„Nidhogg 2” to Gross w bardzo dobry sposób

2015 r Nidhogg to gra, którą trudno zapomnieć. Oprócz tego, że jest to gra walki, która rzekomo dotyczy szermierki, jej minimalistyczna sztuka pikselowa wyróżniała się od samego początku (szczególnie ten żyrandol), jej monochromatyczni walczący wydawali się nerwowi i drżący w swoich animacjach, a jej gwałtowna gra była widoczna, jeśli nie koniecznie bezinteresowna. To wszystko zmienia się wraz z nowo ogłoszonym Nidhogg 2, który ma się ukazać w 2017 roku, a który jest ozdobiony szczegółowym, nowym stylem 2D, który jest tak samo humorystyczny, jak bardziej mięsisty, bardziej natychmiastowa przemoc.

Ale jeśli pomyślałeś, że estetyka oryginału - z jego niesamowicie hipnotycznymi melodiami, krzyczącymi awatarami i roztrzęsionymi wizualizacjami podróży, które graniczyły z abstrakcją - były znakiem, że coś zawsze było trochę nie tak, gratulacje, ponieważ nowa sztuka sequela jest zasadniczo potwierdzeniem tego, co już podejrzewasz (jeśli nie przynajmniej dowód ciemnego poczucia humoru Messhof). Deweloper Mark Essen, który zajmował się programowaniem oryginalnej gry, jednocześnie tworząc całą swoją sztukę, wyjaśnia, że ​​wizja zawsze miała być makabryczna; po prostu musiałeś wypełnić kilka pustych miejsc za pierwszym razem.

„Próbowałem ograniczyć sztukę do płaskich kolorów w niskiej rozdzielczości, dzięki czemu mogłem utrzymać spójność i dostosować drobne fragmenty animacji w razie potrzeby”, mówi Essen w e-mailu. „Byłem również podekscytowany tym, że zderzenia oparte na broni są precyzyjne w pikselach, co oznacza, że ​​możesz zdobyć trafienie w piksel kolana przeciwnika zamiast w uproszczony kwadratowy hitbox, jak w większości gier walki”.

Dziwne animacje myśliwców nie były tam oryginalnie, z większością Nidhogg Wizualizacje są tworzone szybko.

„Później dodałem trochę osobowości, zazwyczaj wstawiając wiele pośrednich klatek animacji, które nadały przedmiotom wygląd rotoskopowy”, mówi.

Dla kontrastu Nidhogg 2 Wygląd jest o wiele bardziej zdefiniowany, zawiera dziwne postacie przypominające muppet i znacznie mniej figuratywny gore.

“ Nidhogg zawsze była ładna w treści, chociaż musiałaś użyć swojej wyobraźni. Ludzie stawali się przebici, wypatroszeni, złamani szyje i pożerani przez latającego robaka ”- mówi Essen. „Pod koniec meczu krew pokrywa większość podłóg. Technologia wreszcie się dogoniła i udało nam się pokazać niektóre z tych szczegółów dzięki wysokiej rozdzielczości grafiki. ”

Wymagało to pomocy Toby'ego Dixona, artysty pikselowego współpracującego z Essen i jego współzałożycielką Kristy Norindr, aby dosłownie wydostać się z ciała Nidhogg Dziwaczny świat, w tym nie mniejszy niż obecnie kronenbergowski horror robaka.

„Robak zawsze był niepokojący”, mówi Essen. „Chcieliśmy po prostu pójść dalej w tym kierunku i uczynić z niego prawdziwego dziwaka natury - łysego, grudkowatego latającego robaka, a nie pięknego wysoce rozwiniętego węża z anielskimi skrzydłami, który można sobie wyobrazić w Final Fantasy gra."

Jedno spojrzenie na nowy kierunek robaka i prawdopodobnie się zgodzisz; nowo wybity projekt przypomina podłużny kawałek surowego hamburgera, przypuszczalnie napędzany psychotycznym przymusem dla ciała, jeśli jego wyrazem jest cokolwiek, przez co można przejść. Nie, że oryginał nie był sam w sobie koszmarem lo-fi. Tak czy inaczej, humor jest tam pochowany gdzieś w grotesce.

„Robak nie strzela do ciebie wiązką energii, ale zjada cię”, mówi Essen. „To powinno być obrzydliwe”

Ta wrażliwość wydaje się również przenosić na samych szermierzy, których głupkowaty wygląd kontrastuje z kolejną graficzną sekcją i nowym zestawem dziwacznych agresji. (Obejrzyj tę śmieszną kompilację krzyku Wilhelma i spróbuj się nie śmiać - zaczniesz widzieć, co mam na myśli.) Essen mówi, że na szerszym poziomie jest to zestawienie, którego ludzie nie oczekują.

„Istnieje rozdźwięk między uroczymi animowanymi ludźmi zabijającymi się nawzajem w realistyczny sposób” - mówi. „Kiedy gracze się śmieją, zazwyczaj dzieje się tak dlatego, że czytają przeciwnika i próbują zrobić coś niesamowicie zręcznego, ale skończyli się szpikowaniem lub uderzali w ziemię”.