Choroby toczą nasze systemy transportowe przeciwko nam

Ludzie przenoszący, w tym między innymi samoloty, pociągi i samochody, zawsze noszą coś dodatkowego, trochę bagażu wirusowego. Obecnie epidemiologowie z Emory University demonstrują, jak mikroskopijni pasażerowie mogą korzystać z infrastruktury transportowej, aby przemieszczać się z ludźmi i wokół nich. Wyniki przypominają, że duże projekty transportowe, szczególnie te realizowane w krajach rozwijających się, przedstawiają możliwości gospodarcze, osobiste i wirusowe.

Autorzy badania Emory wskazali rozprzestrzenianie się wirusa, badając rozproszenie grypy sezonowej w latach 2003–2013, a następnie porównując trendy z danymi dotyczącymi amerykańskich sieci transportowych. Okazało się, że stany o wysokim stopniu powiązania mają podobne czasy epidemiczne, a transport naziemny odgrywał ważniejszą rolę w przekazywaniu grypy przez sieci. Systemy transportowe ogólnie miały większy wpływ na rozprzestrzenianie się wirusa niż bliskość zainfekowanych obszarów.

Innymi słowy, wygoda bardzo silnie koreluje z transmisją.

Dwa szczególne przypadki, które porównano ze sobą, to drogi transmisji z H1N1 (podtyp odpowiedzialny za hiszpańską pandemię grypy z 1918 r. Oraz pandemię świńskiej grypy z 2009 r.) I H3N2. Stwierdzono, że zmienność genetyczna w H1N1 jest silnie związana z podróżami podmiejskimi, co dowodzi, że nawyki związane z dojazdem do ludzi odgrywają kluczową rolę w umożliwianiu szybszej mutacji wirusów. Te odkrycia w mniejszym lub większym stopniu potwierdzają to, co już podejrzewano o nawyki grypowe w USA, ale naukowcy byli w stanie wyróżnić określone sieci międzypaństwowe, które wpływają na siebie nawzajem podczas sezonu grypowego, co jest dość niezwykłe i przydatne, jeśli planując podróż.

Stany Zjednoczone, podobnie jak wiele krajów rozwiniętych, dysponują silnym systemem nadzoru w celu wykrywania rzadkich chorób i ognisk choroby, co sprawia, że ​​urzędnikom służby zdrowia dość łatwo jest śledzić rozprzestrzenianie się zakaźnych patogenów. Jednak kraje rozwijające się rzadko mają taką sieć. A wiele z nich podejmuje ogromne projekty o ogromnym potencjale, aby zmienić krajobrazy ludzkie i wirusowe.

Mogą to być kolejne wielkie drogi wirusowe.

Kolej Transamerykańska

Kiedy w latach siedemdziesiątych rozpoczęto budowę autostrady transamazońskiej - biegnącej przez Brazylię do wschodniego Peru - urzędnicy służby zdrowia zauważyli gwałtowny wzrost liczby doniesień o schodzeniu tubylców z różnymi pasożytniczymi chorobami, takimi jak malaria, leiszmanioza, choroba Chagasa i toksoplazmoza (aka choroba wywołana przez ameobę jedzącą mózg). Wydawało się, że budowa i wylesianie sprawiły, że wektory takie jak komary i pocałunki stały się bardziej agresywne i zaczęły częściej gryźć ludzi. 10-miliardowy projekt kolejowy w kilku różnych krajach prawdopodobnie doprowadzi do kolejnej fali przenoszenia chorób pasożytniczych.

Marmaray Project

Przez wieki Stambuł odegrał kluczową rolę jako łącznik między Europą a Azją. Projekt Marmaray to podmorski tunel kolejowy o długości 47,2 mili biegnący pod cieśniną Bosfor, który ma na celu jeszcze bardziej ugruntować to połączenie. Ale po zakończeniu każdy region może uzyskać więcej niż się okazuje.

Ze względu na swoje położenie geograficzne Turcja zawsze była gospodarzem różnych chorób, w tym gruźlicy, wirusa Zachodniego Nilu i zapalenia wątroby. Ostatnio pojawiły się doniesienia o zakażeniach bakteryjnych opornych na antybiotyki. Kiedy skończy się, kolej Marmaray może być bramą, która tworzy szybszą transmisję powszechnych chorób na Wschodzie, czyniąc ich drogę na zachód - i odwrotnie.

Projekt LAPSSET

Skrót oznacza „Korytarz transportowy Lamu Port-Sudan Południowy-Etiopia” i ma obejmować plany rafinerii ropy naftowej, rurociągów, węzłów transportu naziemnego i powietrznego oraz portu dla zbiornikowców. Kraje afrykańskie w Kenii, Etiopii i Sudanie Południowym mają nadzieję, że ten ogromny, 25 miliardowy projekt infrastrukturalny - obecnie na etapie planowania - będzie ogromnym dobrodziejstwem dla rozwoju wszystkich trzech krajów (w oczekiwaniu na rozwój piratów).

Ale podczas gdy trwająca epidemia eboli została w dużej mierze ograniczona do zachodniej części treści, Afryka Wschodnia nie jest obca poważnym epidemiom choroby, ostatnio zajmując się epidemiami cholery, malarii i gorączki krwotocznej. Region zajmuje się już epidemią cyklicznego zapalenia opon mózgowych, która dotyka kraje wzdłuż „pasa zapalenia opon mózgowych”, w tym Kenii i Etiopii. Wszystkie projekty infrastrukturalne wiążą się z ryzykiem pogłębienia kontroli nad tymi ogniskami, ale duży punkt zwrotny, taki jak projekt LAPSSET, przyciągnąłby przedsiębiorców z całego świata - z których każdy mógłby potencjalnie spowodować śmiertelną infekcję w swoim kraju.