Czy Richie Bobby Cannavale rzeczywiście jest cool? Odcinek 2 „Vinyl” próbuje przekonać

„To było elektryczne” - krzyczy Richie Finestra, jednocześnie odciągając od nękania niemieckich dyrektorów przemysłu; wtedy halucynacja spoconego Jerry'ego Lee Lewisa bezceremonialnie się wciąga. Nie jest do końca jasne, czy mamy znaleźć Richie Finestrę śmieszną i prostacką, czy też uważać go za anty-bohatera. Prawdopodobnie (Boże, pomóż nam) mamy zobaczyć, że jest on niespokojnym geniuszem, a nie tylko kimś, kto jest po prostu kompetentny w swojej pracy. Z pewnością jednak proces twórczy macho, kneejerk - patrz Cóż, nie słyszysz, że ABBA jest milionerem, skurwysynami? moment w pilotażu - nie czuje się zbyt przekonująco. Fakt, że powinniśmy być zakochani w zaangażowaniu Finestry w rock 'n' roll z dużą Rs, jest dużą częścią tego, co sprawia, że ​​serial jest tak trudny do przyjęcia.

Humor idzie tak daleko, jak kokaina Richie'ego, która zajmuje większość czasu na ekranie w drugim odcinku serialu. „Piekło narkotyku” to zabawny, ale szalenie przesadzony; oglądanie go przerywającego nagrania Jethro Tulla na kolanach jest zabawne, ale beatyfikatorzy, których opowiada o przyszłości muzyki - i ruchy Bruce'a Lee, które wyciągnął po odwołaniu umowy z Polygram - mają ochotę na więcej niż jeden odcinek. Ten segment jest kluczowym momentem odcinka, a my jesteśmy oszołomieni w całej tej sprawie.

Najbardziej interesujący element Płyta winylowa jest jego intrygą, a nie prezentacją: pchnięcie i ciągnięcie między hedonistycznym nieporządkiem a domowością, a marginesem rentowności i artystycznej integralności. Koncert rozgrywa się w złotej erze przemysłu płytowego pod względem płynności finansowej, ale nie ma na to ochoty. Niewielka część tego programu koncentruje się na problemie, chwytając się morskiej zmiany trendów. Tak więc ostatecznie nie chodzi o ten skomplikowany okres: koncentruje się on na wyidealizowanej wizji przyszłości. Punk Rock NYC jest przewidywany i wykorzystywany przez wybiegającego w przyszłość Richiego, którego jasność i inicjatywa wydają się być ulepszane tylko przez colę, którą policjant otrzymuje od swojej recepcjonistki.

W odcinku 2, Devin (Olivia Wilde) wspomina początki jej związku z Richie w świecie sztuki późnych lat 60., jeszcze bardziej podkreślając jego wizerunek jako człowieka, którego sens biznesowy był związany z prawdziwym zrozumieniem zasługującego artyzmu. W najgorszym momencie odcinka Richie trzyma rękę na pokazie Velvet Underground: „Słuchaj tego? To właśnie mam na myśli przez prawdę. ”Mamy zamiar uczynić go wizjonerem lub facetem, który rozumie, co to jest„ fajne ”- nawet jeśli wskazuje trendy i porusza się z nimi, nigdy nie tracimy z oczu jego Long Island korzenie.

Bobby Cannavale wykonuje najlepszą pracę z materiałem; to naprawdę nie jego wina, że ​​postać nie porusza igłą pod względem naszych sympatii. Finestra to prawie zbyt wiele rzeczy, sprzecznych z tym, co wydaje się wymuszone - przedstawienie fabularne Scorsesean „Nie ma prawdziwych bohaterów”. Przypuszczalnie słabości Finestry cofną go. Prawie liczymy godziny, zanim to zrobią. Ale można się zastanawiać, ile z winy nałożą na niego pisarze, gdy tak się stanie. To pokaże, jak bardzo Scorsese i współtwórca Terence Winter chcieli, żebyśmy polubili tego faceta na początku. Czy naprawdę czujemy się wystarczająco źle dla zmarłego Bucka? Czy to nie Joe Corso rzucił go tak bezceremonialnie w wypełniony śmieciami wąwóz? Czy to ma znaczenie?

W tym samym czasie sprawy będą się poprawiać i pogarszać Płyta winylowa - kiedy profesjonalny Finestra imploduje wraz z prywatnym. Tak jak zespół serialu próbuje go skomplikować, Richie wciąż czuje się bardzo prosty: archetyp przestępstwa z Scorsese, który ponownie pojawił się w serialu, którego niekoniecznie musieliśmy się odwoływać. I niestety (nie sądzę, żeby Winter i chłopcy tak rozumieli), jest o wiele bardziej śmieszny niż fajny.