Endor - Pump It Up
Od lat naukowcy debatują, czy język mówiony jest umiejętnością unikalną Homo sapiens. O ile wiemy, zwierzęta nie mogą mówić tak, jak my, ale to nie powstrzymało niektórych naukowców przed szukaniem przez naszych krewnych zwierząt, w jaki sposób zaczęliśmy mówić. Makaki rezus są ulubionym laboratorium: te gadatliwe, różowawe, złotowłose makaki, które dzielą 93 procent swojego genomu z ludźmi, są przedmiotem nowego badania w Neuron. Ich obwody neuronowe mogą być kluczem do zrozumienia ludzkiej paplaniny, nawet jeśli nie potrafią wypowiedzieć słowa.
W badaniu opublikowanym na początku lipca naukowcy z Rockefeller University twierdzą, że sieci neuronowe, których małpy używają do wyrażania emocji i rozpoznawania twarzy, mogą być tymi samymi sieciami mózgowymi, które dały początek ludzkiej zdolności do przemówienie. Badacze Stephen Shepherd, Ph.D. i Winrich Freiwald, Ph.D. wykorzystał skany MRI mózgu makaka rezusowego, zrobione tak, jak zwierzęta oglądały klipy wideo innych makaków tworzących komunikatywny wyraz twarzy, aby wyciągnąć te wnioski. Gdy małpom z tematu pokazano pokazy innych makaków uderzających ich w usta przyjaźnią, naśladowały gesty - ale tylko kiedy małpy z klipów wyglądały na wyglądające bezpośrednio na nich. W końcu kontakt wzrokowy u ludzi, jak u makaków, jest kluczem do komunikacji społecznej.
W mózgach małp oglądających filmy, reaktywnemu uderzaniu w wargi towarzyszyła zmiana aktywności mózgu. Skany sugerowały, że bezpośredni kontakt wzrokowy rozświetla obwody nerwowe wrażliwe na kontekst społeczny i przetwarzanie informacji, co z kolei sugeruje, że mózgi małp zawierają funkcje poznawcze niezbędne do komunikacji społecznej.
Najbardziej ekscytującą częścią była jednak bardzo nieoczekiwana zmiana w aktywności mózgu: kiedy małpy zobaczyły przyjazny kącik ust, część ich mózgu przypominająca obszar Broki - obszar mózgu u ludzi związany z mową - rozjaśniła się. U ludzi ta część kory przedczołowej zostaje aktywowana tuż przed wypowiedzeniem słów, wspomaga przepływ informacji sensorycznych z kory skroniowej i pomaga kory ruchowej wybrać, które słowa wypluć.
Ta uwaga, zauważa zespół, sugeruje, że „małpia mimika, taka jak smugi warg, może być ewolucyjnym prekursorem ludzkiej mowy”.
W przeszłości inni badacze nie traktowali poważnie gestów i mózgów małp, argumentując, że ich działania i fizjologia były zbyt elementarne, aby reprezentować korzenie ludzkiej komunikacji. Jednak w ciągu ostatnich 40 lat wiele badań skupionych na pochodzeniu ludzkiej mowy koncentrowało się na mózgach małp. W 2016 r. Badanie w Postępy naukowe wzbudził falę swoim twierdzeniem, że jedyną rzeczą, która powstrzymuje małpy przed mówieniem jak ludzie, jest ich mózg.
W tym badaniu zaprzeczono poprzedniej pracy, argumentując, że powodem, dla którego małpy nie mogą mówić, jest to, że ich anatomia na to nie pozwala. To nowe badanie wnosi do mózgu korzenie lingwistycznego podziału człowieka-małpy.
Aby dotrzeć do źródła tej naukowej tajemnicy, Freiwald i Shepherd nw planują zmierzyć aktywność elektryczną poszczególnych neuronów, które zostały aktywowane podczas ich pierwszego eksperymentu. Bardziej szczegółowe rozumienie małpich mózgów jest kluczowym krokiem w kierunku gotowości do interpretacji podmuchów informacji w naszych głowach.
5000-letni szczep dżumy wskazuje na starożytne pochodzenie ludzkiego zabójcy
W czwartek naukowcy ogłosili w „Cell”, że nowo odkryty szczep Yersinia pestis, który zabił szwedzką kobietę 5000 lat temu, zawiera te same geny, które powodują dziś śmiertelną plagę płuc. To pomaga nam lepiej zrozumieć, jak coś nieszkodliwego może stać się czymś niezwykle zjadliwym.
Ryk ludzi niespodziewanie ujawnił ich poziom siły fizycznej
Tego lata psycholodzy z University of Sussex w Anglii poprosili sześćdziesięciu aktorów o ryczenie w rejestratorze, aby pokazać, czego możemy się nauczyć z bezwstydnego ludzkiego krzyku. Odkryli, że ryk zawiera więcej ukrytych informacji niż mogłoby się wydawać.
Noomi Rapace niespodziewanie powraca do „Alien: Covenant”
Postać „Prometeusza” nieoczekiwanie powraca, mimo doniesień przeciwnych.