Naukowe wyjaśnienie opadów „Blade Runner”

W zeszłym tygodniu, wczesna sztuka koncepcyjna z Blade Runner sequel został wydany przez Rozrywka co tydzień. Nie ma zbyt wiele do zrobienia, a szczegóły fabuły są nadal trudne do zdobycia, ale koncepcja sztuki czyni jedną rzecz jasną: tak jak oryginał, to Blade Runner w filmie pojawi się deszczowa warstwa wodonośna. Lub, jak ujął to reżyser Denis Villeneuve: „Klimat oszalał”. Ale czy to szaleje w sposób, który ma sens?

Oryginalny Blade Runner był wilgotny romans. Film, osadzony w przesiąkniętym losami Los Angeles w 2019 roku, nie miał być dokładnym obrazem zbliżającej się LI - bardziej medytacji nad ludzkością. Decyzja o losowaniu w Los Angeles w 2019 roku nie wynikała z naukowo uzasadnionych hipotez o stanie pogody w najbliższej przyszłości. Zamiast tego był to wybór estetyczny i praktyczny. W Future Noir: The Making of Blade Runner, reżyser Ridley Scott wyjaśnia: „To pomaga nadać fabule realistyczną jakość”, mówi Ridley. „Ale tak naprawdę, wiele powodów, dla których w końcu zdecydowaliśmy się na wszystko, że deszcz i noc strzelały, to ukrywanie zestawów. Byłem naprawdę paranoikiem, że widzowie zauważylibyśmy, że kręcimy na tylnym planie. ”

Biorąc pod uwagę to, co wiemy o systemach pogodowych i klimacie, decyzja o kręceniu filmu była niezwykle ekscentryczna (jeśli nawet pamiętna).

Systemy pogodowe

Istnieją wzorce pogodowe, ponieważ nasza planeta jest ogrzewana nierównomiernie przez słońce. Nasza atmosfera i oceany rozprowadzają i wymieniają ciepło dostarczane przez słońce, wpływając i kształtując systemy pogodowe i klimat.

Chociaż rozumiemy klimat, który odnosi się do poszczególnych regionów, pogoda jest sprawą skomplikowaną i chaotyczną. Zmienne w systemach pogodowych są zawsze zmienne, zmieniając sposób, w jaki zachodzą wzorce pogody i ustępują miejsca opadom, falom upałów, suszom i zimnym frontom. Jeśli chodzi o klimat, istnieje wiele czynników determinujących, ale ponieważ nasze pytanie dotyczy tego, czy nieustannie deszczowe Los Angeles, jak widać w Blade Runner istnieje możliwość, przejdźmy trochę na północ do obszaru, który widzi dużo mżawki: północno-zachodni Pacyfik.

Teraz warto zauważyć, że chociaż Seattle ma reputację deszczu przez cały czas, suma opadów nie jest tak naprawdę że wysoki. W rzeczywistości średnie opady w Seattle wynoszą tylko około 37 cali.

W latach 2004-2005 LA miało 34 cale deszczu. To prawda, że ​​w Los Angeles jest to naprawdę wysokie (obecne liczby są w pojedynczych cyfrach), ale nie jest tak, że LA straciło swoje słoneczne oblicze. Dlaczego więc przemoczony przedstawiciel w Seattle?

Ma to wiele wspólnego ze sposobem, w jaki pada deszcz. Seattle jest dość mokre, a to dzięki położeniu między górami a oceanem. Wilgoć jest uwięziona po przybrzeżnej stronie gór, dzięki czemu strefa przybrzeżna staje się bardziej wilgotna (a tym samym druga strona gór osuszana przez porównanie). Deszcz Seattle niekoniecznie przychodzi w ulewnych ulewach, ale fakt, że znajduje się między górami a Oceanem Spokojnym, oznacza, że ​​często jest dość mokry. To samo dotyczy całej przybrzeżnej części północno-zachodniego Pacyfiku. Wiele cech klimatu PNW jest zgodnych z klimatem oceanicznym, ale fakt, że nadal występuje pora deszczowa ”, z większą ilością opadów występujących w miesiącach jesiennych i zimowych, oznacza, że ​​ma on pewne cechy charakterystyczne dla klimatu śródziemnomorskiego obserwowanego w niższe wysokości.

LA jest bardzo częścią klimatu śródziemnomorskiego, ale codzienny klimat i pogoda różnią się znacznie od PNW. Jest dalej na południe, nie ma takich samych cech topograficznych, które zatrzymują wilgoć i prowadzą do rozmoczonych warunków w PNW, a na wypadek, gdybyś nie słyszał, jest w stanie, który przeżywa dotkliwą suszę. Ale, uderzając tym ostatnim kawałkiem, LA nigdy nie doświadczyło tak głębokiej i długotrwałej wilgoci, jakiej oczekujemy od północno-zachodniego Pacyfiku. Los Angeles znany jest ze słońca.

Czy to może się zmienić? Z wyjątkiem rozsiewania w chmurze, trudno sobie wyobrazić, żeby LA doganiało Seattle w deszczu. Nawet dzięki inspirującym wysiłkom w zakresie rozsiewania chmur, praktyka ta nie jest magiczną kulką jodku srebra.

Chmura siewna

Od dziesięcioleci metoda modyfikacji pogody, zasiew chmurowy wykorzystuje substancję chemiczną, taką jak jodek srebra, w celu zwiększenia opadów deszczu z chmur, które już wytwarzają deszcz. To nie jest metoda tworzenia deszczu, nie jest to sposób na kontrolowanie pogody, a daleko mu do tego, co można nazwać Storms On Demand.

To bardziej przypomina impuls - pomyśl o espresso dla chmur. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, zasiane chmury mogą generować o 10-15% więcej opadów, niż gdyby nie zostały zasiane, a chociaż jest to wystarczająco znaczący powrót, aby Kalifornia wprowadziła trochę soku gotówkowego do chmur, to daleko od zabieramy LA z suchego i słonecznego Miasta Aniołów, które znamy do mglistego miasta, w którym widzimy Blade Runner.

Podobnie jest z deszczowym Los Angeles w 2019 roku Blade Runner nierealne? Tak, prawdopodobnie. Ale, jak powiedział Scott, wybór, aby Los Angeles był deszczowy w filmie, był w dużej mierze estetyczny i wynikał z potrzeby stworzenia małej pracowni z powrotem do studia, nie zdradzając przy tym, że jest mała i tylna.

To bardzo w duchu Blade Runner i wygląda na to, że ten duch również zostanie przeniesiony do sequela. Villeneuve powiedział EW że miał kawę z Hampton Fancher, który zaadaptował oryginalny scenariusz filmu od Philipa K. Dicka Czy androidy marzą o elektrycznych owcach?, a Fancher dał mu wgląd w logikę filmu.

„Powiedział mi, że Blade Runner to marzenie” - powiedział Villeneuve. „Musimy tylko znowu marzyć i nie przejmować się zbytnio logiką. To usunęło tyle presji i dało mi klucz do posuwania się naprzód ”.

Jeśli sztuka koncepcyjna jest czymś, przez co można przejść, wygląda na to, że deszcz znów stanie się częścią snu Blade Runner sequel, choć trudno uwierzyć, że tym razem będzie to z konieczności. Podstawowy element tradycyjnej estetyki noir, a teraz część nierozerwalna Blade Runner świat, deszcz nie jest realistyczny, ale ma wpływ.