„Mad Tiger” punks Music Dokumenty w wojnie domowej w Peelander-Z

Biograficzne dokumenty muzyczne są często przewidywalne, nawet te dobre. Ilu zgryźliwych zespołów gra w piwnicach college'u, zanim pójdą w prime time i wypalą się w has-beens? Ilu zespołów punkowych gra swoje serca na kilka hardcorowych, zanim świat ich minie? Jonathan Yi i Michael Haertlein pamiętali o tym, gdy tworzyli nowy film dokumentalny Szalony Tygrys, starając się unikać pułapek rock doc, gdy kronikarz japońskiego zespołu punkowego Peelander-Z i wojna domowa między jego dwoma założycielami.

To nie było łatwe.

„Próba nakręcenia filmu była trudna, ponieważ od razu wyjaśnia, że ​​nie chodzi o muzykę”, powiedział Yi w wywiadzie dla Odwrotność. „Chcieliśmy pokazać historię o dwóch najlepszych przyjaciołach, a jej aspekt muzyczny jest kluczową częścią, ale od razu staramy się, aby muzyka nie była skupiona”.

Yi i Haertlein trafili na idealny temat do ich niekonwencjonalnego filmu, Szalony Tygrys: zespół Peelander-Z, kultowy japoński zespół punkowy znany ze swojej dzikości Super Sentai - inspirowane tożsamości, wygłupy na scenie wideo i surowa ochrona ich życia osobistego (idą po nazwach kolorów). Choć wszyscy na świecie są sceną Peelander-Z, filmowcy uzyskali dostęp do zamkniętych drzwi, kiedy członek-założyciel i basista, Red (prawdziwe nazwisko Kotaro Tsukada) odchodzi na emeryturę, nadając ton emocjonującej amerykańskiej trasie jesienią 2012. Sfrustrowany frontman Yellow (Kengo Hioki) stara się znaleźć odpowiedniego zastępcę, podczas gdy jego hiper-pozytywna osobowość pęka pod wpływem zdrady i porzucenia.

Po premierze z zeszłego tygodnia w IFC Theatre w Nowym Jorku, Szalony Tygrys rozpoczyna trasę po wielu miastach, zanim będzie dostępna za pośrednictwem Film Movement 12 lipca. Yi i Haertlein rozmawiali z Odwrotność o pracy przez niewygodne chwile, aby osiągnąć emocjonalną prawdę i znaczenie zdobywania zaufania między dokumentalistą a podmiotem.

Skąd pochodzi Szalony Tygrys ? Kto do kogo podszedł? Czy wiesz, że Green też zamierza odejść po Red?

Yi: Film zaczął się, gdy Red ogłosił, że zamierza opuścić zespół. Znam ten zespół od lat, kierując niektóre z ich teledysków. A kiedy opublikowali ten film, było jasne, że jest intensywna historia. Jeśli oglądasz klip YouTube, Red opowiada tę śmieszną historię o tym, jak odchodzi, ale za tymi goglami widać intensywne emocje.

Zadzwoniłem więc do Michaela, kiedy pojawiło się to wideo, i zdecydowaliśmy, że warto zrobić krótki film dokumentalny o ostatnich dniach Reda w zespole, w którym był, odkąd był nastolatkiem. Pierwotnie było to centrum zainteresowania. Ale kiedy zaczynaliśmy, Hisayo Kushida, nasz redaktor, oglądał nagrania i namawiał nas do zmiany naszego skupienia na Żółty. Ponieważ Yellow przechodził znacznie więcej wstrząsów niż Czerwony. I nie, nie wiedzieliśmy, że Green wyjedzie, to była niespodzianka.

Od samego początku zespół miał tak duże napięcie, że mógł otwarcie rozmawiać przez kamerę, nawet mówiąc, że „jest w porządku z Żółtym”. Jak sprawili, że się otworzyli?

Haertlein: Ten zespół po raz pierwszy sfilmował i sfotografował nie w swoich kostiumach, więc jest to zupełnie nowe doświadczenie dla ludzi innych niż Yellow, aby mówić, gdzie mieszkają i kręcą prawdziwe życie. Myślę, że wszyscy czuli się nieswojo, ale był to tylko duży krok, który uważali za gotowy do podjęcia.

Nakręciłeś wiele intymnych chwil zespołu znanego z tego, że zachowuje swoje prawdziwe życie dla siebie. Odnoszę się do gorącego sporu między Czerwonym i Żółtym na korytarzu: Jako dokumentaliści, jak zdobyłeś to zaufanie?

Haertlein: Budowanie zaufania wymagało czasu. Zespół znamy od lat, zanim zaczęliśmy filmować, a samo pozwolenie nam na wejście do ich świata było dużym krokiem. Ale kilka miesięcy zajęło im nakręcenie filmu, żeby zapomnieć, że są tam kamery. Spędzają lata pracując, a kiedy są kamery, które zawsze wykonują. Pojawialiśmy się regularnie, dopóki nie skończyli się udawać. Myślę, że zaczęli żyć swoim normalnym życiem i zapomnieli, że byliśmy tam z czasem.

