„Czarna szarfa” powinna uzyskać reboot, na który zasługuje

Przed zombie, dystopiami YA i połączonymi światami DC, CW było znane jako WB i zdominowane przez dwa rodzaje programów telewizyjnych. Były dramaty rodzinne dla nastolatków, prowadzone przez 7. Niebo, Gilmore Girls, i Jezioro marzeń. A reszta programowania stała obok Buffy, Czarodziejka, i Roswell, wykuwając niektóre z najbardziej znanych internetowych fandomów, które dzisiaj dobrze się rozwijają.

Niestety, łącząc kilka różnych gatunków razem, Czarna szarfa, niechlujny detektyw-slash-kung-fu proceduralnie, nie był w stanie uzyskać dużej trakcji; działał tylko przez osiem odcinków w 2003 roku. Podczas gdy serial zachowuje swój ser z początku lat 2000-tych, Czarna szarfa utrzymuje odświeżającą, progresywną, cudownie nieszkodliwą przesłankę, która byłaby idealna do telewizji w 2016 roku.

Aktor chińsko-amerykański Russell Wong gra Toma Changa, zhańbionego policjanta z San Francisco z legendarną reputacją. Właśnie spędził ostatnie pięć lat w więzieniu w Hongkongu, za przestępstwo, którego nie popełnił. Po powrocie do domu, by znaleźć żonę i córkę, Chang mieszka ze swoim mentorem, Mistrzem Li (Mako), ucząc kung-fu Baguazhanga grupie upartych i niezdyscyplinowanych nastolatków. Przez cały czas Chang próbuje zorganizować swój powrót do siły, rozwiązując co tydzień przestępstwa i odzyskując rodzinę.

Jeśli przesłanka brzmi jak ci się podoba Prawo i porządek spotyka się Dziecko karate, jesteś na dobrej drodze. Serial został stworzony przez Roberta Marka Kamena, który napisał scenariusz do tego kultowego filmu o sztukach walki z lat 80. (a później współpracował z Lucem Bessonem w sprawie Piąty element i Wzięty kino). Nie mogę ci powiedzieć, skąd pochodzą policyjne materiały proceduralne; pokaz prawdopodobnie potrzebował tego elementu, aby osiągnąć syndykację, ale to nigdy nie stało się problemem.

Nadal, Czarna szarfa zasługiwał na szansę walki, nawet jeśli wszystko o tym krzyczało zły pomysł; Macierz - inspirowana choreografia nie do pomyślenia osadzona w oderwanym od siebie dramacie nastolatków Jezioro marzeń; obraźliwie atrakcyjni aktorzy (wśród nich Missy Peregrym i raper Ray J) próbujący zepsuć się jako normalne nastolatki; Greenwheel wykonuje wstęp wstępny; i dramat policjanta z szynką, pokropiony tym wszystkim. Brakowało tylko kolorowego spandeksu i Czarna szarfa mogło być Power Rangers.

Ale albo dlatego, że program próbował najtrudniej, albo po prostu dlatego, że teraz jest nostalgią - istnieje urok i presja na Czarna szarfa. Choć jest azjatyckim człowiekiem uczącym kung-fu, Chang Russel Wong nie jest stereotypem. Nie jest też silnym liderem jako aktor, ale postać i tak angażuje się: nie tylko uczy dzieci, to dzieci, które go uczą, gdy ich życie się przeplata. Jest to rodzaj niezadowolonego, melodramatycznego, dobrego samopoczucia, który nigdy się nie zestarzeje w przypadku głównego nurtu telewizji.

Nastolatki, których uczy Chang, są archetypowe, a nawet stereotypowe, ale działają. Allie Sarah Carter jest dziewczyną z sąsiedztwa, Nick Drew Fullera jest zakochanym chłopcem zakochanym w Tory Missy Peregrym, szefowej szefowej motocykli, a Ray J jest - no cóż, Ray J nieprzyjemnie gra poważną wersję parodii czarnego dzieciaka z Nie kolejny film dla nastolatków. Ale odkładając na bok postacie, wszyscy mieli chemię wystarczająco silną, by oczarować premią niektórych kung-fu.

Niestety, choreografia spektaklu nie jest imponująca, co jest dziwne, biorąc pod uwagę, że jest to duża część sprzedaży. Kino w Hongkongu wkroczyło do głównego nurtu Hollywood, dziedzictwa Jackie Chana mieszkającego w Super dziewczyna, Strzałka, Kingsman i ostatnie filmy Jamesa Bonda. Parzysty Quantico i Banshee trochę zawdzięczam Yuenowi Woo-pingowi, ale Czarna szarfa jest wczesnym przykładem i w konsekwencji wygląda szorstko.

Ale co sprawia Czarna szarfa praca 13 lat później to doceniana różnorodność. Wong, jako mężczyzna o azjatyckiej mężczyźnie, jest wystarczająco stary, by móc grać gorącego profesora w innym programie Czarna szarfa nadal stanowią anomalię - może to być smutne. Jak w 2003 r. Pokaz miał azjatycką przewagę męską, gdy w 2016 r. Nadal nie możemy tego zrozumieć? Telewizja jest wciąż biała i męska, i na każdy Pod ziemią lub Świeżo z łodzi, jest kilkanaście koncertów z białymi kolesiami lub antybohaterami, poruszającymi się w zmieniającym się świecie, w którym czują się zagrożeni. Opór popkultury wobec alternatywnych poglądów jest bardzo frustrujący, a także bardzo nudny. Czarna szarfa w roli głównej Wong nie jest nudny. To także nie jest dobre, ale nadal jest fascynujące, gdy patrzymy z perspektywy czasu.

Tylko osiem odcinków Czarna szarfa ledwie opowiadał całą narrację, zwłaszcza że był to wiek, w którym „bingowanie” nie było czymś, co z dumą robiliśmy w każdy weekend. Ale show zachowuje się jak weekendowe nurkowanie, ponieważ jego tandetność nie przytłacza wszystkiego, co działa tak dobrze. Spośród wszystkich restartów, które są włączone i przychodzą do telewizji, być może ten, który próbował czegoś odważnego, powinien zrobić kolejny strzał.