Dramat na lotnisku Gatwick odkrywa przerażającą prawdę o dronach konsumenckich

Jedną z niesamowitych rzeczy związanych z ostatnim incydentem dronów w londyńskim Gatwick jest to, że pojawienie się dwóch bezzałogowych statków powietrznych lecących na operacyjną przestrzeń startową spowodowało zamknięcie drugiego co do wielkości lotniska w Wielkiej Brytanii przez ponad jeden dzień. Wraz z dalszymi obserwacjami dronów, Gatwick ponownie otworzył się na ograniczoną usługę po 36-godzinnej przerwie, a osoby odpowiedzialne za obsługę drona pozostają na wolności.

Z ponad 110 000 pasażerów na 760 lotów z powodu opuszczenia Gatwick w jeden z dotkniętych dni, te wtargnięcia dronów pozostawiły za sobą ślad zakłóceń.

Nie jest to bynajmniej pierwszy przypadek dronów powodujących problemy na lotniskach - podobne zdarzenia miały miejsce w Kanadzie, Dubaju, Polsce i Chinach. Ale wydarzenie na Gatwick jest niezwykłe zarówno pod względem długości jego trwania, jak i obecności oraz wielokrotnego użycia wielu dronów.

Rosnąca dostępność i przystępność dronów konsumenckich oznacza, że ​​ryzyko dla portów lotniczych i innych bezpiecznych przestrzeni wzrośnie - a obecnie stosowane wobec nich środki zaradcze pozostawiają pole do poprawy i muszą być szerzej stosowane.

Niejasne motywy

Badanie przeprowadzone przez Remote Control Project szacuje, że każdego miesiąca na całym świecie sprzedawanych jest około 200 000 dronów do użytku cywilnego. Drony są łatwo dostępne z szerokiej gamy sklepów internetowych i ulicznych, dzięki czemu stają się coraz powszechniejsze i tańsze dla hobbystów.

Gdy przechodzą od produktu niszowego do bardziej głównego urządzenia, przyciągają uwagę coraz większej liczby wrogich grup - a militarne państwa, a także terroryści i inni niepaństwowi aktorzy coraz częściej rozmieszczają drony na polu bitwy.

Na przykład Państwo Islamskie użyło dronów do upuszczenia materiałów wybuchowych, obserwowania i kierowania ogniem dla innych oraz do przechwytywania nagrań do propagandy. Gdzie indziej drony wykorzystywano do powodowania zakłóceń w domu, takich jak dron „próba zamachu” na wenezuelskiego prezydenta Nicolasa Maduro w sierpniu 2018 roku.

Incydent na lotnisku Gatwick nie został nazwany „wydarzeniem terrorystycznym”, ale niezależnie od tego, czy jest to „przestępczy, nieostrożny czy nieświadomy”, nawet konsumenci bezzałogowi mogą stanowić zagrożenie dla życia i działalności gospodarczej.

Celowe zakłócenie

Policja z Sussex odniosła się do działań pilota dronów jako „rozmyślnego zakłócenia”. Podczas niedawnej konferencji Countering Drones mówiłem dokładnie o tym, jak zarówno drony konsumenta, jak i samoloty DIY mogą być latane i modyfikowane, aby to zrobić. Delegaci na konferencji debatowali, rozpaczali i zastanawiali się nad potencjalnymi reakcjami na takie umyślne zakłócenia, biorąc pod uwagę ich potencjalny wpływ na tłumy, wrażliwą infrastrukturę lub wydarzenia polityczne.

Obecność nieznanego drona może zarówno wywołać niepokój, jak i wywołać panikę - i można to jeszcze bardziej wzmocnić, biorąc pod uwagę możliwość wyposażenia dronów w broń lub środki do rozproszenia niebezpiecznych materiałów.

W poszukiwaniu dowodów na to, jak myślimy o dronach i ich ryzyku, warto zastanowić się nad rozwojem technologii i oprogramowania dronów. Istnieją teraz inteligentne tryby lotu, które pozwalają dronom śledzić i śledzić wyznaczone osoby, podstawowe funkcje roju, które pozwalają wielu dronom działać w koordynacji, oraz przekazywanie obrazów na żywo do mediów społecznościowych, co oznacza, że ​​drony mogą być potencjalnie wykorzystywane do propagandy na żywo.

Wrzucanie fałszywych #dronów jest skomplikowane - ale coraz ważniejsze. Nie jest zaskakujące, że już w 2016 r. USA wydały prawie 10% swoich dronowych środków na badania i rozwój na finansowanie środków antydronowych. pic.twitter.com/o4oFyZ5fNQ

- Ulrike E Franke (@RikeFranke) 20 grudnia 2018 r

Środki zaradcze

Często zadawane pytanie brzmi, na przykład w Gatwick, dlaczego policja nie zestrzeliwuje drona? Podczas gdy uzbrojona policja była obecna i dołączyli do niej specjaliści z sił zbrojnych, zatrzymywanie operatorów pozostaje trudne ze względu na ich odległość od drona. Zestrzelenie drona jest niebezpieczne ze względu na ryzyko spadających przedmiotów i zabłąkanych pocisków, ale z powodu małych rozmiarów drony są również trudne do wykrycia, zanim będą wystarczająco blisko, aby stać się problemem.

Nastąpił jednak boom w rozwoju szeregu środków zaradczych mających na celu zatrzymanie dronów. Niedawny raport Arthura Hollanda Michela z Centrum Badań nad Dronem opisał ponad 230 produktów wyprodukowanych przez 155 producentów zaprojektowanych do zwalczania dronów.

Są wśród nich te, które mają na celu wykrywanie i ostrzeganie użytkowników o zbliżających się dronach, utrudnianie i zatrzymywanie dronów za pomocą GPS i zagłuszania radia lub osadzanie elektronicznych znaczników i oprogramowania do geo-ogrodzenia, które zapobiegają używaniu dronów w pobliżu wrażliwych miejsc, takich jak lotniska, więzienia lub elektrownie. Istnieją również sposoby przechwytywania i chwytania dronów przy użyciu wyposażonych w sieć dronów i pistoletów. Holenderska policja narodowa wyszkoliła nawet orły do ​​przechwytywania dronów.

Jednak środki zaradcze są z natury ograniczone ze względu na ich koszt wdrożenia i opłacalność - jak również przez prawodawstwo regulujące widmo elektromagnetyczne, w którym funkcjonują. Liczne raporty pokazały, jak można zapobiegać, zapobiegać, a nawet po prostu wyłączać obronę prewencyjną wbudowaną w drony, takie jak geofence lub ograniczenia wysokości.

Pozostaje więc poważna trudność w egzekwowaniu używania dronów i zatrzymywaniu osób, które działają nielegalnie, pomimo niedawnych przekonań osób używających dronów konsumenckich do transportu kontrabandy do więzień w Wielkiej Brytanii. To nie pierwszy raz, kiedy lotnisko Gatwick musiało zmagać się z błędnym dronem, ale ta okazja powinna być sygnałem budzącym potrzebę niezawodnych i niedrogich środków zaradczych oraz koniecznością bardziej twórczego myślenia o potencjalnych zagrożeniach stwarzanych przez (wiele) trutnie szerzej.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Annę Jackman. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.