Oto wszystkie rzeczy, które Roland Emmerich wysadził

Filmowiec Roland Emmerich jest mistrzem katastrofy.

Choć zaczynał od mniejszych filmów w rodzimych Niemczech, przeskoczył do wielkiego budżetu Hollywood, zaczynając od 1992 roku uniwersalny żołnierz a następnie w 1994 r. franczyzobiorca Kurt Russell Gwiezdne wrota. Oba filmy zawierały przyzwoity udział w boomie - w 1996 r. Emmerich naprawdę poważnie podchodził do dmuchania w gówno. Dzień Niepodległości był wielkim kiepskim ekscentrycznym efektem specjalnym science fiction, wypełnionym po brzegi gwiazdami filmowymi i zdetonowanymi punktami orientacyjnymi. Dzięki temu Emmerich stał się wybrednym człowiekiem z rozpoznawalnych lokalizacji na dużym ekranie i kontynuował swoją przygodę z filmami o potworach, opowieściami ostrzegającymi o środowisku, pół-religijnymi eposami i bezmyślną zabawą w filmach akcji.

„Nie wysadzam w powietrze tylko po to, żeby wysadzić; zawsze jest na to opowieść ”- powiedział niedawno filmowiec Różnorodność. Jasne, ale może chodzi o to, żeby opowieść była zabawna? Emmerich wydaje się szczególnie cieszyć z zagłady najbardziej rozpoznawalnych miejsc na świecie. I jakoś rzadko jest to obraźliwe.

W Dzień Niepodległości: Odrodzenie, który ma zostać wydany w piątek, Emmerich podnosi poprzeczkę, spłaszczając, wśród innych kultowych miejsc, Burj Khalifa i London Eye. Robi się tak absurdalnie, że bohaterowie nawet komentują. „Lubią zdobywać punkty orientacyjne”, mówi niechętny bohater Jeffa Goldbluma, David Levinson w jednej przyczepie. Mając to na uwadze, przyjrzyjmy się, jak wiele punktów orientacyjnych Emmerich wyburzył na filmie.

Dzień Niepodległości

• Biały Dom
• Budynek Kapitolu
• Empire State Building
• Statua Wolności
• The Capitol Records Building
• Wieża banku USA

Tutaj wszystko się zaczęło. Dzień Niepodległości nawiązał do thrillerów destrukcji z lat 70. XX wieku Płonące piekło, pisząc ciężki popcornowy hit efektów specjalnych do letnich filmów, które pojawiły się po nim. Zasadniczo film Emmericha dziękuje za to, co Michael Bay wykonał na kinie po 1996 roku. Wszystko na temat obliczonego zniszczenia Emmericha można znaleźć w Dzień Niepodległości, który w zasadzie wykorzystał przesłankę inwazji kosmitów, by wysadzić mnóstwo ważnych rzeczy.

godżilla

• Madison Square Garden
• Budynek Met-Life
• Budynek Chryslera
• Budynek Flatiron
• Most Brookliński

Ta złośliwa amerykańska wersja godżilla mniej zależało na wiernym dostosowaniu słynnej historii japońskiego serialu filmowego o potworach niż Emmerich, który wybiera, które części Nowego Jorku wyglądają fajnie jak kupa gruzu. W mniejszym lub większym stopniu był to Emmerich Dzień Niepodległości formuła na inny, bardziej lokalny hit. Zamiast kosmitów, baddie jest ogromnym potworem z ciekawie zdefiniowaną linią szczęki. Ostatnią sceną, w której Matthew Broderick próbuje prześcignąć małe dzieci Godzilli w niemal zrujnowanym Madison Square Garden, jest czysty ser. Niestety dla Knicks and Rangers nie jest to najgorsza rzecz, jaka może się wydarzyć w MSG w ostatnich latach.

