40 genów związanych z agresją i przemocą jest również kluczowe dla przetrwania

Film z 2002 roku Raport mniejszości wyobrażałem sobie świat, w którym brutalne przestępstwo można przewidzieć, zanim się ono pojawi. W tym filmie, podobnie jak opowiadanie Philipa K. Dicka, na którym się opiera, podejrzani zostali wyróżnieni za agresję, której jeszcze nie popełnili. Jeden z neuronaukowców stojących za nowym odkryciem 40 genów związanych z agresją, Yanli Zhang-James, Ph.D., powiedział, że nieustannie myśli o dystopijnym filmie i innych podobnych podczas prowadzenia badań.

„Obawiałem się, że ludzie powiedzą:„ Och, masz ten gen, przewidujesz, że będziesz agresywny ”. To nie to, co w ogóle próbujemy zgłosić ”, Zhang-James, pierwszy autor na temat nowego Molecular Psychiatry papier i badacz w Instytucie Human Performance na State University of New York, mówi Odwrotność.

Zhang-James mówi, że dokument jej zespołu miał znacznie ważniejsze implikacje.

Po tym, jak zespół zidentyfikował 40 genów, które pojawiały się w badaniach genetycznych nad agresją, ich przegląd Funkcje z tych genów ujawniło, że te geny same w sobie nie są niczym szczególnym. „Te funkcje są tak ogólne”, mówi.

Okazuje się, że te same geny, które odgrywają rolę w agresji, są również zaangażowane w podstawowe zachowania komórek, takie jak tworzenie białek zaangażowanych w komunikację komórkową. Niektóre z tych genów są również zaangażowane w regulowanie siebie nawzajem.

„Niektóre geny prawdopodobnie będą funkcjonować jako ważne węzły sieci genetycznych podatnych na gwałtowne zachowania, a te prawdopodobnie byłyby związane z innymi genami, które odgrywają niewielką rolę”, powiedziała współautorka badania i biolog z Uniwersytetu w Barcelonie, Noèlia Fernàndez Castillo, Doktorat w oświadczeniu opublikowanym w poniedziałek. Krótko mówiąc, geny, które mogą stanowić czynnik ryzyka agresji, są wrodzonymi częściami bycia człowiekiem.

Neurogenetyk i współautor University of Barcelona Bru Cormand, Ph.D. wyjaśnił w oświadczeniu, że „zachowanie agresywne jest obecną cechą ewolucji biologicznej, ponieważ ma pewne korzyści dla przetrwania gatunków (dostęp do zasobów, hodowli itp.)”.

Dziedzina genetyki behawioralnej, która próbuje połączyć geny z cechami takimi jak inteligencja, często budzi kontrowersje. Literatura na temat genów związanych z agresją jest daleka od doskonałości, przyznaje Zhang-James, ale celem jej zespołu było przeprowadzenie metaanalizy, biorąc wszystko, co odkryli naukowcy, i używając tego do stworzenia „rankingu” 40 genów, które najprawdopodobniej prowadzić do agresywnego zachowania w określonych środowiskach społecznych.

Aby to zrobić, zespół wykorzystał dowody pochodzące z badań asocjacyjnych genomu obejmujących całe społeczeństwo oraz z badań opartych na myszach, w których analizowano zachowanie myszy pozbawionych pewnych kluczowych genów. Jeśli gen był powiązany z agresją w obu liniach dowodowych - opracowali formułę konwersji, aby porównać funkcję genów myszy z ludzkimi - znalazł się wyżej na liście.

Genem, który znalazł się na szczycie listy, jest MAOA, znany pod nazwą „gen wojownika”, czyli najbliżsi naukowcy odkryli związek przyczynowy między genetyką a agresją. Napisano na pierwszych stronach gazet po głośnym badaniu przeprowadzonym w 2014 r. Na 798 fińskich więźniach, którzy zgłosili, że około 9 procent brutalnych przestępstw w Finlandii przypisano genotypowi MAOA - bez względu czynników środowiskowych, takich jak maltretowanie.

Jednym z powodów, dla których dziedzina genetyki behawioralnej jest tak kontrowersyjna, jest fakt, że czynniki społeczne nie zawsze są brane pod uwagę przy próbie wyjaśnienia złego zachowania, a nadmierne uproszczenie relacji między genami i luźno zdefiniowanymi cechami jest często wzmacniane przez media. Na przykład 2009 PNAS badania przeprowadzone przez Brown University, pokazujące, że ludzie z mutacją genu wojownika częściej zarządzają karaniem gorących sosów ludziom, którzy od nich czerpali pieniądze, wywołała gorącą dyskusję na temat możliwości dyskryminacji wynikającej z powiązania genetyki i przestępczości. Było wiele takich badań, skupionych głównie na genie wojownika. W 2013, Wiadomości natury określił tę dziedzinę ogólnie jako „genetykę tabu”.

Ale jest powód, by wierzyć, że postawy otaczające genetykę behawioralną zmieniają się nieznacznie. Naukowcy są bardziej zainteresowani określaniem komponentów genetycznych w agresji, o ile uznają, że podstawowe czynniki ryzyka pozostają środowiskowy. Jeśli uda nam się ustalić, że to środowisko społeczne kieruje dyspozycjami genetycznymi do zachowania, a nie odwrotnie, mówi Zhang-James, to możemy włączyć genetykę do równania.

„W niektórych środowiskach społecznych niektórzy ludzie są odporni. Nie stają się agresywni. Inni stają się niezwykle brutalni. Właśnie tam pojawia się podłoże genetyczne. ”Mówi.