Nadopiekuńczy rodzice: 13 dojrzałych sposobów, by się wycofali

Nie możesz pozostać po jedenastej? Czy twoi nadopiekuńczy rodzice siedzą za tobą w kinie? Czy masz więcej niż osiemnaście lat? To szorstkie, stary.

Większość z nas ma rodziców, którzy w niektórych momentach są nadopiekuńczy. Wiesz co, to twoi rodzice, więc to oni chcą cię chronić i upewnić się, że jesteś bezpieczny. Ale kiedy nadopiekuńczy rodzice przekraczają granicę i stają się zbyt wielcy?

Jeśli masz szesnaście lat i twoi rodzice chcą cię do domu przed jedenastą, to nie jest nadopiekuńczy, to jest mądry. Ale jeśli w wieku trzydziestu lat twoi rodzice chcą zatrzymać cię w domu lub kazać ci do nich dzwonić za każdym razem, gdy wychodzisz z domu, to trochę za mało, nie?

Nadopiekuńczy rodzice i co z nimi zrobić

Prawdopodobnie straciłeś swoje gówno tysiąc razy, oszalałeś na punkcie ich wszystkich zasad, ale jest lepszy sposób na radzenie sobie ze swoimi nadopiekuńczymi rodzicami niż na kłótnię. Oczywiście złość jest tylko ludzka, więc jeśli się zdenerwujesz, to zrozumiałe.

Ale dlaczego nie poprawić tego doświadczenia dla was wszystkich? Oto 13 sposobów radzenia sobie z nadopiekuńczymi rodzicami. Słuch selektywny działa tylko tak długo.

# 1 Nadopiekuńczość nie oznacza, że ​​są źli. Twoi rodzice nie są źli, po prostu boją się, że coś ci się stanie. Pozwalanie dziecku iść na świat jest przerażające.

Jest szansa, że ​​coś ci się stanie i żaden rodzic nie chce o tym myśleć. Więc trzymają cię w bańce. Nie dlatego, że są źli, ale się boją.

# 2 Nie złość się. Wiem, że prawdopodobnie chcesz wybuchnąć z wściekłości, krzyczeć i mówić im wszystko, co masz na myśli. Ale czy to naprawdę pomaga? To znaczy, jasne, że wyładowałeś wszystkie swoje frustracje, ale to nie zmienia twoich nadopiekuńczych rodziców.

Nie rozmawiałeś z nimi o granicach ani o tym, czego potrzebujesz. Właśnie krzyczałeś.

# 3 Usiądź i porozmawiaj o tym. To naprawdę najlepszy sposób, aby pokazać im swoją dojrzałość jako młodego dorosłego. Jeśli chcesz, żeby się wycofali, pokaż im, że mówisz poważnie i że zbliżasz się do tej sytuacji jako dorosły dorosły.

Usiądź, porozmawiaj o tym, jak się czujesz i posłuchaj, co mają do powiedzenia. Być może rzeczywiście będziesz w stanie dojść do porozumienia dzięki tej jednej rozmowie.

# 4 Czego chcesz? Musisz wiedzieć, czego chcesz. Co takiego jest w ich zasadach i zachowaniu, których nie potrzebujesz? Czy chcesz być w stanie samodzielnie iść do domu ze szkoły? Powiedz im. Czy chcesz móc wychodzić ze znajomymi w piątek wieczorem? Powiedz im.

Upewnij się, że dokładnie wiesz, jakie są Twoje potrzeby, ponieważ będą oczekiwać, że je usłyszą.

# 5 Porozmawiaj o swoich uczuciach. Chociaż chodzi o nich, to naprawdę o tobie. To jak wpływają na twoje uczucia i twoje życie. Więc zawęź to. Porozmawiaj o tym, jak się czujesz. Użyj zdania „Czuję się…”, aby pokazać im, jak ich zachowanie wpływa na ciebie.

