Azjatycko-amerykańscy raperzy o wyjątkowym zgiełku

„Wymień jednego azjatycko-amerykańskiego rapera”, pyta reżyserka Salima Koroma w swoim najnowszym dokumencie Zły rap. Zgodnie z oczekiwaniami, żaden z krytyków muzycznych i reporterów A&R, z którymi rozmawia, nie może wymyślić jednego nazwiska. Koroma następnie rozszerza pytanie: „Wymień jednego azjatycko-amerykańskiego artystę popu”. Po wielu „um”, oczywiste jest, że nawet do dzisiejszych najbardziej dostrojonych twórców kultury, ta linia pytań pozostaje zbyt wielkim wyzwaniem.

Przeplatane świeżymi rymami bitewnymi i występami na żywo, Zły rap, która miała swoją premierę na Tribeca Film Festival, śledzi niedocenianą walkę czterech azjatycko-amerykańskich artystów, którzy próbują włamać się do przemysłu hip-hopowego, który często postrzega ich jako outsiderów. Odwrotność rozmawiał z reżyserem Kormą i raperami Dumbfoundead, Awkwafiną i Rekstizzy na temat przezwyciężania rasowych stereotypów, haseł wirusowych, przywłaszczania kultury i ich wpływu na najnowszą generację azjatycko-amerykańskich raperów.

W Zły rap, wyjaśniasz, że widoczność dla azjatycko-amerykańskich raperów to ogromne wyzwanie. Jeden z krytyków muzycznych w filmie wyjaśnia, że ​​chodzi o „wkładanie czasu i płacenie składek na trasie”. Czy zgadzasz się z tym stwierdzeniem?

Awkwafina: Myślę, że bardzo łatwo to powiedzieć. JP powiedział to w poprzednim wywiadzie, że ta muzyka może być postrzegana jako „dlaczego nie ja?”. To nie jest, ponieważ jest to bardzo szkodliwy sposób patrzenia na naszą sytuację, a także na bardzo płytkim poziomie - mówiąc, że nie ma azjatycko-amerykańskiego raperzy zabijają go, więc zasadniczo świat nienawidzi raperów azjatycko-amerykańskich i nie jest w stanie tego zrobić. Prawda jest taka, że ​​jeśli przyjrzysz się bliżej, mamy własne problemy. Szczególnie dla mnie moje piosenki mają bardzo sardoniczny aspekt. W ten sposób trudno jest moim piosenkom stać się mainstreamem, ale istnieją na poziomie YouTube. Dumbfoundead włamał się do nagrywania piosenek po znakomitej karierze rapowej. Więc to jest jego problem: musi znaleźć sposób, by trafić na swoje piosenki. Dla Reckstizzy jest stosunkowo nowy i ma trzy albumy, a on wciąż próbuje nad tym pracować. Musisz więc spojrzeć na każdego artystę indywidualnie.

Dumbfoundead: Jedną z rzeczy, która była niepokojąca, było to, że kiedy reżyserka zapytała: „Wymień jednego azjatycko-amerykańskiego rapera”, nie mogli wymienić jej, z wyjątkiem Keitha Ape, który nie jest Azjatką. Jeśli ktokolwiek powinien być w stanie wymienić go, to właśnie oni. To znaczy, jeśli jesteś degustatorem. Oznacza to znalezienie raperów nie tylko na radarze, ale także pod radarem. Ebro naprawdę lubił piosenkę „My Vag” Awkwafiny, prawda? Powinien o tym wiedzieć. To też stało się wirusowe i to stara piosenka.

Odp.: Keith Ape dowodzi, że tak naprawdę nie musisz płacić składek. Pokazuje też coś, o czym myślę, że naprawdę trudno jest mówić, i że ten film porusza ten temat, a mianowicie, że jest to przemysł oparty na szumie. To zupełnie przypadkowa osoba, która została wybrana, aby stać się nowym hype. Więc możesz pracować każdego dnia swojego życia przez 20 lat i nadal nie osiągnąć poziomu, który Keith Ape miał w ciągu trzech tygodni. Możemy siedzieć tutaj i narzekać przez cały dzień, że nie mieliśmy tego hitu. Ale może tak zrobiliśmy i nigdy tego nie znaleziono.

