Wszystko jest żywe: co wywiady z obiektami mówią o podcastingu

Ian Chillag jest przyzwyczajony do polowania na interesujące tematy wywiadów i ekspertów, pracując jako producent w głośnych programach radiowych, takich jak NPR Czekaj, czekaj… Nie mów mi i Świeże powietrze z Terry Gross, ale jego najnowszy projekt wymaga komunikacji z podmiotami, które zazwyczaj nie są poszukiwane - obiekty nieożywione.

W swoim nowym podcastu Radiotopia, odpowiednio zatytułowanym Wszystko jest żywe, Chillag prowadzi na żywo, nieskryptowane wywiady z aktorami zamieszkującymi podmiotowość przedmiotów codziennego użytku, od puszek po napoje gazowane po napoje gazowane.

Pomysł brzmi absurdalnie, ponieważ jest, ale wyniki są jednocześnie oświecającym twórczym eksperymentem i jasnym światłem ukazującym tropy, które przeniknęły i rozpowszechniły przemysł podcastów.

Defying Boundaries

Podcast, którego drugi odcinek ukazał się we wtorek, jest zachwycającą mieszanką wywiadu półdługiego z wykwalifikowanym głosem i aktorstwem.

Chillag mówi Odwrotność że niezdolność do skategoryzowania jest częścią jego magii: „Podoba mi się, że jest to trochę nie do opisania. Dla mnie to jest bardzo realne, tylko jedna zasada świata jest inna ”.

W drugim odcinku, na przykład, Chillag przeprowadza wywiad z Maeve - latarnią z Brooklynu, który w ciągu pierwszych dwóch minut 21-minutowego odcinka opisuje jej codzienne interakcje z ludźmi z irytacją.

Prosta zmiana punktu widzenia, z podmiotu ludzkiego na obiektowy, pozwala słuchaczom usłyszeć nowatorską perspektywę na rzeczywistość, która niekoniecznie koncentruje się na człowieku.

W odcinku 1 życie Louisa, puszki po napojach gazowanych, opisywane jest raczej z jego własnego punktu widzenia niż z ludzkiego punktu widzenia. Epizod, mimo że dotyczy puszki z napojem, pozwala na przejmującą dyskusję na temat celu, życia i śmierci.

Definiowanie granic

Podczas gdy podcast z przyjemnością przenosi podcasting na obcą granicę, jego zdolność do skutecznego podświetlania podświetla tropy i formaty, które pozwoliły na rozwój podcastów w ostatnich latach.

Głęboka muzyka elektroakustyczna połączona z introspekcją tematu sprawia, że ​​to, co mówi się automatycznie, wydaje się być głębokie - nawet jeśli jest to latarnia mówiąca o randkach. To właśnie sprawia, że ​​podcast jest fantastycznym ćwiczeniem, ilustruje niezłomność słuchacza. Czy nasze łzy zostały przelane podczas słuchania godzin podcastów, czy też zostały wytłoczone przez sztukę produkcji?

Chillag mówi, że intencje jego zespołu są w dużej mierze szczere, mówiąc mi e-mailem: „Chcemy, żeby ta zabawa była na bardzo subtelnym poziomie. Ale jest też całkiem szczera. Dla mnie mniej chodzi o parodowanie stylu wywiadu, a więcej o przeprowadzanie wywiadów z pomocą zespołu, czy cokolwiek, zupełnie poważnie. I pozwól, by zabawa wyszła z tego, jak poważność podejścia kontrastuje z samym założeniem. ”

Niezależnie od tego, czy oglądasz podcast jako szczery, satyra, czy oba - bez wątpienia zmienia się perspektywa. Chillag mówi: „Słyszeliśmy od ludzi, którzy mówią, że show sprawia, że ​​czują większą empatię do ludzi i rzeczy w ich życiu. To miłe."

Nawet dla cyników zbliżanie się do show z perspektywy satyry może być korzystne. Rozpoznawanie trików i tropów, które w pewnym momencie mogły zamienić się w kule, może zainspirować do pokazów takich jak Wszystko jest żywe.