Księżyce Plutona mają dziwny i wspaniały wzór orbity

Myślisz, że znasz Plutona? Pomyśl jeszcze raz. NASA Nowe Horyzonty sonda kosmiczna poruszała się przed ośmioma miesiącami, ale wciąż powala tajemnice. W kolejnej niespodziance z tej odległej planety karłowatej naukowcy z Instytutu SETI odkryli, że księżyce Plutona krążą w dziwny i nieprzewidywalny sposób.

Największy księżyc Plutona, Charon, ma synchroniczną orbitę z planetą karłowatą, co oznacza, że ​​obraca się on sam na siebie dokładnie raz dla każdej orbity wokół Plutona. Podobnie jak księżyc na Ziemi i większość innych księżyców planetarnych, ma on bliski bok i drugą stronę (nie, w przeciwieństwie do popularnej koncepcji, „ciemną” stronę).

Ale cztery mniejsze skały, które okrążają Plutona - Styx, Nix, Kerberos i Hydrę - zachowują się inaczej. Obracają się więcej niż raz na orbitę i chwieją się jak wierzchołki. „Przypływy z Plutona powinny już spowolnić i ponownie zorientować obroty tych księżyców, ale nie mają one miejsca”, powiedział naukowiec SETI Mark Showalter w wydaniu.

Z biegiem czasu astronomowie oczekują, że orbitujące ciała zsynchronizują się, ponieważ grawitacja zablokuje je na miejscu. Wyobraź sobie olimpijskiego sportowca na torze, który rzuca się do rzutu młotem, i tak to wygląda.

Ale małe księżyce Plutona wcale nie zachowują się w ten sposób. Ich obroty są dziwnie chaotyczne. Naukowcy spekulują, że księżyce te zderzyły się z innymi skałami kosmicznymi, wpychając satelity w szybkie obroty.

To wyjaśnienie ma sens. Chociaż linia między planetami i planetami karłowatymi nadal jest rozmyta, główną różnicą jest to, że planety krasnoludów, w przeciwieństwie do planet, dzielą swoją orbitę wokół Słońca z mniejszymi obiektami, takimi jak komety i asteroidy. Teoria głosi, że większe skały były wokół bloku wystarczająco dużo razy, aby zniszczyć kogokolwiek innego na swojej drodze, podczas gdy krasnoludy wciąż mają jakąś konkurencję. Księżyce Plutona z definicji byłyby bardziej podatne na poważne zderzenia z innym orbitującym ciałem.

Pluton może być mniejszy od ziemskiego księżyca, ale w naszej wyobraźni jest duży. Łatwo jest zrozumieć, dlaczego degradacja Plutona z planety na planetę karłowatą ma tak wielu ludzi zdezorientowanych i zdenerwowanych - to ma pięć księżyców, ferchrissake! Najlepiej jest myśleć o krasnoludzkim statusie Plutona nie jako o degradacji, ale o tym, jak to jest inne - i równie fascynujące - jak jego większe kuzynki.