„Summer of '84” Review: Stylowy horror lat 80. o Serial Killer Paranoia

Nieodłączna przesłanka Lato 8484 to prawda, która jest równie niepokojąca, co oczywista: „Nawet seryjni mordercy mieszkają obok kogoś”. Słyszeliśmy to wyraźnie w filmie, gdy Davey Armstrong (Graham Verchere) przemierza drogę przez podmiejską dzielnicę, by dostarczyć papiery. Na przedmieściach Oregonu paranoja osiągnęła najwyższy poziom w 1984 roku.

Zbyt łatwo byłoby się temu spierać Lato 8484 napędza sukces ustanowiony przez Nieznajome rzeczy i To w ostatniej pamięci. Wszyscy widzieliśmy wizerunek nastolatków pedałujących przez podmiejskie ulice za pomocą lornetek i krótkofalówek raz za razem. Ale póki Lato 8484 przychodzi z ogromną dawką nostalgii za latami 80., to fikcyjna historia, która mogła się wydarzyć w prawdziwym życiu. To sprawi, że widzowie będą bardziej paranoidalni w stosunku do prawdziwych zabójców niż sprawią, że będą się bać morderców i mrocznych potworów.

Lato 8484 śledzi obsesję na punkcie tabloidu nastolatka Daveya w Ipswitch, Oregon. Jest teoretykiem spisku, który uważa, że ​​jego sąsiad, oficer Mackey, jest seryjnym mordercą oznaczonym jako „Dusiciel Cape May”. Jego trzej przyjaciele Woody (Caleb Emery), Farraday (Cory Gruter-Andrew) i Eats (Judah Lewis) zakładają rola pulchnego przyjaciela, mózgu i przestępcy. (Ogólny klimat tutaj jest całkowicie Goonies spotyka się Klub Śniadaniowy.) Jest nawet piękna dziewczyna obok Nikki (Tiera Skovbye), która flirtuje z Davey'em i jest jakoś zachwycona perspektywą, że chłopcy od kilku lat podglądają jej okno, gdy się zmienia. Tylko w latach 80., amiryt?

Kiedy opiera się na tych filmowych tropach lat 80-tych, Lato 8484 jest całkowicie przewidywalny, ale wciąż udaje mu się zbudować wiele napięcia, zanim przejdzie do pełnego koszmaru horroru dla bardzo krótkiego aktu końcowego filmu. I podczas gdy wiele ścieżek i tropów eksplorowanych przez film jest dobrze zużytych przez przewidywalne filmy z gatunku retro z przeszłości, cała rzecz łączy się całkiem dobrze, szczególnie w tym szokującym, niepokojącym finale.

Być może najlepsza część oglądania Lato 8484 jest niekończącą się ścieżką dźwiękową do popowego syntezatora lat 80-tych, która niesie każdy emocjonalny beat, często manipuluje widzem, całkowicie przekręcając nastrój sceny. Nawet w niektórych nieszkodliwych scenach muzyka w tle lat 80-tych może sprawić, że wszystko stanie się napięte lub podnoszące na duchu.

Czy jest to zbyt ciężkie dla niektórych widzów? Prawdopodobnie, zwłaszcza jeśli nie lubią lat 80-tych. Ale ten styl retro zachowuje szerokie zainteresowanie publiczności.

Klimat retro jest dziwnie aktualny, biorąc pod uwagę ogromną popularność prawdziwych filmów dokumentalnych o kryminalistyce i dramatów seryjnych morderców. Ludzie oglądają się naprzód Robić mordercę lub binge-listen Moje ulubione morderstwo a cała ta medialna koncentracja na morderstwie sprzyja utrzymaniu stanu paranoi i podejrzeń. Lato 8484 chce się przyłączyć do zabawy.

Lato 8484 oferuje mnóstwo czerwonych flag, aby uzasadnić podejrzenia Davey, ale w każdej scenie otrzymamy również kontrapunkt, który sprawia, że ​​wygląda głupio. Przez jakiś czas kilku towarzyszy Davey'a humoru jego przeczucie, jakby to wszystko gra. Pamiętaj, że jest lato 1984 roku i te podmiejskie dzieci nie mają nic do roboty. Dlaczego więc nie węszyć w szopach i podwórkach, szukając wskazówek podczas korzystania z krótkofalówek i lornetek? To bije w grę D&D jak frajerzy.

Jeśli chodzi o filmy o morderczym thrillerze, Lato 8484 jest zaskakująco lekki zarówno na temat morderstwa, jak i emocji. Większość z nich utrzymuje się w stanie gotującej się paranoi, podczas gdy wydarzenia budują przekonanie zarówno Daveya, jak i widza, że ​​Mackey może być zabójcą, podczas gdy dowody i świadectwa stosują się do niewinności Mackeya.

Lato 8484 mógł zrobić więcej, aby przeciwstawić się oczekiwaniom widza. Zamiast tego otrzymujemy zakończenie, które zobaczy większość widzów, ale takie, które ma wystarczająco dużo stylu i niuansów, aby było interesujące. Spełnia powszechne stereotypy dotyczące tego rodzaju opowieści gatunkowej, a jednocześnie zaprzecza połowie z nich - jak wtedy, gdy Davey nie w końcu zdobyć dziewczynę.

Na pewnym poziomie Lato 8484 udaje się, opierając się na swojej własnej przewidywalności i przemyślając oczekiwania widza na kilka kluczowych zwrotów, budując do przerażająco przerażającego, ponurego zakończenia, które siedzi z tobą.

Jest to film, który najlepiej oglądać w zatłoczonym salonie z przyjaciółmi, gdzie widzowie tacy jak ja mogą rażąco psychoanalizować paranoję Daveya Armstronga i czytać ją jako potencjalnie bezpodstawną. Inni widzowie mogą szeptać ostre kontrapunkty, wyszczególniając wszystkie dowody, które przekonują nas, że pan Mackey jest rzeczywiście Dusicielem Cape May.

W końcu, jeśli będziemy oglądać i słuchać wystarczającej liczby opowieści o seryjnych mordercach, wszyscy będziemy w stanie to rozpoznać, kiedy mieszkają obok nas, prawda?

Lato 8484 jest dostępny w limitowanym wydaniu 10 sierpnia.