Kiedy dwa samoloty zderzyły się nad Wielkim Kanionem 30 czerwca 1956 roku

Dziś martwimy się o to, że drony latają zbyt blisko lotnisk i przepisów dotyczących hałasu wokół międzykontynentalnych odrzutowców naddźwiękowych, ale nie tak dawno temu było niewiele agencji i przepisów dotyczących samolotów pasażerskich.

Tak, była kontrola ruchu lotniczego, ale technologia była prymitywna w porównaniu z dzisiejszymi, a piloci polegali na swoich oczach, aby uniknąć kolizji w połowie lotu.Wszystko zaczęło się kończyć 60 lat temu, kiedy dwa samoloty zderzyły się nad Wielkim Kanionem, zabijając wszystkich 128 osób na pokładzie w najgorszej katastrofie lotniczej w tamtych czasach. Około 10:30 czasu pacyficznego 30 czerwca 1966 r. Samoloty zderzyły się w powietrzu. Doprowadziło to do gruntownych reform w regulacji ruchu lotniczego.

Dziś wciąż dyskutujemy o biegłości pilota w powietrzu, ale teraz porównuje się je do zautomatyzowanych systemów i robotów, które w zasadzie przejmują kontrolę. Badanie z 2015 r. Wykazało, że piloci samolotów Boeing 777 spędzili średnio siedem minut na ręcznym lataniu samolotem, a piloci samolotów Airbus są o połowę mniej.

Pomimo wielu wypadków lotniczych o wysokim profilu w ciągu ostatniego roku, lot autonomiczny okazuje się niezwykle bezpiecznym sposobem podróżowania. W 2015 r. Na 5 milionów lotów na całym świecie przypadła tylko jedna śmierć spowodowana przypadkowymi wypadkami. Ta historycznie niska śmiertelność wiele zawdzięcza tej katastrofie, która miała miejsce nad Wielkim Kanionem 60 lat temu.

United Air Lines Lockheed L-1049 i Douglas DC-7 wyruszyły z międzynarodowego lotniska w Los Angeles w ciągu trzech minut od siebie, pierwszy z nich skierował się do Kansas City, a drugi do Chicago. W instrukcjach przed lotem planowano, że oba statki będą mijać się nad Wielkim Kanionem, ale powinny znajdować się na różnych wysokościach.

Zaczęły powstawać chmury burzowe, a kapitan DC-7 poprosił o przelot 1000 stóp nad niepogodą, co pozwala pilotowi latać za pomocą zasad lotu z widocznością, znanych również jako zasady „zobacz i bądź widziany”. Wniosek został zatwierdzony.

Nikt nie wie, co wydarzyło się w ostatnich chwilach przed kolizją, ale uważa się, że dwa rzemiosła mogły zakrzesać swoje wysokości, aby dać pasażerom lepszy widok na kanion - powszechną praktykę w tym czasie - i nie widzieli się kiedy przelatywali przez i wokół banków chmur.

Setki istnień ludzkich i rodzin zostało zniszczonych w wyniku katastrofy, w tym Ray Clark, syn pasażera United Airlines Leon David Cook, matka pijanego Jr. Raya odjechała z mostu 14 lat po katastrofie, jego brat popełnił samobójstwo w wieku 37 lat i on sam zmagał się z alkoholizmem przez 25 lat, zanim się uwolnił.

Ale jest to podszewka: ze względu na katastrofę i niepokój społeczeństwa o bezpieczeństwo lotnicze, rok później prezydent Dwight D. Eisenhower podpisał ustawę o modernizacji dróg oddechowych. Nawet to nie wystarczyło, biorąc pod uwagę, że dwie inne bardziej łagodne kolizje w powietrzu wzbudziły oburzenie społeczeństwa, więc Eisenhower w 1958 r. Podpisał Federal Aviation Act, która ustanowiła to, co wiemy dzisiaj jako Federal Aviation Administration (FAA).

Obecnie agencja koncentruje się na programie NextGen, który ma na celu aktualizację wież kontroli ruchu lotniczego na lotniskach za pomocą najnowszej technologii i ogólnie zwiększa możliwości techniczne w powietrzu i na ziemi. Nadal jednak można zrobić więcej, aby chronić lotniska i samoloty przed celowymi atakami, zważywszy, że od dwóch lat celowe ataki na samoloty przewyższają liczbę ofiar śmiertelnych wypadków.