Krótka historia animacji i akcji na żywo jako partnerzy na ekranie

Syn Zorna, jeden z bardziej obiecujących pilotów w nowym sezonie telewizyjnym tej jesieni, jest wstrętnym zwrotem, który łączy świat fizyczny z regułami animacji. I tak dalej Zorn, pokaz o animowanym wojowniku powracającym do Kalifornii, by zobaczyć swojego syna i byłą żonę, jest na dobry początek, on i jego trójwymiarowa obsada zawdzięczają swój wczesny sukces niemal stuletniemu eksperymentowi.

Większość z nas wie (i może obsesyjnie recytować wiersze z) ostatnich ulubionych, takich jak Kto wrobił królika Rogera i Kosmiczny mecz, ale w rzeczywistości jest to bardzo stara technika sięgająca początków kina. Zorn Przodkowie wahają się od prymitywnych do wręcz zboczonych. Oto kilka naszych ulubionych, mniej pamiętanych wpisów w bardzo specyficznym gatunku.

Kraina Alicji

Zanim powstała Myszka Miki, Walt Disney włączył animowaną wersję Alice Lewisa Carrolla do animowanego świata. Szybkie odcinki trwały od 1923 r. Do 1927 r. I pomogły zlikwidować jego studio animacji z siedzibą w Kansas City. Disney ostatecznie stracił prawa do postaci, ale nie zanim stał się jego pierwszym sukcesem, co skłoniło ponad pięćdziesiąt innych wpisów w serii. Jasne, teraz jest to trochę nagie kości, ale włączenie Alice na żywo do kreskówek w tamtych czasach było niczym rewolucyjnym. Jednym z jego niewielu przodków był wówczas Gertie Dinozaur, uważana za pierwszą na świecie animację klatek kluczowych.

Pagemaster

Pagemaster był ogromną klapą w kasie i od tamtej pory większość zapomniała. Ale nadal jest to istotne! Wystąpił w nim Macaulay Culkin, chłopiec lat 90., występujący na żywo w roli Richarda Tylera, który zostaje przywołany do animowanego świata w przerażającej, na wpół animowanej, pół-prawdziwej bibliotece, której przewodniczy Christopher Lloyd. Podczas gdy światy animowane i na żywo rzadko się pokrywają (film byłby znacznie chłodniejszy, gdyby tak było), światy płynnie się splatają. W przypadku filmu dla dzieci z lat 90-tych cała sprawa wygląda całkiem dobrze.

Pałeczki i miotły

Pałeczki i miotły jest często porównywany do Mary Poppins dość często ze względu na epokę w kanonie Disneya i litanię nakładających się członków obsady. Jest mniej doceniony niż jego klasyczny współczesny, ale może pochwalić się dziwnym wszechświatem. Angela Lansbury występuje jako kwintesencja czarownicy i miesza te same praktyczne efekty, które sprawiły, że Mary Poppins latała z rozszerzonymi animowanymi sekwencjami sportowymi i oceanicznymi, w których Lansbury rzuca czar na królika, tylko dlatego. O tak, a naziści.

The Phantom Tollbooth

Choć większość z nich pamięta ten tytuł dzięki dzieciom z Norton Juster, zapalonym klasykom, Chuckowi Jonesowi, znanemu głównie z zwariowane Melodie i animowane promocje Dr. Seussa Lorax i Grinch: Świąt nie będzie, dostosował historię do filmu bardzo lat 70-tych. W filmie wystąpił Butch Patrick (znany także jako Eddie Munster), co dobrze spisało się w kasie - ku rozczarowaniu samego Jonesa.

„Nie sądzę, żeby wykonali dobrą robotę” - powiedział w wywiadzie. „Jest już od dawna. To było dobrze recenzowane, co też mnie rozzłościło - powiedział w wywiadzie.

Być może tak jest, ale nie znajdziesz tego kalibru mieszania rzeczywistych i animowanych światów, ale w bardzo zdolnych rękach Jonesa.

Scooby Doo

Scooby Doo ustawić współczesną formułę: Kilka wygasłych gwiazd telewizyjnych i przeciętnych skomputeryzowanych zwierząt pracujących razem przy ponownym uruchomieniu starej, ukochanej posiadłości. Scooby był pierwszym byłym bohaterem kreskówek, który trafił do niesamowitej doliny w 2002 roku, kiedy połączył siły z Sarah Michelle Gellar, Freddie Prinze Jr. i resztą seksownego gangu nastolatków. Te, które nastąpiły, obejmują przebudzenia Smerfy (z Neilem Patrickiem Harrisem), Garfield (z Billem Murrayem) i Alvin i wiewiórki (z udziałem Jason Lee).

Żaden z tych filmów nie jest szczególnie dobry ani nie robi oryginalnej klasyki Hanny Barbera, ale bądźmy wdzięczni za małe cuda - przynajmniej nie dostosowali się Johnny Bravo ?

Kongres

Nasz ostatni utwór wykorzystuje eksperymentalny format dla zainteresowań nieco mniej komercyjnych niż te wymienione powyżej, i był jednym z niezależnych ulubieńców festiwalu filmowego w Cannes kilka lat temu. Wielki Robin Wright gra fabularyzowaną wersję siebie, która jest zmuszona sprzedać swoje cyfrowe podobieństwo, aby zapłacić za rachunki medyczne syna; czyniąc to, popycha ją w dystopijny świat, w którym obywatele biorą chemikalia, które mają być przetransportowane do ożywionego innego świata, gdzie wszystko jest możliwe, zamiast radzić sobie z otaczającym ich światem rzeczywistym. Jest to efektywne wykorzystanie animacji 2D, niesamowitej wydajności Wrighta i warte twojego zegarka.

Twój ruch, Zorn.