Marcia Clark w „The People v. O.J. Simpson 'Mówi do Ery Donalda Trumpa

Ostatniej nocy republikański kandydat na prezydenta Donald Trump wygrał prawybory w Michigan i Mississippi oraz klub na Hawajach, skutecznie czyniąc go jedynym kandydatem w prawdziwej rywalizacji o nominację. Jako że gwiazda Trumpa przekroczyła najśmielsze marzenia przeciwnika zaledwie kilka miesięcy temu, media i przedstawiciele kultury dokonali szczególnego ataku: poza nieuniknionymi codziennymi opcjami Louis CK, Keith Olbermann i John Oliver są nowi, notoryczne przykłady. Tak wiele negatywnych relacji, jak Trump, i tyle nieuczciwych, pozornie potępiających rzeczy, które mówi, wciąż zamiata większość sondaży. Można się zastanawiać: „Czy jest coś, co może zrobić jakikolwiek człowiek lub siła, aby wstrząsnąć nim z piedestału?” Jest zbyt wiele małych włóczni, nikt duży. Odrzuca i ignoruje wszelką krytykę, z bardziej zręczną zniewagą i boomem biznesowym dla niego.

Jeszcze podczas O.J. Próba Simpsona, cokole graczy nieustannie się trzęsły. FX The People v. O.J. Simpson ostatecznie nie chodzi o szczegóły sprawy - a może nawet nie o Simpsona. W rzeczywistości przedstawienie daje Cuba Goodingowi, Jr. niewiele czasu na ekranie, częściowo po to, by uniknąć popierania jego winy lub niewinności, ale także, przypuszczalnie, ponieważ to pytanie nie jest tak interesujące - przynajmniej porównywało niezliczone inne problemy i postacie, które w tej historii. Wpłynęło to na wiele żyć i zniekształconych osądów, zmuszając ludzi do zmagania się, a nawet ucieleśnienia, karykatur samych siebie wymyślonych przez media.

The People v. O.J. Simpson nie łączy tylko wszystkich faktów z opowiadania Jeffreya Toobina o procesie; często również przechodzi w rodzaj sympatycznej fikcji, inspirowanej intensywnym kokonem medialnym, który pośredniczył w procesie. W „Marcii Marcia Marcia” zeszłej nocy wersja Marci Clark Sarah Paulson zmaga się z zniesieniem tabloidów o jej wyglądzie - „wcielonym frump” - i rodzicielstwie z opanowaniem i godnością. Kiedy wchodzi na salę sądową, ośmiela się o poprawionej, modniejszej fryzurze, spotkała ją sardoniczne uśmiechy, ironiczne kciuki w obronie i sędzia. Później ma właściwy krzyk na podłodze w swoim biurze po tym, jak zdjęcie topless tabloidu wyciekło wcześniej niespotykanego z byłego męża. „Nie jestem osobowością publiczną, to nie jest to, co robię… Po prostu nie mogę tego znieść” - mówi Chris Darden (Sterling K. Brown).

Prawdziwa Marcia Clark powiedziała Sęp że seria nie pod wieloma istotnymi względami odzwierciedla rzeczywistość ani jej reakcję na pozaszkolną reakcję. Nie zmieniła włosów na media, a ona nie płakała na sali sądowej - choć traktowanie Judge Ito, w szczególności, zdenerwowało Clarka. „Zatrzasnęli mi włosy, makijaż i nie obchodziło mnie to” - mówi Clark. „Ponieważ interesowało mnie to ława przysięgłych”.

Przedstawienie może nie zawsze mówić tak, jak było - i sprawiać, by wydawała się bardziej wrażliwa - ale Clark twierdzi, że go kocha, zwłaszcza występ Paulsona. Twierdzi, że wiele z pseudo-romantycznych szczegółów jej związku z Chrisem Dardenem zostało sfabrykowanych. Mimo to świętuje je: „Dostarczają esencji naszego związku i to jest miłe. To podstawowa prawda, nawet jeśli nie jest to dosłowna prawda ”. Ciekawe komentarze Clarka przypominają nam o tym American Crime Story dramatyzuje wypełnione pogłoski i znajduje ludzkość za bardzo parodiącymi fornirami.Jest to największa siła tego programu: haftowany dramat odzwierciedla, w znaczący sposób, historię, gdy świat ją rozumiał. Opiera się na danych wywiadowczych i teoriach, które powstały od tego czasu.

Wizja historii pasji Clarka na wystawie Ryana Murphy'ego ma w rzeczywistości pokazać monokulturę, która powstała wokół procesu. Podobne emocje budzi: Ludzie skupiają się wokół tego show, mając nadzieję na zdobycie nowych informacji na temat wydarzeń. Oceny pozostają doskonałe. A jednak, odpowiednio, w serialu - i pogłębiające się sprawdzanie faktów lub sprawdzanie faktów - widzimy naprzeciwko tej kultury, która uciska Clarka w serialu. Podobnie jak Donald Trump, media w 2016 r. Są niepodzielnym monolitem o różnych poglądach. Wystaje we wszystkich kierunkach. Model biznesowy placówek ma na celu przełamanie hałasu dzięki opiniom i spekulacjom, które są sprzeczne z dominującymi - lub po prostu znajdują nietypowe słowa kluczowe, które mogą zmieniać i wyprzedzać istniejące wyniki wyszukiwania Google. Mamy więcej informacji jako konsumentów. Chociaż możemy oglądać ten sam program, jesteśmy teraz cyniczni (lub przebiegłe), aby analizować i badać każdy jego element i sprzedawać go za części.

Dzisiejsze media są wciąż potężną bronią, ale bardzo innym typem. Wstrząs wstrząsający trendowym tematem nie może być łatwo przewidziany ani wyobrażany. Marcia Clark Paulsona stoi w linii supermarketów, patrząc na szereg identycznych nagłówków z gazetami, jak to ma być czołg, który ma zamiar ją zaparkować. Obecnie jednak - zarówno prasa, jak i dyrektorzy generalni, którzy płacą im, oraz ich publiczność zajmująca się badaniem Internetu - chcą różnorodności treści, na lepsze, a czasem znacznie gorsze. Sama Clark mogła wypowiadać się bezpośrednio na Twitterze lub Facebooku. Słychać marginalizowane głosy, ale szaleje także dezinformacja w grach telefonicznych.

Fakt, że prasa „94” i „16 mediów to dwa bardzo różne potwory, wskazuje na to, dlaczego The People v. O.J. Simpson jest (staje się) takim doświadczonym, złożonym przedstawieniem. Patrzy na sprawę pryzmatycznie, tworząc nowy, nowoczesny, wszechogarniający, mityczny i celowo mylący komentarz. Jego forma i podejście wielokierunkowe odzwierciedla dzisiejszy entropijny świat zdominowany przez Internet, nawet jeśli przedmiot nie ma z tym nic wspólnego.