dzwonić w pierwszej kolejności. Ale dla nietrzeźwego starego minxa szybko się mobilizuje, prowadząc ładunek do skórzanej kryjówki z laserowym celownikiem pistoletu na głowę rowerzysty, twierdząc, że „już mam dibs”. W charakterystycznym stylu edypalnym, Archer jest niechętnie wdzięczny, ale unika frazowania (nawiasem mówiąc, oficjalnie z powrotem), mówiąc: „Dziękuję mamo, bo przyjazd.”

Mallory zawsze był prawdziwym - być może jedynym - mózgiem tej operacji. Ona jest tym, który ukrywa Cyryla, który niechcący rzuca się do prawdziwego Deane'a o ich nieudanej sprawie, podsuwając swoje dane wywiadowcze do pamięci fotograficznej swojego idioty-uczonego („Wielu największych światowych detektywów było na widmie!”). Kiedy wymęczony Cyryl, potwierdzając swoją kontrolę nad agencją, mówi Lanie (Aisha Tyler): „Nie jesteś już na smoczku Mallorysa”, wszyscy wiemy, że to kłamstwo - cała załoga od lat ssała mleko matki, a ona absolutnie kocha to.

Mimo to, jak wszyscy rozczarowani rodzice, nie może pomóc, ale życzy sobie, by kultywowała mniej uzależnionych. Agencja Figgis - w sumie siódmy sezon - to szansa załogi na całkowitą zmianę marki. Otrzymali nowe role i nowe miasto, a co najważniejsze, nikt nie wie kim są. „Co oznacza, że ​​możesz na nowo odkryć siebie” - mówi. „Możesz być kimkolwiek, kogo chcesz. Więc dlaczego miałbyś być sobą? ”Jej rada spotyka się z ciszą, przerywaną skrzypieniem wirujących krzeseł biurowych. Jak wszyscy rozczarowani rodzice, Mallory utknęła z tym, co ma.

Do tej pory Mallory zawsze rysował zza biurka lub pod mężczyzną, ale jej karabiny w tym odcinku podpowiadają, że być może widzimy ją bardziej aktywną w misjach. Nadal nie wiemy, kto skłonił agencję Figgis do kradzieży prywatnego dysku Veroniki Deane i wciąż zastanawiamy się, jak zwłoki Archera trafiają do puli. Ale między zainspirowaną przez bondę próbą ukrycia Ray'a (Adama Reeda) i trudną pracą Archera dla geriatrii, oczywiste jest, że zespół nie stał się mądrzejszy - iz pewnością mógłby skorzystać z odrobiny pomocy od mamy.