Wideo pokazuje, jak NASA montuje swoją największą, najmocniejszą rakietę w historii, SLS

Daft Punk musiał zaatakować uszy personelu NASA podczas planowania rakiety Space Launch System, zabierając „Harder, Better, Faster, Stronger” do serca.

SLS został skonstruowany dla pierwszej misji (miejmy nadzieję) wielu, by ścigać ambicje głębokich podróży kosmicznych, a po ukończeniu zdobędzie tytuł najpotężniejszej rakiety na świecie. W filmie opublikowanym w poniedziałek NASA wyjaśnia, w jaki sposób montaż elementów skonstruowanych w Stanach Zjednoczonych stanowi dla inżynierów zawrotne wyzwanie.

9,2 mln funtów ciągu

Posiadając cztery silniki RS-25 i dwa wzmacniacze rakietowe, rakieta SLS wytwarza masę ciągu 9,2 miliona funtów, zapewniając 15 procent więcej mocy niż Saturn V, ostatnia rakieta wystarczająco potężna, by zabrać ludzkość na Księżyc.

Dwa miliony tych funtów pochodzą z czterech silników RS-25, z których każdy jest tak duży jak samochód. Działają na przechłodzony wodór i tlen, wytwarzając pas pary, ale paląc się czysto. Jeden z silników, E2045, zabrał Johna Glenna na jego ostatnią misję w kosmos, STS-95. Jednak dwa stałe wzmacniacze rakietowe - każdy o wysokości 17 pięter, przyćmiewające samą Statuę Wolności - dostarczają większość mocy, po 3,6 miliona funtów ciągu.

Zaczynając od 270 000 funtów i długości 212 stóp, podstawowa wersja SLS to nie tylko największa rakieta skonstruowana przez NASA, ale także wyższa niż Krzywa Wieża Pisat.

Duży projekt potrzebuje wielkiego warsztatu

Aby zbudować taki gigantyczny pojazd, NASA wykorzystuje zdumiewająco dużą przestrzeń: sucho nazwany budynek montażu pojazdu (VAB), który ma wysokość 525 stóp i utrzymuje rekord jako najwyższy jednopiętrowy budynek na świecie. A przy tak dużej przestrzeni wszystko zajmuje trochę więcej czasu: drzwi o wysokości 456 stóp otwierają się lub zamykają w przybliżeniu 45 minut.

Zanim jednak SLS zostanie zmontowany, wszystkie części muszą zostać połączone, ponieważ poszczególne części są konstruowane w całym kraju. Northrop Grumman buduje segmenty z paliwem i silnikami do wzmacniaczy rakiet w Utah, a Boeing konstruuje główny etap w NASA Michoud Assembly Facility (MAF) w Nowym Orleanie.

NASA planuje niektóre części na przystanki pośrednie. Na przykład, po skonstruowaniu, główny etap będzie podróżował do MAF NASA, a następnie do Centrum Kosmicznego Stennis w Mississippi. „Ćwiczymy podnoszenie go na stanowisko testowe, gdzie NASA wystrzeli całą scenę ze wszystkimi czterema silnikami”, mówi Tracy McMahan, urzędnik ds. Publicznych NASA Odwrotność. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, główny etap powróci do centrum montażu pojazdów w celu sprawdzenia dopasowania.

Sam VAB jest gospodarzem wielkiego finału, w którym żurawie będą układać sprzęt w stos.

Kładąc wszystko razem

Trzyetapowy montaż końcowy rozpoczyna się od cyfrowej symulacji montażu, po której następuje runda treningowa z repliką, zanim NASA skonstruuje rzeczywistą rakietę. NASA może zatrzymać replikę lub wypożyczyć ją muzeum, gdy jego obowiązki zostaną wykonane, wyjaśnia McMahan. Operatorzy dźwigów w High Bay 3 będą koordynować konstrukcję rakiety od góry, gotowi na zdalne hamowanie w przypadku zagrożenia.

Po przesunięciu pierwotnej daty uruchomienia w 2018 r. Do 2019 r., NASA ma wystrzelenie EM-1 w czerwcu 2020 r., Rozpoczynając nieskalowaną misję kapsuły Oriona trwającą 25 i pół dnia, aby podróżować na Księżyc iz powrotem. Mam nadzieję, że dzięki ogromnym wysiłkom NASA odniesiemy ogromny sukces.