Podsumowanie „Silicon Valley”: Porn Is the Left Hand Path

Garry Shandling powiedział swoim pisarzom: „ The Larry Sanders Show dotyczy ludzi, którzy się kochają, ale biznes rozrywkowy przeszkadza. ” Dolina Krzemowa dotyczy ludzi, którzy kochają swój biznes, ale inni ludzie przeszkadzają. „Treści dla dorosłych”, w których Richard Hendriks zmuszony jest znaleźć klientów dla Pied Piper lub zaryzykować wykup przez End Frame, firmę kompresującą z kompresją ze skrawkami własnego algorytmu. Nie widzimy Richarda przed komputerem do ostatniej sceny i - nie przypadkowo - nie widzimy, żeby Richard był szczęśliwy aż do ostatniej sceny.

Koleś chce kodować.

Powodem, dla którego Richard nie może po prostu kodować, jest to, że musi uratować swoją firmę od ludzi, którzy nie wiedzą, jak: Gavin Belson z Hooli, dyrektor generalny IP firmy End Frame i były inwestor miliarder Russ Hannemann. Kontrast między Richardem a tymi ludźmi nie jest wrodzoną moralnością - kiedy Gilfoyle daje Richardowi szansę na kradzież pracy End Frame, którą robi - to ich bliskość do produktu. Mężczyźni i kobiety (gdzie Carla poszła o tony?) Pied Piper nie są cnotliwi, ale są prawdziwym artefaktem, to znaczy, że - szczególnie Richard - mają tak czysty związek z ich algorytmem, że prawdopodobnie zadowalaj się krzyczeniem tego do nieba i nazywaj to dniem.

Dla tych mężczyzn (jeden waha się przed użyciem tego słowa) algorytm należy do piedestału z pięknymi kobietami z Tindr.

Ale szybko dowiadujemy się, że choć Richard nie jest szczególnie zmotywowany pieniędzmi, jest on całkowicie motywowany pieniędzmi innych ludzi. Nie chce przypadkowo uczynić nikogo bogatym (er); nie chce się dostać. I to właśnie sprawia, że ​​Pied Piper i branża rozrywki dla dorosłych są tak naturalni.

Najlepszym dowcipem wizualnym z tego odcinka jest patelnia na konwencji branżowej dla dorosłych, na której grupa bezpłciowych, źle dopasowanych CTO zasiada za znakami dla swoich firm (Brutalized Asshole, Porn Hospice, Poop on My Wife, Blackmailed Into Gay, Non Consensual Santa), Spróbujmy fisting) podczas słuchania wykładu na temat potrzeby innowacji technologicznych. Ci mężczyźni i kobiety oraz mega-exec z nimi rozmawiający wyraźnie nie dbają o swoje zindywidualizowane produkty. Dbają o pieniądze i zdrowie firm, które utrzymują swoje kreacje w obcasach z lucytu. Są pozbawionym ekspresji, pozbawionym gracji yinem do szarpanego, nocnego potu Richarda. A ich najwyższa kapłanka, Molly Kendall z InterSite, która aranżuje nadchodzący middle-out, kompresję między End Frame i Pied Piper, jest prawdopodobnie pierwszą całkowicie dorosłą postacią Doliny Krzemowej.

Kendall sprawia, że ​​Richard, Gilfoyle i świeżo złamane serce Dinesha, którego romantyczny wątek doprowadził do sypialni Ehrlicha i niewielu do tej pory się śmieje, wyglądają na kreskówkowe, co przypomina o tym, że są kreskówkowe. W kontekście serialu wydają się rozsądne, ponieważ inne postacie mówią w neologizmach dwulicowych (Belson), nie mogą podnieść psiego gówna (Hannemann) lub dosłownie nie mają pojęcia, co robią (Wielka Głowa). Nie wiadomo, czy przedstawienie może wesprzeć postać, której działania są zgodne z jej motywacjami, ale Mike Judge zasługuje na szacunek za zatrudnienie Romy'ego Rosemonta, wspaniałej aktorki, która ukradła sceny od czasu pojawienia się na Murphy Brown i która jest żoną Stephena Root, który zrobił ikonowy zszywacz Swingline Przestrzeń biurowa.

Najwyraźniej Mike Judge kocha ludzi, z którymi współpracuje w showbiznesie. Po prostu nie może znieść interesów technologii.

Dygresja: Początkowa część odcinka pochodzi z budynku Flatiron w San Francisco, gdzie firma ma biura inżynieryjne. Gratulacje dla skautów SV za złapanie ducha czasu.