Super komety są tam i mogą kierować się ku Ziemi

Setki gigantycznych komet leżących w zewnętrznym obszarze planetarnym Układu Słonecznego stanowią znacznie głębsze zagrożenie dla życia na Ziemi niż asteroidy, podał we wtorek zespół brytyjskich astronomów.

W artykule „Centaury jako zagrożenie dla cywilizacji” zamieszczonym w grudniowym czasopiśmie „The Centaurs” Królewskie Towarzystwo Astronomiczne badacze kosmosu z Uniwersytetu Buckingham w Anglii i Obserwatorium Armagh w Irlandii Północnej stwierdzili, że takie olbrzymie komety - znane jako „centaury” - poruszają się po niestabilnych orbitach, które przecinają ścieżki Neptuna, Urana, Saturna i Jowisza, planet, których grawitacja mogłaby potencjalnie odbić te komety w kierunku Ziemi.

Olbrzymie obiekty mają zazwyczaj długość 30–60 mil (przeciętne jądro komety ma zwykle mniej niż sześć mil średnicy), a każda z nich może zawierać więcej całkowitej masy niż wszystkie asteroidy, które regularnie krzyżują się z orbitą Ziemi.

Profesor Mark E. Bailey z Armagh Observatory (i współautor artykułu badawczego „Centaur”) opowiada Odwrotność, „Znane są teraz setki tych obiektów, i od czasu do czasu (przynajmniej raz na 100 000 lat) jedno lub drugie będzie odbijane na orbitę, która przecina te z planet wewnętrznych, w tym Ziemi, zbliżając je znacznie do Słońce."

Chociaż oczekiwania są takie, że taki obiekt rozpadnie się na pył i fragmenty, te fragmenty mogą nadal nasycać wewnętrzny układ słoneczny pozostałościami kometarnymi - niektóre z nich prawdopodobnie wpłyną na naszą drogę. Dr Bailey opisuje sytuację:

„Wyrzucanie pyłu na dużą skalę, ewentualne rozdrobnienie dużego obiektu i związane z tym wytwarzanie śladów lub strumieni gruzu w wewnętrznym układzie słonecznym, wytworzy tymczasowe, ale znacznie bardziej niebezpieczne środowisko dla Ziemi i jej populacji ludzkiej niż to populacji tła międzyplanetarnego pyłu, meteoroidów i asteroid bliskich Ziemi, z którymi jesteśmy zaznajomieni ”.

Czy takie wydarzenia miały już miejsce w przeszłości? Astronomowie spekulują, że masowe wymieranie i „specyficzne epizody wstrząsu środowiskowego… zidentyfikowane przez geologów i paleontologów, są również zgodne z tym nowym rozumieniem populacji komet.” Bardziej fizyczne odkrycie jest związane z księżycowymi skałami przywróconymi podczas programu Apollo, z próbki, które podobno mają niewielkie kratery uderzeniowe młodsze niż 30 000 lat, co może wskazywać na wcześniejsze pojawienie się silnego napływu szkodliwych cząstek w wewnętrznym Układzie Słonecznym.

Bailey czuje, że niebezpieczeństwo centaurów wymaga bliższego przyjrzenia się:

„Szybkość wtryskiwania dużych centaurów z zewnętrznego układu planetarnego do obszaru planet ziemskich jest porównywalna ze średnim przedziałem czasowym między zderzeniami asteroidy o wielkości kilometra z Ziemią, a więc pełen zakres efektów„ centaurów ” zagrożenie ”, przerywane i bardziej złożone w porównaniu z wpływem przypadkowej asteroidy, należy zbadać pełniej, aby zrozumieć długoterminowe skutki na Ziemi zmiennego w czasie środowiska bliskiego kosmosu”.