Po żółtych i czerwonych główkach tyłek, Yellow prosi, byś tego nie używał. Użyłeś tego. Co doprowadziło do tej decyzji i jak do tego doszło?

Haertlein: Próbowaliśmy odpowiedzieć na te pytania w tej chwili, więc kiedy słyszysz, jak mówi „Nie używaj tego”, nadszedł czas, abyśmy zajęli się tym pytaniem. Po walce Red and Yellow w barze, jest chwila w furgonetce, która jest w filmie, w którym on mówi do siebie o tym wszystkim, i to właśnie tam mieliśmy wielką dyskusję. Nie nie chcieliśmy, żeby były jakieś niespodzianki między nami. Zdecydowanie przedstawialiśmy się jasno, co zamierzaliśmy zrobić i jaki był cel całej sprawy. To jest coś, czego nie ukryliśmy, i zdecydowanie staraliśmy się być z przodu o wszystkim.

Kilkakrotnie słyszycie was, ale nigdy was nie widzimy. Jak zdecydowałeś, kiedy „pojawić się” i kiedy „zniknąć”?

Yi: Nigdy nie chcieliśmy być w filmie, ale nasz redaktor, Hisayo, zaczął włączać te momenty, ponieważ czuła, że ​​to najsilniejszy sposób na opowiadanie historii. Byliśmy przekonani, że ma rację. Jest wiele opcji, które nasz edytor był w stanie przekonać nas, że jest to silniejszy sposób na to, aby nasza wiadomość poszła naprzód. Na przykład jest scena, w której Red zmienia kabinę basową z czerwonej na fioletową. Robił to sam, a Purple przyszła pomóc. Próbowaliśmy trochę kręcić wokół Purple, ponieważ to trochę zakłóciło klimat. Ale w ostatecznej edycji Hisayo postanowił włączyć je razem, ponieważ obaj podpisali tylną część szafki i to był punkt emocjonalny.

Powiedziałeś, że chciałeś, aby ten dokument był o najlepszych przyjaciołach i ich przyjaźni, a nie o zespole i jego muzyce. Czy myślisz, że tracisz fanów, którzy chcą zobaczyć „dokument muzyczny”?

Yi: Michael i ja jesteśmy zapalonymi fanami muzyki. Ale jako pasjonaci, jesteśmy również wąscy pod względem smaku i rozumiem to. Chcę tylu ludzi, a Michael chce, aby jak najwięcej osób obejrzało ten film. To ludzka historia, którą można powiązać poza tym, co to znaczy być w zespole punkowym. To element na pewno, ale staramy się zrobić film, który nasi rodzice mogliby nawet oglądać i odnosić się do niego. Nie chodzi o to, jak powinniście kochać mroczny zespół Michael i przypadkiem podobało mi się. Oglądam też wiele z tych filmów dokumentalnych o zespołach, które kocham, i lubię te filmy dokumentalne niezależnie od tego, czy są dobrze wykonane, czy nie. Naszym celem było poinformowanie Peelander-Z o najszerszym gronie odbiorców.

Byłeś przyjacielem zespołu przed filmem. Jak zmieniła się twoja relacja?

Yi: Całkowicie inny. Tylko dlatego, że wyreżyserowałeś ich filmy i zawiesiłeś je, myślisz, że jesteś przyjaciółmi, ale to zupełnie inne doświadczenie, kiedy przechodzisz przez to doświadczenie razem. Są Japończykami, jestem pół-Japończykiem i to jest bardzo japońska dynamika. Kiedykolwiek tam byłem z Michaelem, byliśmy traktowani jak goście, a Japończycy są bardzo gościnni. Zawsze najlepsza twarz do przodu. Po miesiącach filmowania jesteśmy teraz w kategorii „rodzina” i nie ukrywają przed tobą swoich prawdziwych uczuć, więc zachowują się jak oni.

To było inne, to był raczej związek zawodowy. Myślałem, że to przyjaźń, ale naprawdę był to związek zawodowy. A teraz stajemy się przyjaciółmi, ponieważ możemy być bardziej szczerzy w stosunku do siebie nawzajem.

Haertlein: Kiedy zbliżysz się do kogoś, przyniesie to także bagaż konfliktu. Im bliżej mamy Yellow i wszystkich, tym bardziej myślę, że czuliśmy się komfortowo oferując opór. Próbowano przełamać te bariery, ale nie ma wątpliwości, że pomogło nam to dotrzeć do sedna tej historii. Jesteśmy wdzięczni za to, że pomimo jakiegokolwiek oporu, jaki odczuwali osobiście, wszyscy byli na pokładzie i uczestniczyli całkowicie.

Jonathan Yi i Michael Haertlein Szalony Tygrys wyemituje 13 maja w Seattle i Filadelfii przed zakończeniem biegu w Fargo, w Północnej Dakokcie 9 czerwca. Film będzie dostępny za pośrednictwem Film Movement 12 lipca. Ten wywiad został zredagowany dla zwięzłości i jasności.