Delusion and Joy w „Crazy Ex-Girlfriend”

CW zaskoczyło krytyczne trafienie Szalona była dziewczyna jest tak zwodniczy stylistycznie jak jego ustawienie w Kalifornii. Postacie często odwołują się do tego, jak blisko ich miasta, West Covina, jest na plażę, ale w miarę postępu fabuły ich szacunki stają się coraz większe. Najpierw jest „West Covina, blisko plaży”, potem „West Covina, dwie godziny od plaży”, a potem „West Covina, cztery godziny od plaży, jeśli jest ruch”.

Chociaż serial ma być o jednej „szalonej” kobiecie Rebecce (Rachel Bloom), która ma obsesję na punkcie swojego byłego chłopaka ze szkoły średniej (Vincent Rodriguez III), jej publiczność w końcu zdaje sobie sprawę, że serial jest o osobistych urojeniach wszystkich i wymyślonym wewnętrznym narracje, a West Covina nigdzie nie jest blisko plaży. Opowiadanie dalej Szalona była dziewczyna jest chytry, więc nie jest niespodzianką, że został pierwotnie opracowany do uruchomienia na Showtime. Zestawy i kostiumy mogą być w kolorze cukierków, ale cokolwiek dzieje się w psychice bohaterki, jest raczej ciemne. Kiedy Rebecca jest na zewnątrz, nosi biżuteryjne dźwięki i śpiewa z tym szczególnym, szybkim tonem głosu, który każda dziewczyna, którą kiedykolwiek znałeś, była wykorzystywana w teatrze muzycznym.

Kiedy jest sama w domu, w jej w dużej mierze nieumeblowanym mieszkaniu, twarz Rebeki jest najczęściej oświetlana tylko przez telewizor. Nosi szatę, patrzy na swój telefon i zjada niezdrowe jedzenie. Ona jest więcej niż „pełną kreskówką Cathy”, jak to nazywa, ale nie żartuje z maniakalnej depresji. Oglądanie jej jest wyczerpujące, ale to jakoś nie jest chore.

W czwartym odcinku dowiadujemy się, że iloraz inteligencji Rebeki wynosi 164 i że dorastała z matką, która nazywała ją „samolubną, dramatyczną, dziwną i okropną”. W tym samym odcinku próbuje dwa razy przyprowadzić nieznajomego do domu na seks, a ona nie może zrozumieć, dlaczego oba przypadki sprawiają, że czuje się nieswojo. Każdy z numerów muzycznych Rebeki często próbuje dopasować się do kobiecego ideału, który uważa za bardziej akceptowalny niż „szalony ex”, którego nie chce nazywać sobą. Na przemian obraca się jak tancerka w czerni i bieli, rapująca dziewczyna, infantylna bi-ciekawa nastolatka w nocnym śnie.

Kiedy inne postacie dołączają do niej po numer muzyczny, albo włączają jej złudzenia, albo kontrują własną. Współpracownik Rebeki mówi jej, że nie jest „szalona”, ale zamiast tego „zakochana”. Dołącza do Rebecci w powtórzeniu wcześniejszej piosenki, aby potwierdzić, że „miłość” i „szalona” to dwie odrębne rzeczy. Choć publiczność im nie wierzy, ich harmonie są tak urzekające, że czujemy się gotowi, by obserwować, dokąd doprowadzą ich halucynacje.

Kiedy przyjaciel Josha ma nadzieję, że zaprosi Rebeccę na randkę z nim, odciągając ją od obsesji na punkcie Josha, robi to w piosence, co oznacza, że ​​data jest złym pomysłem, a złudzenie, że może się udać, jest jedną i drugą postacią dzielić. Tekst piosenki to „jeśli jest twoją złamaną prezerwatywą / jestem twoim planem B”. Pokaz jednoczy postacie w zaprzeczeniu, łącząc je muzycznie. Sztuczność staje się drugą naturą spektaklu, która kręci się pomimo tego, że każda interludia jest odejściem od akcji, a nie jej działaniem. Chociaż każda postać wydaje się nieświadoma czegoś, wchodzi w spójną całość.

W jaki sposób przedstawienie może być obserwowane, jeśli wszystko, co mówią bohaterowie mówią, że chcą, jest błędne, a wszystkie ich marzenia prawie na pewno się nie zmaterializują? Oprócz wszystkich ruchów w popkulturze i mimicznych oczach, Szalona była dziewczyna chodzi o kłamstwa, które sobie radzimy: czy dążenie do szczęścia może się wydarzyć, czy miłość oznacza rozliczenie się z kimś łatwym i czy w końcu jesteśmy dobrymi ludźmi. Czasami poszukiwanie odpowiedzi wydaje się być maniakalnym numerem muzycznym z orkiestrą maszerującą, a jak pokazuje pokaz, czasami wydaje się, że oglądasz reklamę masła o 3 rano. Szalona była dziewczyna jest oddany przedstawianiu zarówno błogości, jak i nędzy. Jak na razie działa.