Pierwsza księżycowa misja Izraela: wszystko wiedzieć o robotycznym lądowniku

Księżyc Izraela to epicki film z 1924 roku ze złotej ery niemych filmów i pomógł rozpocząć karierę reżyserską Michaela Curtiza, z Casablanka sława. Sequels rzadko spełniają wymagania oryginału. Ale jeśli plany Izraela dotyczące umieszczenia na Księżycu zrobotyzowanego lądownika w lutym 2019 r. Będą uważane za kontynuację, ta nowa misja „Księżyc Izraela”, prowadzona przez organizację non-profit SpaceIL, będzie sama w sobie hitem.

Lunarne lądowania sięgają lat 60. XX wieku. Stany Zjednoczone wylądowały 12 osób sześć razy w ramach programu Apollo, wraz z automatycznym statkiem kosmicznym, takim jak Surveyor, który służył jako prekursor misji ludzkich. Związek Radziecki dokonał automatycznych misji Luna i wylądował zautomatyzowane łaziki Łunochodu w latach 70-tych. Ostatnio Chiny wylądowały zautomatyzowaną sondą Chang'e 4 na tylnej stronie księżyca. Misje te są niesamowitymi osiągnięciami technicznymi i cudami ludzkiej wiedzy, sponsorowanymi i budowanymi przez duże agencje rządowe.

Księżyc w nowiu, nowy tryb eksploracji

Następny gość księżyca jest inny. Spaceres's Beresheet - hebrajski „In the Beginning” - stanie się pierwszą finansowaną ze środków prywatnych misją wystrzelenia z Ziemi i lądowania na Księżycu, a także pierwszym statkiem kosmicznym, który wyląduje na powierzchni Księżyca po wylądowaniu przez „hopping” na silniku rakietowym drugie miejsce do lądowania. Misja jest kolejnym kamieniem milowym nie tylko w historii i technicznej eksploracji kosmosu, ale także w sposobie, w jaki ludzkość bada eksplorację kosmosu.

SpaceIL został założony w 2011 roku, aby konkurować w Google Lunar XPrize, programie, który planował przyznać 30 milionów dolarów pierwszemu zespołowi finansowanemu ze środków prywatnych, który mógł zbudować statek kosmiczny i wylądować z powodzeniem na Księżycu. Poza lądowaniem statek kosmiczny lub łazik musiał pokonać dystans 500 metrów lub więcej i przesłać obrazy Ziemi o wysokiej rozdzielczości do Ziemi. Termin konkursu Google Lunar XPrize zakończył się w 2018 roku bez zwycięzcy. Niezrażony, SpaceIL wyprzedził rozwój i budowę statku kosmicznego, a teraz jest gotowy do uruchomienia z Cape Canaveral na Florydzie.

Lądownik Beresheet ma rozmiar i kształt rodzinnego stołu obiadowego o średnicy około 6 stóp i wysokości 4 stóp, ważącego (na Ziemi) około 350 funtów. Nie obejmuje to prawie 1000 funtów paliwa potrzebnego do lądowania statku kosmicznego na Księżycu. Przenosząc instrumentację do pomiaru pola magnetycznego księżyca, odbłyśnik laserowy dostarczony przez NASA i kapsułę czasową kulturowych i historycznych izraelskich artefaktów, misja wjedzie w kosmos jako dodatkowy ładunek - jak pasażer na przejażdżce - na pokładzie SpaceX Falcon 9 rakieta.

Idąc na Księżyc, bez rakiety

Podstawowym ładunkiem na start SpaceX nie jest lądownik SpaceIL, ale satelita komunikacyjny dostarczający orbitę geostacjonarną o bardzo wysokim środku Ziemi, około 22 000 mil nad równikiem Ziemi. To skutecznie parkuje satelitę komunikacyjnego powyżej stałego punktu na Ziemi, którego orbita jest zsynchronizowana dokładnie z codzienną rotacją naszej planety. Statek kosmiczny Beresheet będzie towarzyszył pierwszemu satelicie podczas podróży. Ale aby dotrzeć do księżyca, musi podróżować więcej niż 10 razy dalej.

W lotach kosmicznych podstawowym ograniczeniem w podróżowaniu z miejsca na miejsce nie jest odległość, ale wymagana ilość energii. Rakieta Falcon 9 niesie jedynie Beresheet około 10 procent całkowitej odległości do Księżyca. Ale zapewnia prawie 90 procent całkowitej energii potrzebnej do osiągnięcia tego celu. W związku z tym, po podniesieniu z powierzchni Ziemi i przy niewielkiej ilości dodatkowej energii z własnego układu napędowego, Arkusz Pamięci może zwiększyć swoją własną orbitę, ustawiając się tak, że zostanie przechwycony przez przyciąganie grawitacyjne księżyca. Ten proces potrwa kilka tygodni.

Jednak po wylądowaniu na Księżycu misja może trwać tylko kilka dni. Lądownik nie jest zaprojektowany na dalekie odległości, ale zamiast tego zademonstruje postęp technologiczny, a także model biznesowy dla statku kosmicznego finansowanego ze środków prywatnych lądującego na innym ciele w układzie słonecznym. W tym sensie Beresheet stworzy drugi i jeszcze bardziej pamiętny „Księżyc Izraela”.

Na Księżycu nie ma powietrza - a więc nie ma też dźwięku. Tak więc, podobnie jak w oryginalnym filmie z 1924 r., Ten sequel również będzie milczał. Ale uczestnicy nie są aktorami, a widok będzie w kolorze wysokiej rozdzielczości. Techniczne know-how opracowane przez zespół inżynierów, dane naukowe i techniczne z instrumentów statku kosmicznego, poznanie, w jaki sposób misje lotów kosmicznych mogą być wykonywane poza programem rządowym, oraz inspiracje dla całego pokolenia młodych ludzi - zwłaszcza w Izraelu i region Bliskiego Wschodu - wszystko to przyniesie cenne spostrzeżenia i inspiracje na nadchodzące dziesięciolecia.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Johna Horacka. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.