Karaluchy odnajdują zapach bakterii atrakcyjny

Niedawne badania wskazują, że bakterie żyjące w jelicie karalucha mogą działać, aby utrzymać powiązane owady związane i żyć razem.

Jeśli przekonasz się, że karaluchy żyją i rozmnażają się w twojej przestrzeni życiowej, aby być niepokojącym, być może nie powinieneś myśleć zbyt mocno o teorii, że to ich odchody to wydaje się pomagać utrzymać ich razem pod dachem, wijąc się w jedności, jak tylko może być zdrowy klan karaluchów.

Według niedawnego artykułu opublikowanego przez profesora entomologii North Carolina State University w Coby Schal Materiały z Narodowej Akademii Nauk, „Pokazujemy, że społeczność bakterii jelitowych odgrywa kluczową rolę w produkcji feromonów agregacyjnych u niemieckiego karalucha”.

Artykuł PNAS wyjaśnia, że ​​„kał karaluchów zaszczepionych bakteriami normalnymi i jelitowymi emituje bardzo atrakcyjne lotne kwasy karboksylowe (VCA), które wywołują agregację, podczas gdy kał wolny od bakterii zawiera niewiele VCA i jest stosunkowo nieatrakcyjny”. Innymi słowy, kiedy karaluchy, które żyją w twoim padu, są właściwie wypełnione bakteriami, ich kupa sprawia, że ​​ich kuzyni są zainteresowani spędzaniem czasu.

Najwyraźniej VCA służą jako feromony przypominające pobliskie owady, ponieważ owady żyjące na tym samym obszarze mają dietę z powodu jedzenia tego, co jest dostępne w ich otoczeniu. Oznacza to, że to, co jest spożywane, trawione i wydalane, powinno być podobne we wspólnocie robaków, czyniąc te feromony „zapachami specyficznymi dla kolonii”, tworząc „wierność trwałym stronom agregującym”.

„Dopiero teraz doceniamy zaangażowanie mikrobów w systemy komunikacji ze zwierzętami i systemy behawioralne”, powiedział niedawno Schal Smithsonian, „To jeden z najczystszych przykładów tego typu rzeczy”.

Wcześniejsze badania nad wpływem bakterii i zapachu koncentrowały się bardziej na ssakach, zwłaszcza na hienie. Według badania przeprowadzonego w 2013 r. Zwierzę jest znane z „wklejania” lub pozostawienia na trawie resztek pozostałości, wydzielanych z torebki zapachowej. Pasta zawiera „bakterie fermentacyjne” i podobnie jak w badaniu karaluchów, projekt ten doprowadził do wyników, które wskazują, że „różnorodność symbiotycznych społeczności bakteryjnych… wydaje się wystarczająca, aby stanowić podstawę sygnalizacji chemicznej… i zapewnia silne empiryczne wsparcie dla hipotezy fermentacji chemicznej porozumiewanie się."

Jednak podczas pracy z dużymi zwierzętami, takimi jak hieny, oznacza projekt z dużymi granicami zewnętrznymi, płoć można łatwo badać w laboratorium i można ją hodować w sterylnych, kontrolowanych warunkach. Artykuł Schala na temat PNAS odnosi się do „karaluchów zaszczepionych bakteriami jelitowymi” - nimf odchudzających hodowanych w sterylnych warunkach, które pozostawiły jelitowe bakterie wolne od bakterii.

Według badań, karaluchy były wyraźnie mniej zainteresowane odchodami, które nie posiadały bakterii - lub lotnymi kwasami karboksylowymi, produktami aktywności bakterii.

„Niesterylne odchody mają ogromne ilości tych kwasów, podczas gdy wielu związków brakowało, a większość była niezwykle słabo reprezentowana w sterylnych odchodach”, powiedział Schal Smithsonian. „Sugerowało to korelację między zachowaniem, które widzieliśmy, a chemią”, kontynuując, „Myślę, że w przyszłym roku zobaczymy wiele przykładów tego typu rzeczy występujących w przyrodzie, od owadów przez całą drogę być może dla ludzi ”.