Jak Shaq stosował terapię ekspozycyjną, aby skutecznie pokonać swoją fobię rekinów

Shaquille O’Neal ma 7 ”1” i waży 326 funtów. Jest dużym facetem - znacznie większym niż rekin rafowy lub rekin pielęgniarski. Ale nawet zanim wziął udział w tegorocznym Shark Week, O’Neal wiedział, że nie może przerwać ataku rekina, siedząc na jednym. Poza tym zbyt się martwił, że skończy jako kumpel.

„Denerwuję się, że zostałem zjedzony przez rekina”, „O'Neal nie żyje” Shaq Does Shark Week, w którym dawna gwiazda NBA podjęła kroki w kierunku pływania z rekinami. „Nie zamierzam cię okłamywać. Ponieważ nie jestem silnym pływakiem i zawsze podejrzewałam, że będę pyszna. ”

W serialu O’Neal przechodził stopniowy proces, który ostatecznie doprowadził do tego, że pewnie wkroczył w ciepłe wody Bahamów otoczone łagodnymi rekinami rafowymi. To naprawdę nie był zły sposób na wytępienie strachu przed rekinami - sugeruje dr Mitchell Schare, profesor psychologii i dyrektor kliniki Phobia & Trauma na Hofstra University. To, przez co przeszedł O’Neal, wyglądało jak szybka wersja terapii ekspozycji - bardzo realne leczenie fobii rekinów.

„Nie tylko możemy pomóc komuś z fobią rekinów w terapii ekspozycji, ale już zastanawiam się, jak możemy to zrobić”, mówi Schare Odwrotność. „Dla mnie nie różni się to od traktowania strachu przed psem lub pszczołą. To rekin - okej, nic wielkiego, musisz sobie z tym poradzić i możemy pomóc.

Schare wyjaśnia, że ​​terapia ekspozycji jest najważniejszym zabiegiem w ogólnej klasyfikacji zaburzeń lękowych, czy to fobii, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, czy zespołu stresu pourazowego. Od początku XX wieku terapię ekspozycji stosowano, aby pomóc ludziom pokonać panikę i przełamać schematy unikania i strachu.

Terapia ekspozycji jest zazwyczaj podzielona na cztery części, które powoli i systematycznie narażają osobę na bodziec strachowy, wyjaśnia Mark Powers, Ph.D., profesor psychologii i University of Texas, Austin, Odwrotność. Stymulacja terapii jest bardzo specyficzna dla osoby, dodaje Schare.

„Przede wszystkim program terapii zawsze wymaga fazy oceny, w której trzeba dowiedzieć się, czym jest tło danej osoby i poprosić ją o wyjaśnienie swojego strachu”, mówi. „Muszę zrozumieć, w jaki sposób życie tej osoby zmutowało z biegiem czasu z powodu tego strachu”.

Ważne jest, aby ustalić parametry strachu, aby dowiedzieć się, jak go pokonać, mówi Schare. Na przykład, jeśli pacjent boi się rekinów, może zapytać gdzie boją się i co dokładnie boją się. Używanie bodźców związanych z rekinami - takich jak zdjęcie rekina, zęba rekina, modelu rekina, martwego rekina itd. - pozwoliłoby mu lepiej scharakteryzować naturę strachu. Rysunek naszkicowany kredką Szczęki ? To może uzyskać ocenę przerażenia 15 na 100. Płetwa migocząca w wodzie przy brzegu? To może być 95.

Kiedy ludzie mogą ocenić swój strach w zakresie od 30 do 40, mogą być narażeni na bodźce fizyczne. Może zacząć się od trzymania zęba rekina lub dotknięcia martwego rekina w muzeum, co może pozwolić na oglądanie małych rekinów, a następnie dużych rekinów w akwarium. Ukończenie szkoły mogłoby wyglądać jak osoba z fobią rekina, która pewnie wychodzi na łódkę przyjaciela, wiedząc, że poniżej mogą być rekiny. Przedostatnia wygrana, mówi, doprowadzi człowieka do czegoś w rodzaju Shaq Cage.

W Specjalnym Tygodniu Rekina O’Neal początkowo odmawia interakcji z rybami chrzęstnymi, ale komik Rob Riggle i zespół naukowców przekonują go, by pogłaskać potulnego rekina pielęgniarki. Później przekonuje go, by pływał w akwarium wypełnionym ambiwalentnymi rekinami rafowymi, choć może wyjść, kiedy tylko chce. W końcu O’Neal trafia na otwarte morze, otoczone jeszcze większym rekinem, w jego „Shaq Cage”. To doświadczenie idzie tak dobrze, że Kazam gwiazda idzie o krok dalej: nurkuje z klatki i pływa wśród rekinów.

„Terapię ekspozycji można naprawdę wykorzystać, aby pomóc ludziom złagodzić obawy jak rekiny, ponieważ rzeczą, która utrzymuje fobię, jest unikanie tego, czego się boisz”, profesor psychologii Uniwersytetu Georgia State University Page Anderson, Ph.D. wyjaśnia Odwrotność. „Ludzie z fobią wiedzą, że ich strach jest irracjonalny, ale wiedząc, że strach jest irracjonalny, nie odejdzie”.

Terapia ekspozycji, wyjaśnia Anderson, jest szczególnie pomocna w wyzwaniu ludzi do radzenia sobie z irracjonalnymi myślami. Myśli te zazwyczaj zależą od błędu prawdopodobieństwa (zawyżenie, że zostaniesz pobity przez rekina) lub od stronniczości kosztowej (jeśli wejdziesz do oceanu, zginiesz od ukąszenia rekina). Aby pokonać te myśli, badania pokazują, że ludzie muszą stawić czoła swoim lękom tak wiele razy, jak to możliwe i na tyle różnych sposobów, na ile to możliwe. Najważniejsze jest to, że strach napotyka więcej niż jeden raz.

„Jeśli Shaq czuje, że otrzymał pomoc, powinien zaplanować kilka wycieczek na plażę w najbliższej przyszłości”, mówi Anderson.