„Blair Witch” i Found Footage Horror Have Gothic Roots

Widziałeś niezliczone przyczepy do takich filmów: drżąca kamera ręczna podąża za bohaterami, którzy bezpośrednio zwracają się do ekranu, a cała gehenna kończy się złowieszczym statycznym i dźwiękiem spanikowanego ciężkiego oddechu. To oczywiście kolejny horror z nagraniami filmowymi, który dodaje się do tego przepełnionego gatunku.

Gdy Czarownica Blair Premiera w 1999 r., horrory found-footage były trudne. Metoda wydawała się świeża i innowacyjna, a ponieważ film był tak wielkim sukcesem, utorował drogę do rozwoju gatunku podgatunku horrorów. Ale nawet pierwszy Blair Witch Film zawdzięcza swoje istnienie nie innym filmom, ale książkom - w rzeczywistości stęchłe książki z pożółkłymi stronami.

Filmy takie jak Blair Witch albo Aktywność paranormalna serial nie byłby tu bez ery gotyckich powieści. Zamek Otranto, napisany przez Horace'a Walpole'a w 1764 roku, jest powszechnie uważany za pierwszy wpis w tym gatunku. To krótka, uroczo brzydka opowieść o skazanej na zagładę rodzinie; lubieżny, intrygujący patriarcha; dawno utracone relacje; tajemnicze śmierci wynikające z wypadnięcia gigantycznych hełmów z nieba i zmiażdżenia ludzi; i proroctwo. Do tej pory tak gotycki.

Dziwną częścią jest jego pochodzenie.

Jego pierwsza edycja została nazwana, Zamek Otranto, Historia. Tłumaczone przez Williama Marshal, Gent. Z oryginalnego języka włoskiego Onuphrio Muralto, kanonik kościoła św. Mikołaja w Otranto. Jeśli uważasz, że „Onuphrio Muralto” brzmi jak fałszywe imię, masz rację. Horace Walpole, pod pseudonimem „William Marshal” udawał, że tłumaczy historię z „oryginalnego włoskiego” manuskryptu, który nigdy nie istniał, napisany przez faceta, którego wymyślił. Swoją historię przedstawił jako „found footage”.

Zrobił to z wielu powodów - pochodził z eleganckiej rodziny, służył w Parlamencie, a tego rodzaju ponure, fantazyjne historie były wówczas ogólnie spoglądane z góry - ale kiedy historia została ciepło przyjęta, był jej właścicielem.

Kolejne wpisy w gatunku gotyckim, takie jak Mary Shelley Frankenstein i Brama Stokera Dracula, wszyscy postępowali zgodnie z tradycją „found footage”. Dracula składa się z liter, wpisów do pamiętnika, a nawet rzekomych „nagrań” z jego postaci Frankenstein jest opowiadane w formie epistolarnej pierwotnie opublikowanej anonimowo. Nawet mniej znane prace, takie jak sir Waltera Scotta Oblubienica Lammermooru początkowo były przedstawiane jako historie „odkryte” przez „Jedediah Cleishbotham”, który jest tak samo fałszywy, jak się wydaje.

The Blair Witch Project przyniósł tę wrażliwość na duży ekran w 1999 r., prezentując film jako „odzyskany materiał” z filmu dokumentalnego, który poszedł strasznie nieswojo. Szybko następowały wpisy takie jak pole koniczyny, Kwarantanna, Aktywność paranormalna, i Kronika. A teraz następuje kolejny Blair Witch.

Ale kiedy jesteś w teatrze, oczekując nadchodzących przerażeń, pomyśl tylko, jak to wszystko zaczęło się od nieprawdopodobnego członka Parlamentu w XVIII wieku, który napisał historię, w której koleś zostaje zmiażdżony przez ogromny hełm spadający z nieba na trzecim strona.