„Podróż” w „Speed ​​of Light”

My, ziemianie, musimy poważnie rozciągnąć nasze umysły, aby zrozumieć ekspansywność kosmosu. Weźmy na przykład pojęcie prędkości światła: światło porusza się ze skończoną prędkością, 186 000 mil na sekundę, wystarczająco szybko, aby prześledzić równik ziemski siedem i pół razy w ciągu jednej sekundy. Przestrzeń mierzy się zwykle w latach świetlnych, czyli 5 865 696 000 równików na raz. Łatwo jest mówić o tym dystansie, ale uchwycenie go intelektualnie jest prawie niemożliwe, zważywszy, że ludzie mają wrodzoną i anatomiczną tendencję do zapisywania każdej liczby większej niż 10. Naszą tendencją jest mówienie „duże” i prawie pozostawienie tego.

„Twój mózg nie wystarcza” - wyjaśnia holenderski architekt Caspar Noyons. „Musisz tego doświadczyć całym ciałem”.

Noyons próbuje to umożliwić. Jego projekt Speed ​​of Light, który ma zostać otwarty w grudniu w ramach dorocznego Amsterdamskiego Festiwalu Światła (jeśli otrzyma wystarczające fundusze), to model systemu solarnego w skali, który pozwala odwiedzającym poruszać się na odległość między Ziemią a słońcem przy prędkości światła. To zajmie trochę więcej niż 8 minut w zależności od prędkości stopy (ludzie są bardziej zmienni niż światło).

Projekt Prędkość Światła składa się z trzech głównych części: Ziemi i księżyca, słońca oraz linii świateł LED rozciągających się między nimi, przeskalowanych do odległości między Ziemią a słońcem. Ponieważ dotarcie do Ziemi trwa około 8 minut i 20 sekund, światła LED poprowadzą gości z Ziemi na słońce w tym czasie. Podróżując z „prędkością światła” między Ziemią a słońcem, odwiedzający pogłębią swoje z natury ograniczone postrzeganie wszechświata i będą to robić razem.

Idea Noyons na temat tego, czym będzie projekt Speed ​​of Light, ewoluowała i stawała się bardziej skomplikowana w ciągu trzech lat, które planował. Podczas gdy jego podstawy są mocno zakorzenione w nauce i architekturze, dla Noyonsa stało się jasne, że jest to również instalacja artystyczna z odkrywczym składnikiem duchowym. „Można to postrzegać jako instalację naukową, ale można również doświadczyć jej jako metafory czegoś, na przykład kosmicznej podróży” - powiedział Noyons.

Jeśli nauka nie jest twoją sprawą, być może idea, że ​​podróż Speed ​​of Light jest powrotem do naszego pochodzenia - słońca - będzie miała większy wpływ na ciebie. Zgodnie z teorią Wielkiego Wybuchu Ziemia i reszta Układu Słonecznego zostały stworzone przez supernowe lub eksplozje masywnych gwiazd. Pod tym względem projekt Speed ​​of Light odwraca tę sekwencję wydarzeń, pozwalając nam podróżować - przynajmniej metaforycznie - wstecz w czasie.

„Jesteś jak foton bez masy, która podróżuje po kosmosie, podróżując z powrotem do słońca” - mówi Noyons.

Doświadczenie nie kończy się, gdy odwiedzający dotrą do ogromnego, świecącego nadmuchiwanego słońca: Noyons i jego zespół planują zaprezentować kilka rodzajów występów pod słońcem na końcu przejścia dla wielkiego otwarcia instalacji i raz w tygodniu. Kiedy dotrzesz do słońca, możesz natknąć się na procesję lekkich rzeźb w kształcie zwierząt, muzykę na żywo, naukowy wykład o astronomii lub DJ-a, który robi imprezę zamykającą, używając świecącego słońca jako masywnej sceny. Ponadto, na początku przejścia, przed bramą kosmiczną, będzie miejsce na rozgrzanie się na niektórych gluhweinach (grzane wino), ponieważ instalacja ma zostać podniesiona na szczycie zimy w Amsterdamie.

Układ słoneczny Noyona to przyjazne miejsce.

Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, projekt Speed ​​of Light zostanie otwarty na festiwalu Amsterdam Light wzdłuż promenady IJ w północnej części miasta 21 grudnia, w przesilenie zimowe i najkrótszy dzień w roku, oznaczający odejście od ciemności i powrót do światła słonecznego. Przewodnik audio celowo odizoluje gości podczas ośmiominutowego i 20-sekundowego spaceru, ale rozpozna towarzystwo swoich towarzyszy, gdy dotrą do słońca i zdejmie słuchawki. Słońce zostanie zawieszone około siedmiu stóp nad ziemią, co pozwoli odwiedzającym stać pod nim i podziwiać, gdy patrzą w górę. Noyons odwołuje się do wizerunku Atlasa, który trzyma świat jako odpowiednie porównanie, ponownie podkreślając jego pragnienie, aby instalacja wykraczała poza fakt naukowy.

„Chcę naprawdę sprawić, żeby to było święto”.