Kolory Jowisza: naukowcy oferują nowe wyjaśnienie tajemniczych wzorów

Nowe badanie w końcu dało wyjaśnienie potrójnych kolorów Jowisza i niezwykłych zawirowań. Te gazowe wiry stały się najbardziej rozpoznawalnym aspektem olbrzymiej planety, ale także jedną z jej najbardziej zagadkowych cech. Zespół naukowców twierdzi, że teraz rozumie, co powoduje charakterystyczne pasma kolorów planety i dlaczego te wiry zachowują się tak, jak to robią.

Astrofizycy Navid Constantinou i Jeffrey Parker przedstawili nową teorię, że strumienie Jowisza, które kontrolują przepływ gazów wokół zewnętrznej atmosfery planety, są faktycznie odcięte i ukształtowane przez namagnesowane gazy z powierzchni Jowisza. Ich wyniki opublikowano w The Astrophysical Journal w czwartek.

Naukowcy wiedzą, że kolorowe paski chmur amoniaku, które kształtują wygląd Jowisza, są kierowane strumieniami strumieniowymi lub silnymi pasmami wiatru, które omiatają gazową planetę. Na powierzchni strumienie te zachowują się podobnie do tych w ziemskiej atmosferze, ale przybierają inną funkcjonalność poniżej atmosferycznych chmur Jowisza. Dzięki najnowszym pomiarom z misji Juno w NASA, które dotarły do ​​Jowisza w lipcu 2016 r., Naukowcy odkryli, że strumienie te rozciągają się na głębokość 3000 kilometrów (około 1800 mil), zanim nagle zatrzymają się, pozostawiając Constantinou i Parkerowi zastanowienie się, co powoduje taki dokładny koniec.

Aby dostać się na dno tych strumieni strumieniowych, Constantinou i Parker stworzyli model matematyczny na podstawie tego, co wiadomo o strumieniach odrzutowych Ziemi i wzorcach pogodowych. Jowisz, który składa się głównie z wodoru i helu, doświadcza intensywnego ciśnienia gazu poniżej jego powierzchni, co może zmusić elektrony do uwolnienia się z cząsteczek wodoru i helu. Gdy cząsteczki te będą mogły się swobodnie poruszać, tworzą pola elektryczne i magnetyczne. Tak się składa, że ​​Jupiter nie doświadcza tego poziomu ciśnienia, dopóki gaz nie osiągnie 3 000 poniżej powierzchni, dokładnie tam, gdzie zatrzymują się strumienie strumienia.

Zespół odkrył, że strumienie te przepływają w celu dyktowania potrójnych wzorów na powierzchni Jowisza i kończą się dokładnie na 3000 kilometrów dzięki polom magnetycznym pod ciśnieniem. Te fluktuacje magnetyczne wpływają następnie na wzory i ruchy widoczne z kosmosu.

Constantinou i Parker twierdzą, że te obliczenia przybliżają naukowcom krok do wyjaśnienia tajemniczego wnętrza gazowego giganta. Planują kontynuować badania pól magnetycznych Jowisza i mieć nadzieję, że pewnego dnia zobaczą planetę jako laboratorium kosmiczne i przykład tego, jak przepływy atmosferyczne mogą działać na innych planetach.