Pojutrze

• The Capitol Records Building
• Wieża banku USA
• Znak Hollywood
• Statua Wolności
• Biblioteka publiczna w Nowym Jorku

Emmerich obficie się kręci Niewygodna prawda z Jake'em Gyllenhaalem w roli głównej był mniej więcej tak głęboki jak jego tytuł. Z drugiej strony można by prawdopodobnie pokazać, że filmowi odmawia się zmian klimatycznych i zmienić zdanie z powodu wszystkich efektów specjalnych tsunami. Jasne, ciężkie tornada w centrum Los Angeles nie są szczególnie wiarygodne, ponieważ były jednym z najbardziej charakterystycznych obrazów kariery Emmericha. Pojutrze oznacza również, że Emmerich po raz pierwszy podwoił liczbę zniszczeń, ponieważ po raz drugi pożegnał się z budynkiem Capitol Records i wieżą banku USA.

2012

• Biały Dom
• Wieża banku USA
• Chrystus odkupiciel
• Watykan

Po zajęciu się nauką, Emmerich użył fałszywych proroctw religijnych Majów na temat końca świata, by umieścić niszczycielskiego bohatera, zagranego przez Johna Cusacka. Jeśli Pojutrze czy Emmerich powiedział, że ludzie nie mogą się uratować, 2012 czy mówił ludziom, że ich bóg nie może ich nawet uratować. Reżyser ponownie uderzył we wszystkie swoje ulubione lokacje, ale tym razem poszedł na arenę międzynarodową, obniżając figurę Chrystusa w Rio i Bazylikę Świętego Piotra w Watykanie. Wokół Emmericha pojawiły się mini-kontrowersje, w których pominięto sceny zniszczenia Kaaby, struktury w kształcie sześcianu wewnątrz Wielkiego Meczetu w Mekce, z obawy, że wezwie go fatwa.

Anonimowy

• William Szekspir

Chociaż nie jest to rzeczywiste miejsce, Szekspir jest niczym innym, jak literackim punktem zwrotnym, a po wspięciu religijnych gobbirów w 2012, Emmerich pomyślał, dlaczego nie obrócić teorii spisku w ten sam sposób, rzucając kluczem w dobre imię Barda. Dramat elżbietański reżysera z 2011 roku podważył, czy Szekspir rzeczywiście napisał wszystkie swoje klasyki, w tym Mała wioska, Romeo i Julia, i więcej. Szekspirowskie truthery zjadły to, ale autor Ron Rosenbaum nazwał to „śmiesznie niespójnym paskudnym filmem” i powiedział: „milczeć w obliczu głupoty tego rażącego jest przyzwolenie na rodzaj niszczycielskiej kultury.”

White House Down

• Biały Dom
• Pomnik Waszyngtona
• Air Force One

Trzeci urok dla Emmericha i Białego Domu. Ale poważnie, zadzwoń do filmu White House Down a ty nie możesz pozostawić pokornej siedziby przywódcy wolnego słowa w porządku i czystości. Chociaż film pokazywał, że Channing Tatum może być kanałem Die Hard -era Bruce Willis jako kompletnie beznadziejna gwiazda akcji w czołgach, White House Down udowodnił, że jest jednym z bardziej ogólnych filmów Emmerich, w których występuje kultowe zniszczenie.

Kamienna ściana

• The Stonewall Inn

Być może największy film katastroficzny Emmericha, Kamienna ściana rozzłościł ludzi, którzy myśleli, że twórca filmowy obrócił się nad poważnymi problemami, czyniąc obraźliwą trywializację i przepisywanie historii - nawet bardziej niż w przypadku Anonimowy. Pozornie opowieść o zamieszkach Stonewall z 1969 r. Z policją w Nowym Jorku, które wywołały nowoczesny ruch prawicy gejowskiej, była to taka katastrofa, że Targowisko próżności krytyk Richard Lawson nazwał to „Independence Gay”, a nie pochlebnie. Na szczęście, Emmerich wyrzucił swoje poważne problemy społeczne, aby dobrze się bawić w starym stylu.