Kometa tak stara jak Ziemia zmierza naszą drogą po 4 miliardach lat snu kriogenicznego

Prawie 4,5 miliarda lat temu największa impreza w Układzie Słonecznym odbywała się na trzeciej skale od słońca: rodziła się Ziemia. Ale powstało też mnóstwo innych rzeczy, a astronomowie właśnie odkryli jedną z tych mniejszych skał, które wiszą w przestrzeni kosmicznej. Meet C / 2014 S3 (PANSTARRS): bezogonowa kometa, która siedzi w zimnej hibernacji od miliardów lat. Ta trajektoria została niedawno przeniesiona na orbitę, która przybliża ją do Słońca i Ziemi, a naukowcy z niecierpliwością oczekują na dalsze informacje na temat tego, co może nam powiedzieć o pierwszych dniach Układu Słonecznego.

Korzystając z Bardzo Dużego Teleskopu Europejskiego Obserwatorium Południowego i Kanadyjskiego Teleskopu Hawajskiego, międzynarodowy zespół naukowców odkrył, że PANSTARRS narodził się w wewnętrznym układzie słonecznym (tj. W środku pasa asteroid) w zasadniczo tym samym czasie, kiedy Ziemia była małym dzieckiem - ale wkrótce potem został wyrzucony na obrzeża miasta. Kometa trafiła do Obłoku Oorta, teoretycznego regionu na krawędzi przestrzeni międzygwiezdnej na orbicie Układu Słonecznego, około 3,2 lat świetlnych od Słońca. Ta lodowata forteca samotności o zerowej grawitacji utrzymuje PANSTARRS w chłodni aż do niedawna.

To pierwszy skalisty obiekt z astronomii Oort Cloud, jaki kiedykolwiek odkryli.

„Wiedzieliśmy już o wielu asteroidach, ale wszystkie zostały wypalone przez miliardy lat w pobliżu Słońca”, powiedziała w oświadczeniu współautorka badania Karen Meech. „Ten jest pierwszą niegotowaną asteroidą, którą mogliśmy zaobserwować: została zachowana w najlepszej zamrażarce”.

Początkowo PANSTARRS został zidentyfikowany jako słabo aktywna kometa pod inną nazwą. Kolejne obserwacje doprowadziły do ​​tego, że zespół określił okres orbitalny na około 860 lat - wyraźny znak, że kometa pochodzi z Obłoku Oorta i dopiero niedawno został przesunięty w bliższą odległość od Słońca.

Kometa ma niezwykłą cechę braku ogona - co prowadzi zespół do nazywania go kometą Manx. Badanie jego widm ilustruje, jak Oort utrzymywał PANSTARRS w nieskazitelnym kształcie przez tak długi czas, pozwalając na bardzo małą ewolucję i przetwarzanie typowe dla komet o bardziej normalnej orbicie. Faktycznie, lód wodny zlepiony w kometę wykazuje aktywność milion razy niższą niż aktywne, długoterminowe komety znalezione w podobnych odległościach od słońca.

Więcej informacji na temat PANSTARRS dałoby naukowcom wgląd w dwa ekscytujące światy. Jednym z nich jest świat Układu Słonecznego, tak jak jego planety wypełzały z niemowlęctwa i jak powstały przedmioty i komety złożone z kombinacji lodu wodnego i skały. Drugi jest dokładnie tym, co chmura Oort robi tym obiektom - choć aby dowiedzieć się więcej, zespół ma nadzieję znaleźć więcej komet manx pochodzących z tego regionu.

Poza tym, to naprawdę niesamowite, że znalazłem coś tak starego, jak Ziemia kołysająca się na naszej szyi lasu.