Kryzys widzialności: dlaczego śmierć queerowych postaci zawsze ma znaczenie

Kolejny tydzień, kolejny zabłąkany pocisk i kolejna śmierć, która torpeduje reprezentację LGBT w telewizji.

Frustracja fanów LGBT nasiliła się w tym tygodniu, kiedy Denise (Merritt Wever) zginęła The Walking Dead. Denise była połową związku lesbijskiego i wkrótce po tym, jak postanowiła się poderwać, powiedziała swojej dziewczynie, Tara (Alanna Masterson), że ją kocha, została przypadkowo postrzelona przez strzałę. Jej śmierć była boleśnie znajoma dla fanów wciąż opłakujących utratę jednej z najbardziej znaczących dziwacznych postaci kobiecych w najnowszej pamięci i tych, o których prawdopodobnie już czytaliście: Komandor Lexa w The CW 100.

W ciągu prawie trzech tygodni od śmierci Lexy 100, dużo mówi się o tropie Bury Your Gays. Pojawiły się hashtagi, w szczególności #LGBTFansDeserveBetter, które są trendy 100 w proteście tydzień po zabiciu Lexy. Pojawiły się artykuły na temat reakcji zwrotnych i udziału mediów społecznościowych w erze fandomu internetowego. Istnieje również zbiórka pieniędzy na projekt Trevor, zorganizowana przez fanów pozostających zranionych i zła po śmierci Lexy. Zyskał ponad 62 000 $ w momencie pisania.

The Bury Your Gays trope nie jest niczym nowym. W rzeczywistości strona Autostraddle zrobiła matematykę: od 1976 roku 147 lesbijek i biseksualnych postaci zmarło w telewizji. Liczba ta stoi w jaskrawym kontraście z inną listą Autostraddle, sumując liczbę lesbijek i biseksualnych postaci, które mają szczęśliwe zakończenia: 29. Wiele z tych postaci było częścią pary (która liczy się jako dwie postacie), a wszystko na raz, tylko 15 pokazów zrobiło listę szczęśliwych zakończeń.

15 pokazów w ponad 40-letniej historii telewizji. To żałosna wymówka dla reprezentacji, szczególnie w porównaniu z dziesięcioleciami kanonu telewizyjnego, który widział, jak proste pary kończą się długo i szczęśliwie. 15 pojedynczych szczęśliwych zakończeń dla 29 postaci, a 147 martwych lesbijek lub biseksualnych postaci potrzebowało do tego celu.

Jest oczywisty problem, a Lexa wydaje się być postacią śmierci, która w końcu złamała zaporę i ma ludzi rozmawiających z nową energią na temat przedstawiania i traktowania postaci LGBT. Śmierć Denise dodaje trochę paliwa do tego płomienia.

Ponieważ kwestie reprezentacji są omawiane z coraz większą częstotliwością, showrunners i sieci często dostają klepnięcie po plecach za to, że zawierają znaki LGBT. Pokazy nazywane są „progresywnymi” i „przełomowymi”, nawet jeśli ich traktowanie postaci LGBT nie pasuje do ustawy. 100 Leczenie Lexy z pewnością było przełomowe - przynajmniej do ostatnich minut odcinka, w którym została zabita. Była silną, potężną, warstwową postacią queer, która głęboko wpłynęła na fanów i stała się stałym miejscem w krajobrazie poruszających się i ważnych postaci queer.

Ale kiedy spektakl wykorzystuje śmierć przełomowej postaci jako „skrętu” fabuły iw sposób, który wydaje się bezceremonialny i niewłaściwy, powoduje chmurę i szkodzi większej „progresywnej” narracji. Sposób, w jaki zginęła Lexa, był bolesny i ślepy, ale nie czuł się nowy. Widzieliśmy to wcześniej i ponownie otworzyło stare rany - 146 z nich.

Reprezentacja

W SXSW Ellen Page i Ian Daniel wygłosili przemówienie i opowiedzieli o swojej nowej serii na VICELAND, Gaycation. Rozmawiali o swoich podróżach, o tym, co znaczy wyjść jako osoba kreatywna i wpływowa oraz o znaczeniu reprezentacji. Page podsumowała to doskonale, gdy poruszyła ogromne znaczenie, jakie reprezentacja mediów ma dla społeczności LGBT i jak wpłynęło to na stworzenie Gaycation.

„Myślę, że chodziło o to, by chcieć więcej reprezentacji. „Ponieważ wiedziałem, jak wiele znaczy dla mnie, w 14-letnim Halifax w Nowej Szkocji, potknięcie się przez telewizor, aby znaleźć Ale jestem Cheerleaderką, a kiedy Natasha Lyonne mówi: „Nie rozumiem tego” o francuskim całowaniu faceta, ja powiedziałem „Ani ja!”, a to coś dla mnie znaczyło. ”

Istnieje powód, dla którego większość queer kobiet oglądających telewizję może porozmawiać z tobą o Naomily (Skórki), Clexa (100) i Sharmen (Słowo ja) na długość. Widzieli prawie każdy program, który zawiera znaczący łuk lesbijski lub biseksualny. W porównaniu z dziesięcioleciami telewizji z postaciami heteroseksualnymi (więcej treści, niż można by się było spodziewać, nawet biorąc pod uwagę całe ich naturalne życie), fani LGBT mają stosunkowo niewiele epizodów w kilku porach roku na kilku pokazach, które traktują naszą garstkę postaci z różnym stopniem szacunku.

Jak mówi Dorothy Snarker w swoim utworze The Hollywood Reporter:

„Widzowie LGBT tęsknią do swoich własnych szczęśliwych zakończeń. Niedoreprezentowane grupy - od osób kolorowych po osoby niepełnosprawne, od osób LGBT - którym odmawia się tego rodzaju pozytywnej reprezentacji w naszej wspólnej kulturze, naturalnie trudniej sobie wyobrazić dla własnego życia. Kiedy śmierć, smutek i rozpacz są przeważającymi historiami, które nam powiedziano, szczególnie dla młodszych widzów, może się to wydawać samospełniającą się przepowiednią. ”

Dla wielu odbiorców śmierć postaci jest znacząca, ale dla odbiorców LGBT śmierć dziwnej postaci może być uderzającym ciosem, który rozbija jeden z nielicznych istniejących przykładów znaczącej reprezentacji i pozostawia fanów zranionych i złych. Pozostawia fanów szukających innego programu. Wielu poszło do The Walking Dead. To nie wyszło tak dobrze. I tak jest na następnym, a wybór jest niewielki.

Dlatego te śmierci zawsze mają znaczenie dla społeczności LGBT: Reprezentacja jest niezbędna dla naszego zrozumienia siebie, naszego świata i innych, a znacząca, przekonująca reprezentacja LGBT jest rzadka. Kiedy dorastasz w społeczeństwie, które próbuje ci powiedzieć, że jesteś w jakiś sposób zły lub inny, reprezentacja, która wydaje się prawdziwa i warstwowa i nie kończy się przypadkowym zastrzeleniem, jest niezwykle ważna.

Jesteśmy częścią tego świata, nawet jeśli nie jesteśmy częścią jego programów telewizyjnych. Nie jesteśmy niewidzialni, zbędni ani, jak pokazuje reakcja zwrotna, gotowi być cicho. Nadszedł czas, aby telewizor to rozpoznał.