Autobiograficzne „Dice” Andrew Dice Clay to nieoczekiwany sukces Showtime

Kiedy zadzwonię do nowej miniserialu Showtime Andrew Dice Clay Kostka do gry „Zaskakujące”, nie dlatego, że nie sądzę, aby występ z udziałem Andrew Dice Clay był dobry. W rzeczywistości jestem zwolennikiem jego ostatniej pracy aktorskiej. Używam tego słowa, ponieważ sceptycznie podchodzę do tego, że jakikolwiek program wyraźnie zainspirowany lub możliwy dzięki sukcesowi Louie może być dobrze. Z Maron do Roba Schneidera Prawdziwy Rob, żarłoczny szał komików rzucających fikcyjne elementy ich prawdziwego życia w ciągu ostatnich kilku lat był w zasadzie niewdzięcznym obciążeniem w telewizji. Miałem jednak rację, mając nadzieję na umiejętności Dicemana w jego średnim wieku; jakoś, Showtime Kostka do gry, która ma premierę 10 kwietnia, okazuje się przyjemnie absurdalna i nieprzewidywalna.

Jeśli od czasu swojego rozkwitu byłeś kategorycznym znienawidzaczem kości, znajdziesz tu nieco pokutującą wersję tego człowieka; przynajmniej pragnie odróżnić swoją komediową osobowość od swojej prawdziwej jaźni. Co naprawdę dostajesz? Kostka do gry to połączenie dwóch: neurotycznego, nieudolnego bohatera, który upada gdzieś pomiędzy wrażliwościami Larry'ego Davida, Homera Simpsona i Archiego Bunkera. Ta kość jest zarówno egoistyczna, jak i samoświadoma, z twardym sercem i rozkosznym, dziwnym outsiderem i człowiekiem z miasta (oczywiście Vegas). Spędza dzień robiąc stand-up w „sushi joints”, darmowych reklamach turystyki w Vegas na temat ekspozycji i hazardu dla dochodów. Jest zirytowany z menedżerem w swoim ulubionym kasynie, który nalicza mu opłaty („DICE”), opłaty bankomatowe w wysokości 5 USD, ale poziom „lapdoga” oddany jego dziewczynie Carmen (Natasha Leggero jako głos rozsądku) i poświęcony swojemu pomocnikowi „Milkshake” (Kevin Corrigan w swoim najdziwniejszym), który lubi pić sos ze styropianowych kubków i trenować Dice w blackjacku.

Dynamiczne podejścia Krawężnik znacznie bliżej niż Louie; to nie jest przedstawienie o byciu samotnikiem, ale o człowieku, który stworzył dziwny, zabawnie niezmienny wszechświat wokół siebie, obsadzony niedopasowanymi i bardziej zrównoważonymi znajomymi, którzy myślą, że jest psychopatą. Sytuacje epizodów są równie dziwne: gwiazdy Adriana Brody'ego, studiujące maniery Dice na nadchodzącą jednoaktową sztukę Broadway o „męskości”, a następnie kradną jego tożsamość. Criss Angel umysł freak ”Kości na trippy Big Lebowski - niesamowita halucynacja podczas jednego z jego magicznych pokazów, aby odwdzięczyć się Dice za wykonanie zadania na drzwiach swojego Lambo. Dice gorączkowo przeczesuje wystawę gipsowych odlewów penisów celebrytów na własną formę z 1989 r., Ponieważ, jak mówi Leggero: „Czy nie byłoby miło wiedzieć, że pewne rzeczy w życiu się nie zmieniają?”

Takie chwile są mniej więcej tak sentymentalne, jak pokaz Dice, z natury rzeczy będący multiwalentnym doświadczeniem bycia wyrzuconą ex-supergwiazdą. Zdaje sobie sprawę, że aby usprawiedliwić swoje istnienie, musi skupić się głównie na próbach bycia zabawnym i na dziwnych scenach Wayne'a Newtona. Rzeczywiście, jak oceniają kości, niewiele rzeczy w życiu pozostaje takich samych; na szczęście coś, co się zmieniło, to Andrew Dice Clay. Jest bardzo tym samym starym jaźnią w stylu dyskursu i estetyki, ale jest bardzo chętny do żartowania ze swojego sztruksa w każdej odpowiedniej turze. Typy ludzi (od kobiet do par queer) marginalizował w kontrowersyjnym, często uciążliwym akcie jego świetnego pożaru z późnych lat 80. i wczesnych lat 90., z większą ilością witriolu; możemy niewątpliwie podziękować mądremu pismu Scota Armstronga (Stara szkoła, Wycieczka samochodem) za to, że działa tak dobrze.

W ten sposób i tak wielu innych Kostka do gry jest koncepcyjnie trudną okazją do strajku. Ale w jakiś sposób, wbrew wszelkim przeciwnościom, skromna, niespokojna seria w dużej mierze przeszła dla nas w możliwie najdziwniejszy sposób.