Irlandia rezygnuje z paliw kopalnych, ale czy ma to znaczenie?

Zniknięcie było gorącym terminem dla ekologów, którzy chcą ochłodzić planetę. Zbycie jest przeciwieństwem inwestycji, czyniąc z niej praktykę pozbywania się akcji, obligacji i funduszy. 12 lipca Irlandia stała się pierwszym krajem, który zagłosował za zbyciem paliw kopalnych w imię uniknięcia katastrofalnych zmian klimatycznych.

Niższa izba irlandzkiego parlamentu uchwaliła ustawę o rezygnacji z inwestycji w paliwa kopalne przy wsparciu wszystkich partii i oczekuje się, że prawodawstwo przejdzie szybko przez izbę wyższą, co oznacza, że ​​prawo może wejść w życie w tym roku. To postępujący skok dla narodu na mocy porozumienia paryskiego, ale to, czy jego skutki powstrzymają rozwój europejskiego przemysłu paliw kopalnych, jest niejednoznaczne.

Gdzie Irlandia pasuje do ruchu zbycia?

Ciężar pieniężny zbycia paliw kopalnych jest ogromny. Od 2017 r. Sprzedano aktywa o wartości ponad 5 bilionów dolarów. Ale zanim zaangażowały się rządy federalne, dążenie do zbycia rozpoczęło się na kampusach uniwersyteckich, takich jak University of Glasgow, który stał się pierwszym europejskim uniwersytetem, który pozbył się paliw kopalnych.

Ruch USA rozpoczął się na małą skalę, a Uniwersytet Stanforda był pierwszą dużą instytucją zobowiązującą się do zbycia. W międzyczasie, gdy organizacje akademickie naciskały, by ich macierzyste uniwersytety zboczyły, inne sektory, takie jak Światowa Rada Kościołów, ogłosiły, że zaprzestaną inwestycji w paliwa kopalne. Nawet Nowy Jork zobowiązał się do zbycia.

Dezinwestycja pozyskuje fundusze od spółek paliw kopalnych, które zbierają ropę naftową, gaz ziemny, węgiel i torf, co z kolei pozbawia licencję społeczną na prowadzenie tego sponsoringu dla tych przedsiębiorstw. To nie jest natychmiastowy proces; w przypadku Irlandii oczekuje się, że inwestycje zostaną wycofane w ciągu pięciu lat.

Czy głosowanie Irlandii w rzeczywistości ulegnie zmianie?

Krytycy dezinwestycji twierdzą, że inwestorzy powinni pozostać wpływowi w spółkach paliw kopalnych, aby przekonać ich do poszukiwania alternatyw energetycznych; w przeciwnym razie te same firmy mogłyby szukać innych chętnych inwestorów w innym miejscu. Członek parlamentu irlandzkiego, który przedstawił projekt ustawy, powiedział, że posunięcie to stanowi „wyraźny komunikat”, ale może nie przyczynić się do zmniejszenia śladu węglowego kraju.

Niektórzy zwolennicy twierdzą, że nawet jeśli przedsiębiorstwa paliw kopalnych mogą znaleźć innych inwestorów, pula staje się mniejsza i droższa. Ale bardziej istotną kwestią może być to, że Irlandia importuje prawie 90 procent swojej własnej władzy. Podziemny kabel energetyczny łączy sieci energetyczne Wielkiej Brytanii i Irlandii, a kolejna sieć jest w trakcie łączenia Irlandii z Francją.

Irlandia jest więc niemal całkowicie zależna od innych krajów, które nie mają takich samych priorytetów w zakresie zbycia mocy. Ale to nie wszystkie złe wieści. Bez napływu kapitału z irlandzkiego skarbu, spółki paliw kopalnych wcześniej polegające na ich finansowaniu nie będą w stanie zebrać żadnego produktu. A inne narody europejskie robią postępy w kierunku źródeł odnawialnych: Francja jest zasilana głównie przez elektrownie jądrowe.

Dążenie do zbycia miało wszystko związane z finansową siłą Irlandii, a mniej z faktycznym zużyciem energii. Ale zbycie jako narzędzie gospodarcze jest początkiem podtrzymania międzynarodowego zobowiązania do uniknięcia dewastacji klimatu.