Mówisz o przełamywaniu stereotypów: o tym, że nie możesz zaadoptować tego, co uważa się za klasyczną kulturę rapu, bez wydawania się nieautentycznym.

Reckstizzy: Jeśli zobaczysz któryś z naszych filmów, wszyscy moglibyśmy wydać ten sam utwór, ten sam film, co nieazjatycki. Ale wtedy komentarze będą wyglądały jak spojrzenie na niego, on próbuje wejść do środka, próbuje być gangsterem, próbuje, cokolwiek. To jest, dlaczego próbujemy? Oni już mają to z góry przyjęte wyobrażenie o tym, jak mają wyglądać Azjaci.

U: Są nawet azjatycko-amerykańscy gangsterscy raperzy, którzy są gangsterami, wiesz? Ale kiedy ludzie je widzą, myślą, że odgrywają tę rolę. Nie potrafią sobie nawet wyobrazić, jak wygląda azjatycki gangster. Lub nawet czasy, kiedy po prostu rapujemy, nie jesteśmy nawet gangsterami z naszymi tekstami. Ale automatycznie myślą, że staramy się być gangsterami, ponieważ przywiązujemy się do kultury hip hopu.

Więc dlaczego uważasz, że to działa dla kogoś takiego jak Miley Cyrus?

Odp.: To działało dla Miley Cyrus, ponieważ ma agentów i agentów rezerwujących, i całe to zarządzanie, które jest połączone z każdą znaną osobą. Więc jeśli Miley Cyrus dostanie piosenkę z Juicy J, ona nie przywłaszcza sobie.

D: Dostaje przepustkę. Rzecz w tym, że wielu ludzi zaangażowanych w kulturę na to pozwala, tak samo jak chcemy nienawidzić kultury. Jak jazda T.I. z Iggy Azaleą. A kiedy zaangażowane są pieniądze…

Odp.: Staje się kradzieżą, gdy nie uznajesz, że jest to czarna muzyka. Nie musisz być jedną z tych osób, które są dobrze zorientowane w Cork i Molly Molly. To jest coś, w czym próbujemy wziąć udział. Nie próbujemy go ukraść. Staje się kradzieżą, gdy jesteś facetem mieszkającym w Singapurze, który nigdy nie był w Stanach Zjednoczonych, który dosłownie rzuca słowo „N”, kto ma na sobie złote łańcuszki, a kto nie potrafi nawet wymówić swojego rapu po angielsku. Myślę, że to staje się problemem.

D: Nie zgadzam się z tym całkowicie. Nie jest to, jaki może być ich związek z hip hopem. Mogą tam występować nieporozumienia kulturowe.

Salima Koroma: Myślę, że musisz zdefiniować, co oznacza przyswajanie kultury. Dla mnie, kiedy myślę o przywłaszczeniu kultury, myślę o czymś, co pewien podsektor, czy to geje, czarni ludzie, cokolwiek to jest, robi, ale to nie zostało rozpoznane. Ale powiedzmy, gdy robi to biała osoba, to jest uznawane za niesamowite. Wiesz, jak wtedy, gdy Kim Kardashian jest rozpoznawana za noszenie warkoczy bokserskich. Nie są to rzędy kukurydzy, które czarna kobieta ma na sobie od początku czasu. Dla mnie jest to destrukcyjne, ponieważ całkowicie zmniejsza to, co robi ta kultura. Jeśli spojrzysz na muzykę Awkwafiny lub Dumb, nie próbują być Ta rzecz. Robią to, co wiedzą.

Odp.: Również relacja przywłaszczenia kulturowego jest dominującą większością kradzieży mniejszości. Więc nie możesz tego użyć w mniejszości. Nie sądzę, że zrobimy to w tak niszczycielski sposób, jak ktoś taki jak Kim K lub Iggy, czy ktoś taki, wiesz?

