Pablo Escobar może być największym przeciwnikiem telewizyjnym

Pablo Escobar był odpowiedzialny za morderstwa około 4000 osób. Zabił policjantów, sędziów i urzędników państwowych. Prowadził jedno z największych imperiów narkotykowych w historii - imperium narkotykowe tak wielkie, że w rzeczywistości trafiło do niego Forbes lista najbogatszych ludzi. Krąży nawet pogłoska, że ​​wydał on 2500 dolarów tygodniowo wyłącznie na gumki, żeby związać wszystkie swoje pieniądze.

Teraz wyobraź sobie, że Pablo Escobar nie był prawdziwy, a zamiast tego był fikcyjną postacią stworzoną wyłącznie dla Netflixa Narcos. Możemy go naprawdę czcić, postrzegać jako „szefa” i zakochać się w zawiłościach i niuansach jego postaci - podobnie jak reakcje masowej publiczności na mężczyzn takich jak Tony Montana, Walter White czy Tony Soprano. W rzeczywistości, gdyby Pablo Escobar był postacią fikcyjną, prawdopodobnie byłby jednym z największych antybohaterów w historii telewizji / filmu.

Pablo Escobar to człowiek, który jest całkowicie pewny siebie i swoich umiejętności. Nie okłamuje swojej rodziny (ani siebie) jako Waltera (Breaking Bad) i Dexter (Dexter) często robić. Widzimy, że kocha i głęboko troszczy się o swoją żonę, dzieci i przyjaciół, którzy weszli w jego wewnętrzny krąg. Nie korzysta z bogactwa, które gromadzi całkowicie samolubnie. W rzeczywistości, zarówno podczas koncertu, jak i w prawdziwym życiu, przekazał pieniądze kościołom i szpitalom, zbudował parki, wsparł kolumbijskie drużyny piłkarskie i stworzył sąsiedztwo w Kolumbii dla biednych mieszkańców. W odcinku 4 z Narcos Sezon 2 stwierdza, że ​​„ludzie zawsze nie interesują się dziećmi nigdy”. Widział słabości swojego rządu i starał się to naprawić. Nadano mu nawet przydomek „Robin Hood” autorstwa prasy kolumbijskiej.

Mamy zwyczaj kibicowania słabszym i ludziom, którzy ośmielają się zająć rząd i policję. Wiele rządów i sił policyjnych na całym świecie jest wypełnionych kłamcami, oszustami i skorumpowanymi jednostkami, które są zainteresowane jedynie służeniem sobie. Dlatego, gdy oglądamy postać, taką jak Jason Bourne lub Jack Bauer, dziwimy się ich wyczynom: stawianiu czoła całemu krajowi, zwłaszcza dlatego, że reprezentują to, czego chcemy, ale możemy wiedzieć, że nie możemy tego zrobić. Narcos w szczególności przedstawia rząd, który tak bardzo stara się schwytać jednostkę, że nie zatrzyma się przed niczym, aby osiągnąć ten cel - nawet jeśli oznacza to zabicie niewinnych ludzi i zakłócenie całego życia.

Pablo Escobar to postać, którą czcimy w telewizji, ale człowiek, którego potępiamy w prawdziwym życiu. Ale dlaczego? Możliwe, że boimy się przyznać, że jesteśmy zachwyceni jego stylem życia - a nawet, że gdybyśmy potrafili robić to, co on zrobił, moglibyśmy to zrobić. Kiedy oglądamy telewizję, łatwiej jest zrozumieć, że ludzie nie są rozdzieleni ściśle na binarne dobra i zła, ale zamiast tego mogą (i często to robią) istnieć w moralnej szarej strefie, która pozwala nam zakorzenić się po obu stronach, czasami nawet zmieniając strony w serii idzie dalej. Jednak w prawdziwym życiu udajemy, że wiemy, kim są dobrzy i źli świata. Być może jesteśmy jak Walter White i Dexter, okłamując się o tym, kim naprawdę jesteśmy.