Łuskowiec jest ssakiem skalnym, dziwnym, ślicznym i najbardziej kłusującym na Ziemi

To łuskowiec. Jest urocza i niestety poważnie zagrożona: mały facet jest pożądany za mięso i łuski, które są używane w medycynie chińskiej. W zeszłym miesiącu urzędnicy w Hong Kongu odkryli cztery tony gotowanych łuskowców. To wielki cios dla pangolinów, uważanych za jednego z najsilniej kłusujących ssaków na Ziemi.

Tak, powiedziałem „ssak”. Ten mały kryminalista może wyglądać na starożytnego, ale w rzeczywistości jest bliżej spokrewniony z Lil Bub, znanym przez Internet kotem, niż łuskowatym jaszczurkom, a nawet podobnym wyglądem pancerników i mrówkojadów. Dziwną rzeczą w ewolucji jest to, że wyświetlanie podobnych charakterystyk nie wskazuje na związek genetyczny, a twoje instynkty często kierują cię z kursu. Żadne zwierzę nie uczy tej lekcji równie dobrze (lub tak uroczo) jak łuskowiec.

Pangoliny pokryte są łuskami

Łuski łuskowate są wykonane z keratyny, z której są zrobione te same włosy, paznokcie i paznokcie. Keratyna, włókniste białko strukturalne, jest budulcem prawie wszystkich twardych i miękkich pokryć u ssaków, gadów, dinozaurów i ptaków, w tym łusek, piór, dziobów i pazurów. Sposób, w jaki dane zwierzę wykorzystuje keratynę do pokrycia się, zależy od tego, co działało najlepiej (ewolucyjnie) dla swoich przodków. To nie jest tak, że łuskowiec nigdy nie stracił cech gadziego przodka; raczej to, że łuskowiec ma futrzastych przodków, ale z czasem okazało się, że futro jest bardziej przydatne w obronie niż w regulacji ciepła. To, jeśli się rozejrzysz, nie jest wcale takie dziwne - jeżozwierz nauczył się tego samego dzięki własnej serii wypadków genetycznych.

Pangoliny rodzą młode

Wielką cechą wyróżniającą ssaki jest to, że samice mają gruczoły mleczne, które produkują mleko, aby nakarmić młode. Jednak jeśli chodzi o poród, nie wszystkie ssaki są takie same. Są monotremi, ssaki składające jaja, takie jak dziobak i echidna, które oddzieliły się od drzewa genealogicznego ssaków, gdy składanie jaj było normą, i nigdy nie straciły tej cechy. Łuskowiec może wyglądać bardzo podobnie do echidny, ale nie są one ściśle powiązane. Ich podobne cechy to kwestia zbieżnej ewolucji, która wyjaśnia, w jaki sposób niepowiązane zwierzęta rozwijają podobne cechy, gdy dostosowują się do podobnych środowisk. Pangoliny są bardziej podobne do ludzi i większości ssaków pod tym względem i mogą być grupowane z najczęstszymi ssakami łożyskowymi, dając początek stosunkowo rozwiniętej młodości.

Pangoliny nie mają zębów

Pangoliny są czasami nazywane mętnymi mrówkojadami, chociaż nie są blisko spokrewnione z prawdziwymi mrówkojadami. Co dziwne, najbliżsi żyjący krewniacy łuskowca należą do rzędu drapieżników, do których należą koty, psy, niedźwiedzie, a nawet morsy i foki. Ale w przeciwieństwie do ich mięsożernych krewnych, pangoliny nie mają zębów. Są przystosowane do spożywania owadów, węszenia i chwytania mrówek i termitów długimi językami. Ponownie, jest to kwestia ewolucji zbieżnej. Przodkowie z łuskowca mogli mieć ostre zęby, ale stwierdzając, że owady są smaczne i obfite, ewoluowały w kierunku skutecznego polowania na owady przez wiele pokoleń.

Pangoliny mają malutkie oczka

Lubimy myśleć o ewolucji jako o postępie, maszerującym w kierunku rosnących poziomów złożoności. Ale wydawanie energii na narządy, które nie pomagają wam tak bardzo, to marnotrawstwo, a nawet może być korzystne pójście w przeciwnym kierunku. Pangoliny nie są ślepe, ale ich wzrok jest słaby. Co dobrego są oczy, gdy nos jest lepszy w znajdowaniu wzgórz mrówek? Jaki jest pożytek z oczu, by dostrzec drapieżniki, kiedy jesteś pokryty zbroją łusek i lepiej się balansujesz niż uciekasz? Nie ma sensu, mówią pangoliny.

Pangoliny wydzielają skunksowy zapach w obronie

Pangoliny mają gruczoł w pobliżu odbytu, który wydziela nieprzyjemny zapach. Nie potrafią rozpylać się jak skunks, ale wciąż są na tyle obrzydliwe, że niektóre drapieżniki zastanawiają się dwa razy nad tym, żeby coś zjeść. Pangoliny są bardzo podobne do skunksów, jeśli spojrzeć na ich kształt ciała i sposób poruszania się. I to jest kolejny przykład ewolucji zbieżnej. Chociaż skunksy i pangoliny są znacznie bliżej spokrewnione niż mrówczaki i pangoliny, jest bardzo prawdopodobne, że rozwinęły swój cuchnący osobno. Inne mięsożerne mają gruczoły odbytu, które czasami są śmierdzące, ale nie używają ich, aby odeprzeć drapieżniki. Sprawia, że ​​pierdnięcia wydają się osobliwe.