Total Isolation: Co dzieje się z twoim mózgiem po 30 dniach spędzonych samodzielnie

Wyobraź sobie, że jesteś zamknięty w małym, ciemnym pokoju, bez jakichkolwiek interakcji społecznych przez 30 dni. Niewielu ludzi skorzystałoby z tej okazji. Ale w listopadzie 2018 roku zawodowy amerykański pokerzysta, Rich Alati, postawił 100 000 $, aby przetrwać 30 dni w samotności iw całkowitej ciemności. Trzymano go w małym, całkowicie ciemnym pokoju bez łóżka, lodówki i łazienki. Nawet mając wszystkie zasoby, których potrzebował, by przeżyć, Alati nie mógł przetrwać miesiąca. Po 20 dniach wynegocjował uwolnienie, biorąc wypłatę w wysokości 62 400 $.

Istnieje niezliczona ilość negatywnych skutków, jakie izolacja społeczna i skrajna izolacja mogą mieć na nasze umysły i ciała. Alati nie był wyjątkiem, informując, że doświadczył wielu skutków ubocznych, w tym zmian w cyklu snu i halucynacji. Ale dlaczego izolacja jest tak trudna do wytrzymania dla ludzi?

Zobacz także: Bezsenność niszczy twoje życie społeczne, ostrzegaj naukowców

Jednym z powodów, dla których życie w izolacji jest trudne, jest to, że ludzie są istotami społecznymi. Wiele osób, które żyły w odosobnionych środowiskach - takich jak naukowcy stacjonujący na Antarktydzie - donoszą, że samotność może być najtrudniejszą częścią pracy. Yossi Ghinsberg, izraelski poszukiwacz przygód i autor, który przeżył sam tydzień w Amazonii, powiedział, że najbardziej cierpiał samotność i że stworzył wyimaginowanych przyjaciół, aby zachować towarzystwo.

Samotność może być szkodliwa zarówno dla naszego zdrowia psychicznego, jak i fizycznego. Społecznie odizolowani ludzie są mniej zdolni do radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami. Są też bardziej skłonni do depresji i mogą mieć problemy z przetwarzaniem informacji. To z kolei może prowadzić do trudności w podejmowaniu decyzji i przechowywaniu pamięci oraz przywoływaniu.

Osoby samotne są również bardziej podatne na choroby. Naukowcy odkryli, że układ odpornościowy samotnej osoby reaguje inaczej na zwalczanie wirusów, co zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju choroby.

Skutki izolacji społecznej pogarszają się, gdy ludzie są umieszczani w środowiskach izolujących fizycznie. Na przykład zamknięcie w odosobnieniu może mieć negatywne skutki psychologiczne dla więźniów - w tym znaczny wzrost lęku i ataków paniki, zwiększony poziom paranoi i mniejsza zdolność jasnego myślenia. Wielu więźniów zgłasza również długotrwałe problemy ze zdrowiem psychicznym po odosobnieniu.

Natascha Kampusch - Australijka, która została porwana w wieku 10 lat i przetrzymywana w piwnicy przez osiem lat - zauważyła w swojej biografii, że brak światła i ludzkiego kontaktu osłabił ją psychicznie. Poinformowała również, że niekończące się godziny i dni spędzone w całkowicie odosobnionym stanie sprawiły, że była podatna na rozkazy i manipulacje jej porywacza.

Sam w ciemności

Skutki izolacji mogą stać się jeszcze bardziej widoczne, jeśli doświadczysz tego w całkowitej ciemności, powodując zarówno fizyczne, jak i psychiczne konsekwencje. Jednym z efektów bycia w całkowitej ciemności jest to, że może zniszczyć twój cykl snu. Dwa kluczowe mechanizmy regulacji cyklu snu, hormon melatonina i jądro nadskrzyżowaniowe mózgu, zależą od światła.

Światło dzienne zmniejsza nasz poziom melatoniny, pomagając nam się obudzić. Światło dzienne pomaga również nadskrzyżowanemu jądrze zresetować nasz czas czuwania, jeśli nasze cykle snu zaczną dryfować. Bez światła dziennego nasz 24-godzinny rytm dobowy może się zmienić. To wyjaśnia, dlaczego ludzie badający systemy jaskiniowe mogą na przykład odkryć, że ich cykl snu i czuwania zostaje zakłócony. Oznacza to, że czas, w którym mają ochotę zasnąć, nie jest regularny i może zmieniać się każdego dnia.

Zakłócenia rytmu dobowego mogą również powodować, że czujemy się przygnębieni i zmęczeni. Związane jest to również ze zwiększonym ryzykiem raka, opornością na insulinę i chorobami serca, a także innymi problemami fizycznymi, takimi jak otyłość i przedwczesne starzenie się.

Osoby umieszczone w izolacji mogą również doświadczać halucynacji. Brak bodźców powoduje, że ludzie błędnie oceniają wewnętrzne myśli i uczucia jako występujące w środowisku zewnętrznym. Zasadniczo halucynacje występują z powodu braku stymulacji mózgu.

W rzeczywistości Alati ujawnił, że zaczął odczuwać halucynacje przez swój trzeci dzień w odosobnieniu, poczynając od oglądania pokoju wypełnionego bąbelkami, po wyobrażanie sobie, że sufit otworzył się, by pokazać mu rozgwieżdżone niebo. Ludzie w całkowitej izolacji mogą również czuć, że istnieje duchowa obecność lub ktoś, kto ich obserwuje.

Chociaż wpływ całkowitej izolacji może być poważny, dobrą wiadomością jest to, że efekty te są odwracalne. Narażenie na światło dzienne może zwykle skorygować wzorce uśpienia i czuwania - choć może to potrwać tygodnie, a nawet miesiące w niektórych przypadkach, zanim zostanie w pełni dostosowane. Ponowne połączenie z innymi ludźmi może zmniejszyć samotność i pomóc nam przywrócić dobre zdrowie psychiczne i fizyczne. Jednak niektórzy ludzie, którzy byli przetrzymywani w izolacji społecznej wbrew ich woli, mogą rozwinąć długoterminowe choroby psychiczne, takie jak zespół stresu pourazowego (PTSD).

Zobacz także: Bycie społecznie odizolowanym na długie okresy czasu Zmienia chemię mózgu

Jednak niektórzy ludzie, którzy stanęli przed wyzwaniem samotności przez dłuższy okres czasu, mogą wykazać rozwój osobisty - w tym rozwój emocjonalny, czucie się bliżej rodziny i przyjaciół oraz lepszą perspektywę życia - w wyniku ich doświadczenia. Po 20 dniach chęci spędzenia czasu w całkowitej izolacji, nawet Alati powiedział, że się zmienił - informując, że doświadczenie dało mu większe uznanie dla ludzi i życia, lepszą uwagę i skupienie oraz ogólne uczucie szczęśliwsze niż wcześniej.

Dowiedz się więcej o skutkach izolacji i skutkach, jakie izolacja ma dla więźniów w naszym podcastie. Na nic.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Saritę Robinson. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.