Obwinianie ich za ich zachowanie nie pomoże ci, zacznie się kłótnia. Tak więc, jeśli twoi rodzice dzwonią do ciebie dziesięć razy dziennie, powiedz: „Czuję się zestresowany, gdy dzwonisz do mnie tyle razy w ciągu dnia. Mam wrażenie, że mi nie ufasz. To pomaga im zrozumieć, w jaki sposób ich działania wpływają na ciebie emocjonalnie.

# 6 Musisz iść na kompromis. Jeśli uważasz, że Twoi rodzice dadzą ci wszystko, czego chcesz, to się mylisz. Może to, czego chcesz, to po prostu za dużo. Bądźcie więc gotowi na kompromis.

Nie rób z tego swoich skrajnych przeciwieństw, bo mogą nie być w stanie sobie z tym poradzić. Lepszym pomysłem jest wprowadzanie drobnych zmian i powolne dostosowywanie się do nich przed zwiększeniem granic.

# 7 Zrozum ich punkt widzenia. Jeśli nie rozumiesz, skąd pochodzą, to nie zadziała. Jeśli chcesz iść na kompromis, musisz być dojrzały i postawić się na ich miejscu. Nie mając godziny policyjnej w wieku osiemnastu lat, prawdopodobnie się to nie wydarzy, chcą w nocy spać spokojnie. Pomyśl też o nich.

# 8 Udowodnij im, że wolność jest zdrowa. Jeśli chcesz, aby zobaczyli, że bycie mniej opiekuńczym jest dla ciebie dobre, pokaż im pozytywne efekty. Jeśli dadzą ci swobodę, ale rozbijesz samochód podczas jazdy pod wpływem alkoholu, cóż, nie mogę powiedzieć, że jestem zszokowany, że są nadopiekuńczymi rodzicami. Musisz pokazać im, że jesteś odpowiedzialny i godny zaufania, w ten sposób będą bardziej zrelaksowani.

# 9 Bądź otwarty na porady. Rodzice udzielą porady. Moi rodzice udzielają mi rad. Czasami o to proszę, a czasem nie. Ale o to chodzi, tak robią rodzice. To nie denerwuje cię, kochają cię, więc chcą pomóc ci dokonać właściwych wyborów.

Teraz nie musisz słuchać ich rad, ale powinieneś ich słuchać. Jest to niezwykle dojrzałe i słuchając ich, masz poczucie, że wnoszą pozytywny wkład w twoje życie.

# 10 Ustal z nimi granice. Mimo że udzielają porad, nadal musisz ustalić granice. Oznacza to, że musisz im powiedzieć, co jest w porządku, a co nie. Skąd jeszcze będą wiedzieć, że dzwonienie do ciebie co dwadzieścia minut na randce jest złą rzeczą?

Więc kiedy usiądziesz z nimi, spróbuj pokazać im, gdzie jest linia. Ale zaufaj mi, będziesz musiał nadal pokazywać im, gdzie jest linia. Uczysz ich.

# 11 Można sobie odpocząć. Jeśli potrzebujesz dnia, dwóch dni lub tygodnia na własną rękę, nie spiesz się. Powiedz im, że potrzebujesz czasu lub powoli zmniejsz ilość komunikacji z nimi. Zamiast rozmawiać z nimi dwa razy dziennie, rozmawiaj z nimi raz dziennie. Ograniczaj kontakt powoli, aby nie był dla nich szokiem.

# 12 Walcz z negatywnością z pozytywnością. Czasami nadopiekuńczy rodzice reagują negatywnie na ciebie, próbując ustalić granice. Ma to jednak sens, że nie chcą, abyś był w pełni niezależny. To ich przeraża.

# 13 Bądź cierpliwy. Myślisz, że łatwo jest obserwować, jak własne dzieci dorastają i już cię nie potrzebują? Oczywiście, że nie. Nie mam nawet dzieci, ale kiedy patrzę, jak mój pies nie musi być już przenoszony po schodach, ciągnie mnie za serce. Wyobraź sobie, jak to jest z dzieckiem.

Wytnij je trochę, jeśli masz nadzieję, że szybko przyzwyczają się do tej nowej rutyny. Zajmie to trochę czasu, więc bądź cierpliwy.