D: Szczerze mówiąc, myślę, że widzieliśmy jakikolwiek sukces dla naszego rodzaju rapu, ponieważ nie brzmi to zbyt dobrze. Szczerze mówiąc, jest w tym trochę głupoty. Pamiętam, że kiedy zbliżałem się, wszyscy inni azjatyccy raperzy próbowali być super twardymi i gangsterskimi. Byłem tylko dzieciakiem ze skateboardingu z LA. Więc czułem, że to przejście, w którym rzeczy zaczęły się trochę zmieniać.

W filmie Dumbfounded przywołuje skojarzenia kultury popularnej z Azjatami ograniczonymi do Jet Li i Jackie Chan. Czy myślicie, że pomagacie przedefiniować azjatycko-amerykańską tożsamość poprzez swoją muzykę?

D: Tak, tak myślę. Nie zamierzam kłamać. Kiedy zobaczyłem ten film i spojrzałem na siebie trzy lata temu, zdecydowanie czułem, że nasza męskość jest bardzo wyrównana. Wiele z tych azjatyckich kotów, na które patrzę, mogę powiedzieć, że ich męskość przewyższa ich męskość z powodu emasculating, którego doświadczyliśmy w przeszłości. Wiem to. Czuję we mnie tę wściekłość, kiedy jestem na scenie - chcę być jak: „Mam tutaj największego kutasa!” Więc to jest coś, na co musiałem spojrzeć sam, a to część wzrostu, którego próbuję mieć z moją podróżą jako Azjata w tym kraju.

R: Jako artysta chciałem być bardziej jak David Bowie. Mam kilka filmów, w których jestem hipermasculine, a potem w moim ostatnim filmie noszę eyeliner i mam bardzo efektowne ruchy.

Odkąd skończyłeś robić film, czy otrzymałeś pozytywne reakcje od nadchodzącego pokolenia Azjatów? Czy uważają cię za wzór do naśladowania?

O: To było szaleństwo zobaczyć, jak wiele niezręcznych dziewczyn jest takich jak ja, kiedy miałem 16 lat, które mają te same pytania: „Co zrobię do końca mojego życia? Czy mogę być szczęśliwy? ”Myślę, że młodsze pokolenie ma świat. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które dorastało bez komputerów i tym podobnych. Jesteśmy ostatnim bardzo tradycyjnym pokoleniem. Chińczycy, Koreańczycy, którzy są teraz pierwszym pokoleniem - ich rodzice są całkowicie zamerykanizowani.

D: Od dziewiętnastego roku życia uczęszczam na studia z młodymi ludźmi. Właśnie skończyłam 30 lat i po prostu zrobiłam pokaz w college'u w zeszłym tygodniu. Mogę powiedzieć, że wciąż mamy przed sobą długą drogę, ponieważ wciąż nie ma tego dzieciaka, który podejdzie do mnie i spróbuje mnie pokonać. Mogę obezwładnić wszystkich wokalnie. Kiedy byłem młody, byłem matką-fucką próbującą z tobą walczyć, próbując cały czas rapować. Chcę to zobaczyć! Chcę zobaczyć dzieci podchodzące do mnie i próbujące rzucić mi wyzwanie! Chcę zobaczyć to agresywne zaufanie. Może generalizuję, ale jeszcze tego nie ma.

Minęły dwa lata od rozpoczęcia zdjęć. Co teraz robisz?

D: Zrobiłem małą przerwę, ponieważ nie byłem tak kreatywnie zainspirowany, ale teraz mam teledysk w utworach i bawię się aktorstwem. Zbliżają się jakieś programy telewizyjne.

O: Jestem w środku Sąsiedzi 2. Jestem także jednym z liderów w innym filmie o nazwie Koleś to wychodzi pod koniec tego roku.

R: Budowałem domy dla ptaków. Nie, robienie muzyki. Będę naciskał.